Αυτό το ελληνικό σύνδρομο, την επόμενη μέρα να εμφανίζονται όλοι αγωνιστές, αντιστασιακοί, αριστεροί, απελευθερωμένοι κ.λπ να το καταχωρίσουμε κι αυτό στα δικαιώματα ;


     style="display:inline-block;width:250px;height:250px"
     data-ad-client="ca-pub-9897597435333950"
     data-ad-slot="5336220628">

Βλέπω δηλωμένους μέχρι τον προηγούμενο μήνα ομοφοβικούς να υποστηρίζουν τις επεκτάσεις του συμφώνου συμβίωσης και να ασκούν ρητορικές. Δεν μου κάνει εντύπωση όμως για τους συγκεκριμένους , η ερωτική τους φαντασίωση είναι η με κάθε τρόπο αυτοπροβολή τους και η αγαπημένη τους ερωτική στάση το καπέλωμα.
Ένα χαρακτηριστικό πολιτικό ήθος, εξάλλου, ανθρώπων με «επικοινωνιακό χάρισμα».
Ας είναι συνείδηση, λοιπόν, σε όσους συντάσσονται σε συλλογικότητες lgbt, ότι δεν οφείλουν τίποτα σε καμιά αριστερά και σε κανένα φιλελεύθερο κόμμα.
Η πολιτική μας σκηνή σε φλέγοντα ανθρώπινα δικαιώματα, πιο βαρήκοη κι από την εκκλησία, δέχτηκε την πίεση και για αυτό όπως και για τα υπόλοιπα.

Μέρος της χειραφέτησης είναι και η αποδόμηση των δήθεν.

Τον Τσίπρα δεν τον γνώριζα όταν ήταν κνίτης. Σε πρόσφατες εποχές που πλακωνόμασταν με τότε κνίτες και πασόκους και νυν συριζαίους, και για αυτά τα θέματα. Πριν τριάντα χρόνια μόλις έφτανε σε τοπικές οργανώσεις η πληροφορία ότι είσαι ομοφυλόφιλος κόστιζε μέχρι και διαγραφή, χώρια οι απαξιωτικές συμπεριφορές που τρελαίναν άνθρωπο.

Δεν έχουν αλλάξει τα πρόσωπα που ήξερα από τότε, απλά βλέπουν να αλλάζει το γύρω τους και δεν έχουν φυσικά ενδοιασμούς να το παίξουν «ανέκαθεν συμπαράσταση» στα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων.

Τον Τσίπρα δεν τον γνώριζα, αλλά γνωρίζω καλά το κλίμα μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε πολιτικά. Δεν θα έβαζα το το χέρι μου στη φωτιά για τις απροκατάληπτες προσωπικές απόψεις του, όπως το βάζω για τον τυχοδιωκτισμό του, φερ΄ ειπείν.

Αυτό το ελληνικό σύνδρομο, την επόμενη μέρα να εμφανίζονται όλοι αγωνιστές. αντιστασιακοί, αριστεροί, απελευθερωμένοι κ.λπ να το καταχωρίσουμε κι αυτό στα δικαιώματα.
Περιττό δε να αναφέρω την ευρύτερη λαϊκιστική εκμετάλλευση του σοβαρού αυτού θέματος. Τηλεοπτικές σκουπιδοπερσόνες, σκυλάδες, που μας έχουν αφαιρέσει κάθε δικαίωμα να θεωρούμε την αισθητική δικαίωμα, χρίζονται αριστεροί με την ευρύτερη, ξεχειλωμένη, έννοια, επειδή τους κόβει από ποια μεριά να φωτογραφηθούνε.

Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω τις εμβριθείς αναλύσεις και το φωτοστέφανο που φορέθηκε από αριστερούς στο πολιτιστικό κεφάλαιο Δέσποινα Βανδή όταν διέκοψε τη συνεργασία της με τον χρυσαυγίτη Σφακιανάκη . Αυτομάτως λύθηκε και το τι προσεγγίζει το ρεπερτόριό της. Μνήμες συνωστισμού Μικρασίας, που μπερδεύονται με το συνωστισμό σε μεγαλοσκυλάδικα μαγαζιά, η φωνή της μεστή από το πνίξιμο της αδικίας, που κι αυτό παραπέμπει άμεσα στους θαλασσοπνιγμένους πρόσφυγες αλλά κι υπενθυμίζει ότι ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται…

http://www.imerodromos.gr/dikaioma/