ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Τα μεγάλα μαχαίρια στη χώρα αυτή που έχει και στο παρελθόν ζήσει… νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου, βγήκαν. Το Συγκρότημα, άλλοτε κραταιό εκδοτικό μαγαζί που ανέβαζε και κατέβαζε κυβερνήσεις, κήρυξε και επίσημα τον πόλεμο στην κυβέρνηση και προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα.
Από εδώ και στο εξής θα μετράμε μόνο θύματα και από τις δύο πλευρές. Και μπορεί κάποιοι στην κυβέρνηση να πιστεύουν ότι ο Ψυχάρης με τα πολλά οικονομικά και προσωπικά προβλήματα είναι
αδύναμος, όμως, είναι σίγουρο ότι το παιχνίδι δεν θα το εγκαταλείψει εύκολα. Και αν είναι να πέσει θα πάρει πολλούς μαζί του.
Το δημοσίευμα του Κυριακάτικου Βήματος και ο πόλεμος ανακοινώσεων του Μαξίμου με τον ΔΟΛ δείχνουν ότι ο πόλεμος μόλις άνοιξε και δεν θα σταματήσει έτσι εύκολα. Κυρίως δε γιατί ο Ψυχάρης υπονοεί στο ρεπορτάζ του ότι έχει πολλούς άσους στο μανίκι του. Και πολλά ράμματα για τη γούνα του Τσίπρα. Δεν είναι τα όσα περιγράφει στο ρεπορτάζ που παρατίθεται πιο κάτω αυτούσιο. Είναι τα όσα υπονοεί. Όπως π.χ. όταν λέει επί λέξη: «Άραγε μπορεί το διαμέρισμα αυτό να είχε ποτέ παγιδευτεί και να παρακολουθούνταν ως… γόνιμη εστία παραγωγής απόρρητων πολιτικών πληροφοριών; Ο εκδότης αναλογίστηκε το ενδεχόμενο, αλλά δεν τον προβλημάτισε. Άλλωστε, όπως διαχρονικά διαβεβαιώνουν πολιτικοί όλων των κυβερνήσεων που έχουν συναντηθεί μαζί του, ο ίδιος δεν ζητεί ποτέ τίποτα». Εδώ είναι ίσως το κλειδί της υπόθεσης για το τι έχει ειπωθεί μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Σταύρου Ψυχάρη. Ο δεύτερος λέει ότι δεν ζήτησε τίποτε από τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αντιθέτως αυτός του ζήτησε στήριξη. Ο πρώτος διατείνεται με επίσημη ανακοίνωση ότι ο εκδότης ζήτησε να του χαριστούν τα δάνεια και να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο του Mega. Ποιος έχει δίκιο άραγε; Ποιος ζήτησε και τι; Και γιατί όλη αυτή η μυστικότητα στις συναντήσεις; Γιατί το διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας που κανείς δεν γνώριζε; Ποια είναι η φίλη του Τσίπρα που παραχωρεί το διαμέρισμα για να κάνει αυτός τις μυστικές συναντήσεις; Ποιοι άλλοι έχουν πάει στο διαμέρισμα αυτό και είναι μόνο επιχειρηματίες ή πολιτικοί κ.λπ. που δεν έπρεπε να φαίνεται ότι συναντώνται με τον Τσίπρα;
Επίσης, ποιος είναι ο κοινός φίλος με το σπίτι στα βόρεια προάστια που έκανε το «συνοικέσιο» Τσίπρα – Ψυχάρη και συναντήθηκαν τρεις φορές στις αρχές του 2014; Και κυρίως τι δουλειά είχε ο Τσίπρας να συναντάται μυστικά με τον επικεφαλής του ΔΟΛ την ίδια στιγμή που άνοιγε πόλεμο στη διαπλοκή, όπως τουλάχιστον διατεινόταν;
