Ο φάρος σου έσβησε μαζί με μια ζωή…

Δεκεμβρίου 08, 2015   pitsiriki1
10891475_698635636916590_1602170361127127043_n

ηρθε η ωρα…το μπλε πανσεληνο φως να αποχαιρετησω…σπανιο φαινομενο..κι αν προλαβω κατι παρομοιο…θαταν κριμα να αποκαλυψω..στα αεννα μακρινα του μελλοντος…ριγωντας στο φως..που μαλλον μου στερευει…κατα πως δειχνουν τα πραγματα…σ αυτην την πλουσια εξαρση…καποια λογια ειναι σαν καρφακια στον ουρανιο θολο..καποιες θυμισες που αντανακλουν σε καθε χωρο μου…-διωξε τη λυπη παλληκαρι…παμε μια βολτα στο φεγγαρι…-κι επειδη ολοι αποψε γι αυτο μιλουν…και επειδη θα καλπασω σαν πηγασος αποψε να το φτασω…κι επειδη καποια χερια διχως να τα ικετευσω..χωρις να τα εκλπιπαρησω..θα με τυλιξουν απαλα χορευοντας μπλουζ στη νυχτερινη αυγουστιατικη αυρα…κολυμπωντας στις ανταυγεις του χρυσαφιου μεσα στο νυχτερινο νερο…λεω να απολαυσω εξ ολης της ψυχης…και εξ ολης της διανοιας…την ουρανια οθονη..που αλλωστε ειναι η πιο γοητευτικη ..και…γητευτικη….και να αιστανθω..ενα λαμπερο αναστασιμο τροπαριο να σμιλευει το νου μου..και να ευφραινει την καρδια μου σαν ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ..σαν αναληψη μεταρσιωτικη…σαν εκεινα τα ματια που εμπηξαν το κοφτερο τους βλεμμα στα μυχια μου…βαθεια…και τοσο ερωτικα…και μου εδειξαν το δρομο προς το φως…το δικο τους φως…οχι…δεν θα πω αλλα…τα πολλα ειναι σχεδον παντα περιιτα…και εδω… θελω απερριτα να διαβω τη στοα των ελαχιστων ρομαντικων…εστω…μ αυτη τη βαθεια τομη..που σταζει αιμα στην ψυχη μου…ετσι για να τραβηξω νωχελικα και απαρηγορητα…μια ματωμενη γραμμη στην ολογιομη σεληνη…να πει εκεινος-ματωμενο φεγγαρι…αρα εκεινη ειναι με πληγες…αρα εκεινη ματωνει παντα…αρα εκεινη…ειναι ασυνηθιστα ξεχωρη…αρα επιστρεφω στη γη…να την ανταμωσω…-και να ερθει…να ερθει βαζοντας πυρινες φλογες σε καθε εμποδιο…φθαρτο η αφθαρτο…να ξεφυγω απο την αγκαλια του μλουζ…και να χαθω στην οδυνη του…γιατι αν δεν ηταν οδυνη…ποιος ο λογος να αντικρυσει αποψε ματωμενο το φεγγαρι;…ποιος ο λογος να λυγισω εστω και σε μικρη αποκκλιση την περηφανεια μου…την αιματνη ματια μου στον οριζοντα του;…..σ εκεινον τον λατρευτο οριζοντα…που καποτε θα πορευτω…για παντα…με πορφυρα δακρυα ..αιμα δικο μου…στα χερια του….

wpid-wp-1449529832183.jpeg

Posted in: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΑΡΧΙΚΗ, Το blog μου

  • Το blog μου

  • Αρχείο

  • Κατηγορίες

  • ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

  • Δημοφιλή