ωραίος κόσμος…

wpid-wp-1449334021084.jpeg

δε χρειάζεται να το μουρμουρίζετε ανάμεσα στα δόντια σας…

πέστε μπρούμυτα!

πιο γρήγορα!

ένα με το χώμα!

δέστε…

πατώ πάνω στα σώματά σας, νωθρός βασιλιάς, προχωρώ, λερώνω τους δρόμους και τις καρδιές σας…

γαμώ το θεό σας, δε θέλω τσαμπουκάδες, κωλόπαιδα!

δε σκέφτηκα και να βάλω τα παπούτσια με τα σπιρούνια, την τρέλα μου!

μια φραπ με το τακούνι, και…

σκασμός!

νομίζετε πως μπορείτε να περιγράψετε τα πάντα; πέφτετε έξω, μα τέλος πάντων περιγράψτε τα! έχετε χάσει το λογαριασμό! ξεχάσατε τα χαλικάκια, τα βλαστάρια της χλόης, τους κήπους, τα ίχνη των σπερμάτων, νομίσατε πως τ’αστέρια υπάρχουν μόνο στον κινηματογράφο, τα βήματά σας ξεχάσατε πώς είναι να ‘ναι συρτά, το γέλιο θεωρήσατε πως πρέπει να ‘ναι ακατάδεχτο, οι κινήσεις σας κατέληξαν ανόητες ή εξουσιαστικές, τα παπούτσια τα γλείφετε και δεν τα φοράτε πλέον, μιλάτε, μιλάτε, μιλάτε…

σκασμός!

βαρέθηκα την ανία σας , την δήθεν αδυναμία σας, τις αμφίβολες προτιμήσεις σας, τις απογοητεύσεις σας…

ωραίος κόσμος, αλλά ο κόσμος αυτός δεν είναι για τα μούτρα σας, ότι λέω κι ότι σκέπτομαι παραείναι καλό για σας, θα σας αρκεί, και μην προσβάλλεστε κάθε τρεις και λίγο!

εμπρός! στην τρύπα σας τώρα!

όχι εσύ! εσύ στο πέρασμα που οδηγεί στις σπηλιές!εκεί τη βρίσκω…

οι δημοσιογράφοι, συμπαθάτε με, αναπτύξτε το κακό που με βρήκε σάββατο πρωί και τα παρασκήνιά του…

image

https://bluebig.wordpress.com/2015/12/05/