Τα όσα αφήνει να εννοηθούν ο Ψυχάρης έχουν μεγαλύτερη σημασία από αυτά που περιγράφονται στο ρεπορτάζ. Οι περιγραφές δεν είναι καθόλου τυχαίες. Ούτε για το διαμέρισμα που ήταν απέναντι από την αμερικανική πρεσβεία, ούτε για τους δισταγμούς για το αν ήταν παγιδευμένο, ούτε ακόμη και για τη… γάτα Ιμαλαΐων που ήταν η «αρχόντισσα» του χώρου. Ούτε καν και η περιγραφή για το είδος της γραβάτας και τις τιράντες που φορούσε ο Ψυχάρης. Και βεβαίως, έχει μεγάλη σημασία η αναφορά στην ώρα που έγινε το ραντεβού. Απέναντι από την αμερικανική πρεσβεία μέρα μεσημέρι και με μόνο… τρεις εργάτες σε διπλανό κτίριο να δουλεύουν; Πολύ περίεργο μας φαίνεται. Και κάνουμε τα εξής ερωτήματα:
Μήπως η συνάντηση αυτή έγινε και έχουν καταγραφεί οι διάλογοι ώστε κάποια στιγμή να βγουν…κασέτες στην Ομόνοια με το τι είπε ο ένας και τι ο άλλος; Διότι αν ακούσουμε να ζητά ο εκδότης και να θέτει αιτήματα στον υποψήφιο πρωθυπουργό τότε εκτίθεται ο ίδιος. Αν όμως ακούσουμε καμιά συνομιλία που να λέει ο Τσίπρας «σου χαρίζω τα δάνεια, θα πάρεις και το Mega», τότε που θα κρυφτεί ο πρωθυπουργός;
Μήπως αυτή η συνάντηση παρακολουθούνταν κιόλας και έχουν καταγραφεί τα πάντα; Και μήπως έγινε ακριβώς για να έχει κάποιον άσο στα χέρια του η παλιά καραβάνα της δημοσιογραφίας και όχι μόνο;
Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένα ρεπορτάζ μήνυμα στον πρωθυπουργό. Ότι είναι η αρχή μιας σειράς αποκαλύψεων που ανοίγουν επειδή η κυβέρνηση αποφάσισε να κυνηγήσει δικαστικά, κι όχι μόνο, τον ΔΟΛ και τον Ψυχάρη. Κι επειδή ο τελευταίος διατείνεται ότι «εγώ θα πεθάνω πάνω σε ένα γραφείο γιατί είμαι δημοσιογράφος», μήπως έχουμε πράγματι έναν πόλεμο που δεν θα έχει προηγούμενο στα πολιτικά και εκδοτικά χρονικά;
Όσοι πιστεύουν ότι η κυβέρνηση πολεμά τη διαπλοκή των media πλανώνται. Στημένα παιχνίδια είναι για επικοινωνιακούς λόγους και γιατί πιστεύουν έτσι ότι θα ξεχαστούν τα εγκλήματα που διαπράττονται σε βάρος της χώρας.
Εμείς ως Antinews ρωτάμε κάτι πολύ απλό αλλά ιδιαίτερα σοβαρό: Μήπως ο κύριος Αλέξης Τσίπρας ή ο κολλητός του και ουσιαστικά το άλλο πρόσωπο της εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ είχε κι άλλες συναντήσεις με εκδότες; Τι τους είπε; Τι τους έχει τάξει;
Ολόκληρο το δημοσίευμα του «Βήματος»
Στην καρδιά του καλοκαιριού του 2014, πίσω από τις ημίκλειστες γρίλιες του παραθύρου ενός κομματικού γραφείου, ένας ανερχόμενος πολιτικός ηγέτης, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε μια χώρα της ευρωζώνης, που είχε μόλις κατορθώσει να κερδίσει τις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014 και ετοιμαζόταν να εισέλθει στην τελική ευθεία για τη δημοκρατική… «κατάληψη» της εξουσίας, συζητούσε προβληματισμένος με έναν από τους εξ απορρήτων συνομιλητές του.
- «Αυτός ο ιστορικός εκδότης ζήτησε πάλι να με συναντήσει. Δέχτηκα, συναντηθήκαμε και μιλήσαμε για όλα».
- «Και τι σας ζήτησε, κύριε πρόεδρε;».
- «Το πιστεύεις ότι δεν μου ζήτησε τίποτα; Αντίθετα, του έδωσα εγώ…».
- «Τι του δώσατε;».
- «Του είπα πως όταν κερδίσουμε την εξουσία θα του χαρίσω τα δάνεια της εκδοτικής επιχείρησής του και επίσης θα δώσω στον ίδιο ολόκληρο το κανάλι στο οποίο συμμετέχει. Αλλά παρ” όλα αυτά εξακολουθεί να μη με υποστηρίζει, ούτε με τις εφημερίδες ούτε με το κανάλι του. Τι άλλο να κάνω;».
