Bataclan

Νοεμβρίου 27, 2015   pitsiriki1
wpid-wp-1448623200891.jpeg

Ο θάνατος περιμένει όποιον δε βγάλει το καπέλο του στο πέρασμα μιας λιτανείας. Στο πέρασμα του Έρωτα και στο πέρασμα της Ομορφιάς. Ο θάνατος περιμένει στη γωνία αυτή τη σκοταδερή και άφυλη σεξουαλικότητα του πολιτισμού. Εδώ η πορνογραφία είναι η μαγειρική στα μάτια των πεινασμένων. Εδώ ο διακονιάρης ηδονοβλεψίας μαζεύει ταληράκια χαράς απ’ τα χέρια των κερατάδων.

Άρτος και θέαμα για να μπουκώσει αυτές τις βαθιές φρικιαστικές ρυτίδες της αγαμίας. Μέσα στην απολύμανση και την πολιτική ορθότητα των αρίστων περιφέρει την αγνότητά του χωρίς να ξέρει πως μόνο το ακάθαρτο με την τραχύτητά του, τις ανωμαλίες του, την ανομοιογένειά του και τα μείγματά του, αποτελεί εφαλτήριο για τη γνώση.

Μα αυτός ο δηλητηριασμένος από αυταπάτες δεν παράγει γνώση αλλά καταναλώνει γνώση. Μέσα σε μια αποστειρωμένη φύση που κατασκεύασε για να ζει και να δουλεύει προσφέροντας υπεραξία, χρησιμοποιεί εργαλεία σεξουαλικών πρώτων βοηθειών ώστε να μπορεί να κορέσει την ανάγκη του για οργασμό. Την ανάγκη του για ξεκάβλωμα.

Μέσα στον άπειρο πορνογραφικό πολιτισμό της σφαγής και του φόβου ψάχνει μια ψεύτική εικόνα για να διεγερθεί απ’ το ενθαρρυντικό θέαμα ενός υποτιθέμενου βιώματος. Το θέαμα των ηδονών των άλλων μας κάνει να νιώθουμε ότι έχουμε μέσα μας τη δυνατότητα να είμαστε εξ ίσου ευτυχισμένοι.

Όμως οι αλλότριες εικόνες που μαγειρεύονται στα εργαστήρια μιας σκοτεινής βιομηχανίας με τους πούτσους και τα μουνιά των εργατών να δουλεύουν στο φουλ, καίγονται μπροστά στην εμβληματική επέλαση του Έρωτα. Μπροστά στο μεγάλο εχθρό που είναι ο ίδιος Ηδονή και όχι πρόσβαση επί χρήμασι στην ηδονή. Διότι ο Έρωτας-πολεμιστής δεν επιδιώκει να νικήσει το άγχος του θανάτου αλλά να μυήσει στη χαρά. Στην ουτοπία της επαφής και στην τρέλα των σωμάτων να γνωριστούν με τον πιο ανεπιτήδευτο τρόπο.

Εδώ η ανατομική αλήθεια υπερισχύει της διάνοιας και την κατακρημνίζει μέσα στο φυσικά μοιραίο, εκθειάζοντας τη διαφάνειά της αλλά κυρίως την οκνηρία της. Εδώ δε χάνεις τη φωνής σου παραδίδοντας αυτιστικά μαθήματα σεξουαλικού βίου αλλά εισβάλεις δια παντός μέσα στον Άλλο. Κι αυτό είναι ποίηση ζωσμένη με εκρηκτικά μπροστά στις κατουρόκαυλες της ακαδημίας. Μπροστά στις ρομαντικές μπαρούφες που στολίζουν την βαρεμάρα των ποιητικών βραδιών και των ανέραστων πρωινών, όσων χύνουν με βοηθήματα κι όσων γαμούν με οικογενειακό σύμβουλο.

image

https://dromos.wordpress.com/2015/11/27/bataclan/

Posted in: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΑΡΧΙΚΗ

  • Το blog μου

  • Αρχείο

  • Κατηγορίες

  • ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

  • Δημοφιλή