Που να έλθει και το ασφαλιστικό, Αλέξη Τσίπρα!

Νοεμβρίου 20, 2015 pitsiriki1

Είναι απορίας άξιο τι πραγματικά έχει στο μυαλό του ο Αλέξης Τσίπρας.

Γιατί δεν μπορεί να μην βλέπει ότι δεν τραβάει το πράγμα. Την παραμονή στην εξουσία με κάθε τρόπο και πάση θυσία και όπου βγει; Την έξοδο με τις μικρότερες δυνατές απώλειες ώστε να ελπίζει σε come back όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες;
Ας ελπίσουμε τουλάχιστον να μην βρίσκεται στην κυβερνητική ατζέντα η περίπτωση να «το κάνουν Κούγκι», όπως απειλούσε κάποτε ο κυβερνητικός του εταίρος ο Π. Καμμένος. Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται σε εξαιρετικά δυσχερή θέση. Η κυβέρνηση άρχισε από πολύ νωρίς να έχει διαρροές και ήδη υποχρεώνεται ο πρωθυπουργός ασθμαίνων να καίει από πολύ νωρίς τα πολιτικά χαρτιά του. Μπορεί κάποιοι εκ των «53″ να έχουν κατευναστεί με ορισμένα οφίτσια μετά τις τελευταίες εκλογές, όμως οι όποιες συμφωνίες στην πολιτική αναδεικνύονται ενίοτε πολύ εύθραυστες και πρόσκαιρες.
Η περίπτωση Σακελλαρίδη είναι χαρακτηριστική. Τα ρήγματα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ βαθαίνουν και όσο θα πορεύεται σε όλο και πιο δύσκολα μονοπάτια η γεφύρωσή τους θα καταστεί αδύνατη. Τι θα κάνει η κοινοβουλευτική κυβερνητική ομάδα όταν θα έρθει στη Βουλή το ασφαλιστικό; Ήδη η κυβέρνηση φροντίζει να το σπάσει σε δύο δόσεις φοβούμενη ακριβώς τις αντιδράσεις. Αλλά ακόμη και με το «μίνι» ασφαλιστικό. Πώς θα το περάσει;
Και άντε και τα καταφέρνει σε πρώτη φάση. Στη δεύτερη; Αφήστε που γνωρίζουν πολύ καλά στο Μαξίμου, ότι συζήτηση για το Χρέος χωρίς οριστική διευθέτηση του ασφαλιστικού, δεν πρόκειται να υπάρξει. Και βέβαια ούτε και ανάπτυξη… Το θέμα είναι ξεκάθαρο, όσο και αν επικοινωνιακά η κυβέρνηση επιχειρεί να αποπροσανατολίσει. Γιατί εκεί, οι απαιτήσεις των «θεσμών» είναι δεδομένες. Ότι δεν καλύπτεται… κόβεται. Και στην κατάσταση που βρίσκονται σήμερα τα Ταμεία, ό,τι και να γίνει, είτε τα συγχωνεύσουν, είτε όχι, λύση δεν προκύπτει.
Οι περαιτέρω περικοπές στις συντάξεις, πέρα από αυτές που ήδη έχουν υποστεί οι συνταξιούχοι είναι δεδομένες. Και εκεί δεν χωρούν ισοδύναμα. Αλλά εδώ που τα λέμε, για τι ισοδύναμα να μιλήσει κανείς. Εδώ γίνεται του… ισοδύναμου το κάγκελο –και να με συγχωρούν οι αναγνώστες για τον χαρακτηρισμό. Οι άνθρωποι έχουν χάσει τον μπούσουλα και ρίχνουν στο τραπέζι ό,τι τους κατεβαίνει στο κεφάλι. Για να το αναθεωρήσουν αμέσως μετά…
Όμως να μην ξεφεύγουμε… Πώς λοιπόν θα περάσει ασφαλιστικό αυτή η κυβέρνηση; Και μη νομίζετε ότι δεν το γνωρίζουν αυτό οι εταίροι. Οι οποίοι όμως, την όποια αβάντα ήταν να κάνουν, την έκαναν. Διαχώρισαν την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από την αξιολόγηση. Γιατί βέβαια, δεν επιθυμούσαν να αντιμετωπίσουν οποιονδήποτε συστημικό κίνδυνο στο τραπεζικό σύστημα και δεν ήθελαν να αναλάβουν το ρίσκο οποιαδήποτε «μετάδοσης». Ελέω Ντράγκι λοιπόν κερδήθηκε λίγος χρόνος. Όχι όμως αρκετός.
Είμαι περίεργος για παράδειγμα να δω τι θα κάνει η κυβέρνηση όταν θα βγουν στους δρόμους οι αγρότες. Πώς θα τους αντιμετωπίσουν όταν θα αρχίσουν τα μπλόκα στις εθνικές οδούς για το ασφαλιστικό και τα φορολογικά τους. Ή μήπως θα τους… ξεφουσκώσουν τα λάστιχα αλά Τσουκάτος; Και σημειωτέον ότι οι αγρότες δεν θα πράξουν τίποτε το διαφορετικό από εκείνα που τους παρότρυνε επί σειρά ετών και ο ΣΥΡΙΖΑ να πράξουν…
Βεβαίως, ο πρωθυπουργός μπορεί να θεωρεί ότι υπάρχουν πολιτικές εφεδρείες. Στους βουλευτές του κ. Λεβέντη, στο ΠΑΣΟΚ ή στο Ποτάμι. Μπορεί πράγματι να υπάρχουν. Όμως η κάθε δυνατότητα για προσέλκυση νέων συμμάχων συνδέεται με το timing και τις προϋποθέσεις. Και όσο τα πράγματα χειροτερεύουν περιορίζονται και οι διαθέσιμοι λαιμοί για την πολιτική λαιμητόμο της συμμετοχής σε ένα φθίνων κυβερνητικό σύστημα.
Για να τον δούμε λοιπόν τον κ. Τσίπρα τώρα που αρχίζουν τα πολύ δύσκολα.
Την πρώτη φορά που βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο έκανε μία μεγαλοπρεπή κυβίσθηση. Εντάξει, αλλά τώρα αντιμετωπίζει τις συνέπειες αυτής της κυβίσθησης. Και καλείται να εφαρμόσει και να διαχειρισθεί πολιτικές που ένα μεγάλο κομμάτι των βουλευτών του, δεν γνωρίζει πώς να τις εφαρμόσει και δεν τις πιστεύει. Οπότε;