***
Η ειρωνεία της Ιστορίας
Η συνάντηση του εκδότη με τον ανερχόμενο πολιτικό ηγέτη είχε λάβει χώρα λίγες ημέρες νωρίτερα, το μεσημέρι της 4ης Ιουλίου 2014. Η 4η Ιουλίου είναι η Ημέρα της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ. Οι πρεσβείες των ΗΠΑ σε ολόκληρο τον κόσμο διοργανώνουν δεξιώσεις στις οποίες προσκαλούν τους επιφανείς της πολιτικής, της οικονομίας, του Στρατού, της Εκκλησίας, της Δικαιοσύνης και των Τεχνών. Ήταν μια… μικρή ειρωνεία της Ιστορίας το γεγονός ότι η μυστική συνάντηση έγινε στο κέντρο της πρωτεύουσας της χώρας αυτής, σε ένα διαμέρισμα που βρίσκεται πολύ κοντά στην αμερικανική πρεσβεία. Άραγε μπορεί το διαμέρισμα αυτό να είχε ποτέ παγιδευτεί και να παρακολουθούνταν ως… γόνιμη εστία παραγωγής απόρρητων πολιτικών πληροφοριών; Ο εκδότης αναλογίστηκε το ενδεχόμενο, αλλά δεν τον προβλημάτισε. Άλλωστε, όπως διαχρονικά διαβεβαιώνουν πολιτικοί όλων των κυβερνήσεων που έχουν συναντηθεί μαζί του, ο ίδιος δεν ζητεί ποτέ τίποτα. «Δέχομαι αιτήματα, δεν καταθέτω αιτήματα» απαντούσε απότομα σε όποιον τολμούσε να τον ρωτήσει αν έχει κάποιο συγκεκριμένο αίτημα να μεταφέρει στον εκάστοτε πολιτικό που θα συναντούσε.
Το διαμέρισμα της συνάντησης, νεόδμητο, σε πολυκατοικία του 2011, ανήκε σε στενή φίλη του ηγέτη. Του το παραχωρούσε για τις επαφές του με προσωπικότητες της δημόσιας ζωής, κυρίως σημαίνοντες επιχειρηματίες, που δεν έπρεπε να δημοσιοποιηθούν. Δεν ήταν η πρώτη συνάντηση του πολιτικού με τον εκδότη. Ήταν η τέταρτη από την αρχή του 2014. Οι άλλες τρεις που είχαν προηγηθεί είχαν πραγματοποιηθεί επίσης υπό συνθήκες μυστικότητας, σχεδόν με τήρηση κανόνων συνωμοτικότητας, στα βόρεια προάστια της πρωτεύουσας, στο σπίτι ενός προσώπου που χαίρει της απολύτου εμπιστοσύνης και των δύο ανδρών, ενός υψηλόβαθμου κομματικού στελέχους με μακρά θητεία στις εκδόσεις που επιχειρούσε να… στερεώσει αυτόν τον ιδιότυπο «πολιτικό αρραβώνα». Ήταν τρία κρύα απογεύματα, συνήθως μετά τις 6, μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου 2014. Τρεις συναντήσεις «για να σπάσει ο πάγος», με καφέ φίλτρου και μπισκότα βουτύρου, που εξαντλήθηκαν σε γενικές και «ανώδυνες» συζητήσεις για την επικαιρότητα, τις απόψεις και τα σχέδια του πολιτικού, ενώ δεν έλειψαν οι συμβουλές και οι… πατρικές νουθεσίες του εκδότη. Στους λίγους που γνώριζαν τις συναντήσεις αυτές, δήλωναν κατόπιν και οι δύο ενθουσιασμένοι. Παρά τη σημαντική διαφορά ηλικίας, είχε διαμορφωθεί από την πρώτη στιγμή ένα κλίμα αποδοχής, άνεσης και αλληλοκατανόησης. «Είχα ακούσει ότι είναι απότομος και αυστηρός, αλλά η συζήτηση μαζί του με εντυπωσίασε» έλεγε ο πολιτικός στους έμπιστους συνομιλητές του. «Δεν είναι καθόλου ακραίος. Είναι ένας έξυπνος και μετριοπαθής πολιτικός» έλεγε ο εκδότης στους στενούς συνεργάτες του.
