ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Οι εποχές είναι δύσκολες και ο φανατισμός σαρώνει αφήνοντας θύματα και κάθε λέξη που γράφεται είναι σφαίρα που πυροδοτείται στα χέρια πωρωμένων, κοινωνικοπαθών ατόμων, γαντζωμένων από σύμβολα. Τη μια, κατά λάθος, γράφεται πως ένας πρόσφυγας πήγε να βιάσει κοριτσάκι 6χρονο στην Ειδομένη και χρειάστηκε ο πατέρας του παιδιού να επέμβει και να πει πως κάνουν λάθος, για να ξεφύγει ο άνθρωπος το λιντσάρισμα, που τα μέσα χαιρέτισαν ως λύση στον άνθρωπο. Δημοσιογράφοι σε πυρήνα άρθρα, ως «παλλόμενες ψυχές» της γενιάς μας, ρίχνουν ανάθεμα σε όλους τους μουσουλμάνους. Κάποιοι το πιστεύουν κιόλας! Κάποιοι άλλοι, ακολούθου ρητορικές πολιτικές σχηματισμών, απαξιωμένων ούτος η άλλως απ το σύνολο της κοινωνίας. Οι λαοί του Ισλάμ συνολικά δεν γουστάρουν τις γυναίκες και όποια τολμά να πει, πως αυτές οι αναλύσεις και οι προσεγγίσεις δεν είναι ψύχραιμες, καλείται σκωπτικά, να εγκαταλείψει την χώρα για την Ράκα ή την Κούβα του Κάστρο.

Φοβικά, μισανθρωπικά, ρατσιστικά κείμενα όποιας θολωμένης διανόησης, σε περιόδους μη διαυγείας ξεθάβονται και αντιμετωπίζονται ως το κόκκινο βιβλιαράκι του Μάο, για να μη πω ως εδάφια του Κορανιού, ισότιμα στον φανατισμό τους, από όσους πρεσβεύουν το αντίθετο. Ακόμα και άνθρωποι με κανονιστική γνώση και πτυχία σου λένε «θα έρθουν αυτοί και θα μας κολλήσουν αρρώστιες, θα κλέψουν, θα μας χαλάσουν την καθαρότητα της ράτσας». Μιας ράτσας που αιώνες τώρα κάνει προσμίξεις με άλλες ράτσες και για αλίμονο σε εκείνες που δεν έπραξαν τον ίδιο, καταδικασμένες σε κακουμουτσουνιά ασορτί με τη κλειστή τους διάνοια και ψυχή. Στο νέο μέρος, που πάνε τους προσφυγές ενώ δεν θέλουν, στη Βόρεια Ελλάδα, καμία πενηντάρια άτομα –και φυσικά ένας παπάς δικός μας, όχι του Ισλάμ ιερέας- του υποδεχτήκαν πετώντας τους γουρνοκεφαλές, γιουχάροντας και μην αφήνοντας τους να καταβαίνουν στα παραπήγματα φιλοξενίας για μια ανάσα ανθρώπινη…

… Οι πρόσφυγες συγκλόνισαν τον πλανήτη, αλλά όχι κάποιες απ τις δικές μας μαύρες ψυχές, που η σύμπνοια τους αφορά μόνο σε θύματα του δυτικού κόσμου, λες και η ανθρωπιά τους κοιτάζει διαβατήρια. Το φαινόμενο στη Βόρεια Ελλάδα, μεταξύ λίγων ανθρώπων ευτυχώς και με τον κόσμο της Βέροιας, να αγκαλιάζει τους προσφυγές και ειδικά οι γυναίκες, δεν καταδικάστηκε, δεν αναλύθηκε, δε φωτίστηκε στο πως και γιατί του, παρά μόνο απ την εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, στο Star, σε ένα μέρος του, όπου η Πυργιώτη, η Καλογεροπουλου, ο Μπογιόπουλος μιλούσαν με γνώση και επιχειρηματολογία. Τα μέσα όμως επεφύλασσαν, αντιθέτως, συγκινητικές αναφορές και άπλετο χώρο για μια κυρία στην Πελοπόννησο, η οποία, ημέρα της Εθνικής Γιορτής μας, όπου ένωνε ο ουρανός με τη γη, απ την βροχή, συγχύστηκε γιατί δεν ξεκινούσε η παρέλαση και πήρε το μωρό της στον ωμό και μια σημαία και άρχισε να παρελαύνει ως Ελληνοπούλα, εξεγερμένη για το γόητρο των παρελάσεων μας. Πόσα ρίγη συγκίνησης αισθάνθηκαν στον ελληνικό τύπο! Αυθόρμητα και εθνικοπατριωτικά! Η κυρία περήφανη, μες στον κατακλυσμό, με την κοτσίδα της και την αυστηρότητα στο βλέμμα, ως μια άλλη Αθίνη – Τσιούνη, που για το γόητρο της χώρας κάποτε, σκαμπίλιζε ανθρώπους και την σήκωναν κόμματα στα χέρια αποθεώνοντας την, κατεβάζοντας μάλιστα και υποψήφια βουλευτή στους σχηματισμούς τους, παρέλασε για την χώρα που όμως, όπως δήλωσε, μας αφήνει να πεθάνουμε, δεν μας επιτρέπει να ζήσουμε!

Πιθανόν το παράδοξο να το διακρίνεται εύκολα και δεν το βλέπουν οι συνάδελφοι αρθρογράφοι, αλλά αφήνοντας κατά μέρος τις ορέξεις της κυρίας με την κοτσίδα που εζήλωσε την δόξα των παρελάσεων προς τιμήν του Κιμ Γιονγκ Ουν, ο οποίος δεν έχει μόνο τον στρατό και τους μαθητές να παρελαύνουν αλλά και το εργατικό δυναμικό της Βόρειας Κορέας και θέλησε και αυτή ως εργαζομένη σε έναν τομέα που βοηθά το κράτος να κάνει κατασχέσεις κυρίως, βαδίζοντας περήφανα, μαζί με τα δημοτικά που περίμεναν να τελειώσει η θεομηνία κάτω απ τα υπόστεγα. Δικαίωμα της κυρίας φυσικά, αλλά την ανθρωπινή δύναμη, το κουράγιο, την περηφάνια και τον αγώνα, περισσότερο την διακρίνουμε στα πρόσωπα των μανάδων και των πατεράδων στην Ειδομένη ή στο βάδισμα τους σε άγνωστες και εχθρικές για αυτούς περιοχές, που προσπαθούν με την αγκαλιά να προστατέψουν τα παιδιά τους απ το χειμώνα και τη βροχή, πασχίζοντας για ένα καλύτερο μέλλον για αυτά, παρά σε μια ομοεθνή μου, που συγχύστηκε γιατί καθυστέρησε η έναρξη της παρέλασης και την έκανε πριβέ.

Και πάλι να με συμπαθάτε, αλλά άλλο να μην έχει τόπο για σένα γιατί εγκληματεί η ανθρωπότητα στις πλάτες σου και άλλο να μη σου κάνει ο τόπος σου γιατί βρέχει και δεν ξεκινάνε τα μαύρο παιδα το βαδην υπό τα προστάγματα γυμναστών και καλά προς τιμήν του έθνους. Το μόνο καλό που βγαίνει απ όλο αυτό είναι πως τα παιδάκια γλιτώνουν καμία ώρα μάθημα για τις πρόβες της παρέλασης…

http://kourdistoportocali.com/read-this/kp-438/