Την παραίτησή του από το βουλευτικό αξίωμα υπέβαλε χθες ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, κυβερνητικός εκπρόσωπος στην Πρώτη Φορά Αριστερά και απλός βουλευτής στη Δεύτερη Φορά Πρώτη Φορά Αριστερά.

Πολύ ενδιαφέρον αυτό. Άμα μας ενδιέφερε κιόλας καλά θα ήταν.

Η παραίτηση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη αποθεώθηκε από τους πυροβολημένους αριστερούς που δε λένε να καταλάβουν πως όταν είσαι επί μήνες η φωνή της κυβέρνησης που εξαπάτησε τον κόσμο υποσχόμενη τα πάντα και εκλέχθηκες για δεύτερη φορά σε λίστα και με πρόγραμμα-μνημόνιο, δεν ξεπλένεσαι με μια απλή παραίτηση. Είσαι συνένοχος στο έγκλημα.

Το θλιβερό με όλα τα πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που παραιτούνται, ενώ στήριζαν για μήνες την κυβερνητική πολιτική, είναι ότι δεν έχουν κάνει καμία απολύτως αυτοκριτική.

Η δήλωση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη ότι «προφανώς και αναλαμβάνω τις ευθύνες που μου αναλογούν από τη δεκάμηνη κοινοβουλευτική μου θητεία» δε μου λέει απολύτως τίποτα. Δεν είναι αυτοκριτική αυτό.

Αλλά τουλάχιστον ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης το είπε. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ή ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ας πούμε, δεν έχουν πει τίποτα.

Οπότε, 3 πράγματα μπορούν να συμβαίνουν: Ή ήξεραν πολύ καλά τί γινόταν και δεν έβγαζαν τσιμουδιά ή δεν είχαν ιδέα τί συνέβαινε στο ίδιο τους το κόμμα, αν και πρωτοκλασάτα στελέχη, ή ο Αλέξης Τσίπρας τους εξαπάτησε κι αυτούς.

Τί στο διάολο; Τέτοια διάνοια πια ο Αλέξης; Γιατί εμένα για πανηλίθιος μου κάνει.

Δηλαδή, όλοι αυτοί οι αριστεροί, που δε λένε να πάνε σπίτι τους με τίποτα, είναι είτε συνένοχοι, είτε άχρηστοι, είτε εντελώς ηλίθιοι.

Δε γίνεται να λέμε όλοι για το μυαλό της Ζωής Κωνσταντοπούλου αλλά να την κορόιδεψε ο μικρός Αλέξης. Κάποια μαλακία παίζει εδώ.

Σε κάθε περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταντήσει ένα θλιβερό προσωποκεντρικό κόμμα με επικεφαλής ένα ανθρωπάκι που θα κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία.

Πρώτα ο Αλέξης Τσίπρας εξαφάνισε τους πολιτικούς τους αντιπάλους στην αντιπολίτευση, μετά άρχισε να ξεπαστρεύει τους δικούς τους ξεκινώντας από τον Βαρουφάκη και τώρα θα αναγκαστεί να ζητιανέψει τις ψήφους των βουλευτών του Βασίλη Λεβέντη.

Που σημαίνει ένα πράγμα: Ότι στο τέλος θα μείνει μόνος του.

Η τύχη του θα είναι χειρότερη κι από αυτή του Αντώνη Σαμαρά.

Η απόλυτη ξεφτίλα.

(Ανήθικο δίδαγμα: Εγώ πάντως αν ήμουν ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης θα άλλαζα το όνομα μου σε Σακελλαριδάκης, θα άφηνα μούσι, θα φορούσα σαρίκι στο κεφάλι, παντελόνι που χωρίζει τα αρχίδια, χρυσούς σταυρούς στο λαιμό, θα έβαζα γαλάζιους φακούς επαφής, θα κατέβαινα σε μια διαδήλωση στο Σύνταγμα με ύφος «πού θα μου πας στο τέλος θα σε αρμέξω» και μετά για πρωθυπουργός.)

http://thethreemooges.blogspot.com/2015/11/friends.html