***
Το παρ” ολίγον ατύχημα
Η τέταρτη συνάντηση έγινε και αυτή έπειτα από αίτημα του εκδότη. «Θέλω να τον συναντήσω για να συζητήσουμε όσα συμβαίνουν, αλλά αυτή τη φορά θα ήθελα να είμαστε οι δυο μας» ζήτησε ο εκδότης να διαμηνυθεί στον πολιτικό. Ο πολιτικός ασφαλώς δέχθηκε και πρότεινε ως τόπο συνάντησης το φιλικό διαμέρισμα. «Η πολυκατοικία στην οποία βρίσκεται το διαμέρισμα διαθέτει υπόγειο γκαράζ. Το αυτοκίνητο του εκδότη θα κατέβει στο υπόγειο γκαράζ και ο εκδότης θα ανέβει με το ασανσέρ στον όροφο του διαμερίσματος» ήταν η ευγενική παράκληση του πολιτικού. «Έτσι δεν θα αναγκαστεί να παρκάρει στον δρόμο και δεν θα τον δει κανείς». Στη μία το μεσημέρι ακριβώς η θωρακισμένη λιμουζίνα του εκδότη έφθασε στη συμφωνημένη διεύθυνση και οι φρουροί του πολιτικού, ο οποίος βρισκόταν ήδη στο διαμέρισμα, έσπευσαν να ανοίξουν την αυτόματη πόρτα του γκαράζ. Εκείνη τη στιγμή όμως ο επικεφαλής της ασφαλείας του εκδότη που βρισκόταν μέσα στη λιμουζίνα μαζί με τον εκδότη, μόλις είδε την πόρτα του γκαράζ να ανοίγει, διέταξε αμέσως τον οδηγό να σταματήσει. «Δεν είναι ράμπα γκαράζ, είναι ασανσέρ αυτοκινήτων» είπε. «Αυτά τα ασανσέρ αντέχουν αυτοκίνητα μέχρι δύο τόνων. Η λιμουζίνα είναι θωρακισμένη και ζυγίζει πεντέμισι τόνους. Αν μπούμε θα εγκλωβιστούμε στο ασανσέρ». Και έτσι το αυτοκίνητο δεν προχώρησε. Σταμάτησε στην πιλοτή. «Αν μπαίναμε θα παγιδευόμασταν και θα χρειάζονταν δύο μέρες για να μας απεγκλωβίσουν» είπε ο επικεφαλής της ασφαλείας του εκδότη που μόλις είχε αποτρέψει ένα απροσδόκητο και ατυχέστατο περιστατικό, που αν γινόταν θα… έμενε στην Ιστορία.
Η μυστική οδηγία του πολιτικού έπρεπε αναγκαστικά να παραβιαστεί. Άλλωστε ο δρόμος, παρά τη γειτνίασή του με την αμερικανική πρεσβεία και ορισμένα σημαίνοντα δημόσια κτίρια, ήταν σχεδόν άδειος εκείνη την ώρα. Μόνο τρεις εργάτες μαστόρευαν σε ένα κτίσμα λίγα μέτρα διαγώνια απέναντι, αλλά μάλλον δεν είχαν δώσει σημασία (ή έτσι άφηναν να φαίνεται…) στην κινητικότητα και στους λίγους αστυνομικούς με πολιτικά που λίγη ώρα νωρίτερα είχαν συνοδεύσει τον πολιτικό και στέκονταν στον δρόμο με τα ακουστικά τους στα αφτιά. Ο ιστορικός εκδότης, που φορούσε πουκάμισο με λεπτή κόκκινη ρίγα, τιράντες, κόκκινη γραβάτα και μπλε κοστούμι, κατέβηκε, περπάτησε με γρήγορα βήματα προς την γκρίζα μεταλλική είσοδο, την οποία ξεκλείδωσε ένας φρουρός του πολιτικού. Κατευθύνθηκαν στο ασανσέρ και πάτησαν το κουμπί του πρώτου ορόφου. Βγήκαν σε έναν σκοτεινό διάδρομο. Ο φρουρός χτύπησε ένα κουδούνι χωρίς όνομα δίπλα σε μια γκρίζα πόρτα. Ο πολιτικός άνοιξε την πόρτα ο ίδιος. «Καλώς ήλθατε». Ήταν ευδιάθετος, ευγενικός και φιλόξενος, όπως πάντα. Φορούσε λευκό