ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Χαμένοι μέσα σε χρεοκοπίες, μνημόνια, φόρους, λογαριασμούς και έξοδα, οι περισσότεροι Έλληνες δεν βλέπουν τίποτε άλλο από αυτά που συμβαίνουν γύρω τους. Και συμβαίνουν πολλά και ενδιαφέροντα.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το πιο ενδιαφέρον που έχει συμβεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι πως οι άνθρωποι δείχνουν επιτέλους τον πραγματικό τους εαυτό.

Δεν τον δείχνουν μόνο, τον ξερνάνε. Συνήθως, πάνω σου.

Σφίγγονται τα σώματα από παντού και βγάζουν τους χυμούς τους.

Συμβαίνει αυτό σε «δύσκολες» εποχές. Σε βοηθούν να δείξεις ποιος πραγματικά είσαι αλλά και ποιος επιλέγεις να γίνεις.

Αν δεν υπήρχε η Κατοχή, δεν θα ξέραμε ποιοι θα γίνονταν δοσίλογοι και μαυραγορίτες. Θα είχαμε μόνο τις υποψίες.

Έτσι και τώρα, η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι αποκαλυπτική για το ανθρώπινο δυναμικό της.

Λογικά, η φράση που πρέπει να έχει ακουστεί περισσότερο στις ιδιωτικές συζητήσεις τα τελευταία χρόνια είναι το «δεν το περίμενα αυτό από αυτόν».

Τις περισσότερες φορές έχει ειπωθεί με αρνητική χροιά -της απογοήτευσης από κάποιον που τον θεωρούσαμε καλύτερο- αλλά λέγεται, βέβαια, και με θετική έννοια, όταν κάποιος αποδεικνύεται καλύτερος από όσο νομίζαμε πως είναι.

Είναι χρόνια αποκάλυψης αυτά που ζούμε, και αυτό είναι θετικό.

Το αρνητικό είναι πως φάνηκαν οι πραγματικές δυνατότητες των σύγχρονων Ελλήνων που, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, είναι μάλλον περιορισμένες.

Έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία, οι Έλληνες και η Ελλάδα δεν μοιάζουν ικανοί να κάνουν ούτε ένα βήμα πρoόδου, ενώ οι συζητήσεις έχουν κολλήσει σε θέματα που συζητούσαμε και το 2010.

Από το πολύ σφίξιμο των κορμιών, βγήκε και καλοσύνη.

Δεν είναι λίγο πράγμα αυτό.

Εντάξει, δεν είμαστε και οι πρωτοπόροι στις τέχνες και στις επιστήμες αλλά δεν έχουμε χάσει εντελώς και την ανθρωπιά μας.

Ανθρωπιά.

Όταν τα προηγούμενα χρόνια ανέβαζα σε κάποια ποστ αυτή τη φωτογραφία που τράβηξα στο Σύνταγμα το καλοκαίρι του 2011, με το σύνθημα «Ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, μόνη λύση είναι η ανθρωπιά», πάντα υπήρχαν κάποιοι -αριστεροί όλοι τους- που μου έλεγαν πως είμαι απολιτίκ και δεν μπορώ να λέω πως η λύση είναι η ανθρωπιά και διάφορα τέτοια.

Πιστεύω πως τώρα -μετά και από την κυβερνησάρα της Αριστεράς και τους νέους καρεκλοκένταυρους-, δεν θα μου γράψει κάποιος τα ίδια.

Όχι, από ανθρωπιά δεν στέρεψαν οι σύγχρονοι Έλληνες.

Δεν περίμενα να έρθουν τα καραβάνια με τους πρόσφυγες για να το αντιληφθώ· το έβλεπα όλα αυτά τα χρόνια.

Αποτύχαμε στα οικονομικά, στα κοινωνικά και στα πολιτικά θέματα.

Εντάξει, δεν πειράζει. Το να είσαι αποτυχημένος στον καπιταλισμό είναι και μια ένδειξη υγείας.

Σημαίνει πως δεν είσαι εντελώς σκατάς.

Αλλά τουλάχιστον να είσαι άνθρωπος.

Άλλωστε, άνθρωποι ήρθαμε να γίνουμε σε αυτή τη ζωή, όχι μεγιστάνες.

Ως προς αυτό, καλά τα πάμε.

Μπράβο, παιδιά.

http://feedproxy.google.com/~r/pitsirikos/uPfN/~3/uLQGyp9cDME/