πουκάμισο και μπλε κοστούμι. Δεν ήταν όμως μόνος του στο μικρό αυτό ευήλιο διαμέρισμα με τους φρεσκοβαμμένους γκρίζους και βαθυπράσινους τοίχους, την καλαίσθητη διακόσμηση και τα όμορφα έπιπλα σε απλή σχεδίαση. Μετά την εγκάρδια και ζεστή χειραψία, οδήγησε τον επισκέπτη προς το μικρό σαλόνι. Αλλά ο εκδότης κοντοστάθηκε για λίγο γιατί παρατήρησε μια γάτα. Μια γάτα των Ιμαλαΐων, με μακρύ εντυπωσιακό τρίχωμα, ελαφρώς εύσωμη, με μάτια γαλάζια, αυστηρή και μεγαλοπρεπής. Καθόταν επάνω σε ένα ευμέγεθες μαξιλάρι και παρατηρούσε έντονα τον εκδότη χωρίς να κουνηθεί από τη θέση της. «Ανήκει στη φίλη μου που έχει αυτό το σπίτι» εξήγησε ο πολιτικός χαμογελώντας. «Θέλετε έναν εσπρέσο;» ρώτησε. «Θα τον φτιάξω ο ίδιος γιατί δεν υπάρχει κανένας άλλος στο σπίτι».
Μέσα σε λιγότερο από δύο λεπτά ο πολιτικός και ο εκδότης απολάμβαναν τον καφέ τους στο μικρό και όμορφο καθιστικό, και άρχισαν να μιλούν σχεδόν σαν να ήταν πατέρας και γιος, που είχαν χαθεί για χρόνια και «ανακάλυψαν» τυχαία ο ένας τον άλλον. «Συγχαρητήρια για τη νίκη σου. Θα κερδίσεις σίγουρα και τις εθνικές εκλογές» είπε ο εκδότης. «Ευχαριστώ πολύ. Θα ήταν σημαντικό να έχω την υποστήριξη του πιο ιστορικού συγκροτήματος Τύπου» απάντησε ο πολιτικός. Η συζήτηση πέρασε στα θέματα της επικαιρότητας, η οποία είχε αρχίσει να επιβραδύνεται για να προσαρμοστεί στους θερινούς ρυθμούς της… γνώριμης ακινησίας. Ο πολιτικός ηγέτης ανέλυσε στον εκδότη την άποψή του ότι η κυβέρνηση δεν θα κατόρθωνε να ανακάμψει και ότι πλέον οι ξένοι σύμμαχοι της χώρας, ανάμεσα στους οποίους και οι ΗΠΑ, διάκεινται φιλικά προς το κόμμα του. Η μυστική συνάντηση, η μοναδική στην οποία ήταν απολύτως μόνοι τους, διήρκεσε ακριβώς μία ώρα. Οι δύο άνδρες εγκατέλειψαν το διαμέρισμα σε διαφορετική ώρα, με πρώτο τον εκδότη.
Όσα άκουσε ο «μάρτυρας»
Ο μοναδικός μάρτυρας της συνομιλίας ήταν αυτή η γάτα των Ιμαλαΐων, η οποία μάλιστα μετέδιδε μια αίσθηση «κυριότητος του χώρου». Αυτή μόνο είχε το προνόμιο να ακούσει το αίτημα του πολιτικού προς τον εκδότη για μια… σχέση αποκλειστικότητας, για μια σταθερότερη σχέση επωφελούς αλληλοϋποστήριξης. Στο μυαλό αυτής της σπάνιας γάτας καταγράφηκε με μορφή ανεξιχνίαστου κώδικα ένα εξίσου σπάνιο ιστορικό στιγμιότυπο. Μια γάτα σιωπηλή που έδειχνε αφοσιωμένη σε μια φιλική συζήτηση δύο ανθρώπων περί πολιτικής και ισχύος, μια λευκή γάτα μακρύτριχη που τα έντονα γαλανά μάτια της όπως εξείχαν σχεδόν μέσα από το σκουρόχρωμο τρίχωμα του προσώπου της, την έκαναν να μοιάζει αυστηρή και αινιγματική. Όπως αινιγματικές θα αποδεικνύονταν πολλές από τις πτυχές και τις ανατροπές της Ιστορίας αυτής της πολύπαθης χώρας που έμελλε να ακολουθήσουν…