ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Στη ζωή σίγουρα τα πράγματα δέν είναι άσπρο-μαύρο.Πάντα κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις.Και βέβαια εξαρτάται πώς βλέπεις και το ποτήρι.Μισοάδειο ή μισογεμάτο. Κι αυτές οι παραπάνω απλουστεύσεις θα είχαν σημασία πραγματικά άν όντως ζούσαμε την “πολύχρωμη” ζωή μας ή άν θέλουμε να συνεχίσουμε τον ζωντανό και συνειδητό ύπνο μας στην τηλεκατευθυνόμενη πραγματικότητά μας. Θα είχαν σημασία άν βρισκόμασταν στην προηγούμενη κατάσταση που η ευρωπαϊκή Ελλάς έτρεχε με 4% ανάπτυξη και οι διαπαντός Ελληναράδες κι απανταχού λαμόγια τρώγανε και πίνανε στην υγειά του μαλάκα. Τί κάναμε;Mαζί τα φάγαμε;Τι λέτε ρε αρχίδια! Ναί έχουμε επιλογές…Μετρημένες ίσως στα δάχτυλα του ενός χεριού.Για τη δουλειά,την παιδεία,την υγεία,την ψυχαγωγία,το μέλλον, τη ζωή μας την ίδια. Για ελευθερία;Δέν υπάρχει χρόνος να σκεφτούμε πρώτα τί σημαίνει ελευθερία. Για δημοκρατία;Μα την μόνη δημοκρατία που γνωρίσαμε είναι η κοινοβουλευτική ελληνική ληστοκρατία. Κι ο λαουτζίκος περιμένει απο κάτω με τα στόματα ανοιχτά κανα κοψίδι απο τα αποφάγια των πλουσίων. Και τρέχετε και τρέχετε,και πιστεύετε ακόμη τους λύκους και τα κάθε λογής αγρίμια,που δέν χορταίνουν να σας πίνουν το αίμα. Υπομονή;Ποιά υπομονή ρε “συνάδελφοι” ή “σύντροφοι”.Υπομονή κάνει ο άνθρωπος όταν έχει κάτι να ελπίζει.Υπομονή κάνεις όταν ξέρεις ότι ο εφιάλτης σου τελειώνει. Εδώ ασπρίζουν τα μαλλιά μας και ‘μείς ακόμη βλέπουμε το ίδιο γαμημένο και διαβολεμένο θέατρο της παράνοιας που παίζει κορώνα-γράμματα το βιός μας. Τι είναι ο θάνατος λοιπόν;Νά όλα τα παραπάνω είναι ο θάνατος. Θάνατος είναι η αλλοτρίωση του εαυτού μας. Θάνατος είναι η καθημερινή απογοήτευση. Θάνατος είναι οι αμέτρητες θηλιές του άγχους για τα άδικα προβλήματά μας. Θάνατος είναι η στυγνή εκμετάλλευση ανθρώπου προς άνθρωπο. Θάνατος είναι να σπέρνεις ελπίδες και να θερίζεις ψέμματα. Θάνατος είναι τα ψεύτικα διλήμματα και τα τεχνητά αδιέξοδα. Θάνατος είναι να στερείς τα διακαιώματα και να πετσοκόβεις τις επιλογές μας. Θάνατος είναι να νομίζεις πως είσαι ελεύθερος ή πως ζείς σε μιά ευνομούμενη δημοκρατία και στη συνέχεια να συνειδητοποιείς πως η δημοκρατία που σου τάζουνε οι απατεώνες και γαμημένοι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων είναι ευνουχισμένη και κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους και εσύ είσαι τελικά ένα υποχείριο,ένα αναλώσιμο αντικείμενο που ξεχρεώνει τα πλούτη τους και τις ασυδοσίες τους. Θάνατος είναι να ζεις εσύ στην κόλαση που αυτοί έχουνε δημιουργήσει,για να ζούνε αυτοί στους καπιταλιστικούς και δημοκρατικούς παράδεισους. Θάνατος είναι να ζείς σε ένα κόσμο που δέν είναι φτιαγμένος για σένα και να είσαι αναγκασμένος να υποφέρεις όλα εκείνα τα αβάσταχτα βάρη που ανήκουνε σ’αυτούς. Θάνατος είναι να βιώνεις την απελπισία και να πιστεύεις πως είσαι καταδικασμένος. Θάνατος είναι να βλέπεις,να αισθάνεσαι τον πόνο του άλλου,να μυρίζεις δίπλα σου την μπόχα της εξουσίας και την “νόμιμη” αδικία,την ηθική κατάπτωση και την συνταγματική ασυδοσία,και εσύ να μένεις απαθής. Κι άλλα πολλά είναι ο θάνατος,υπάρχει όμως και η ζωή. Και η ζωή μας δέν τους ανήκει. Γιατί η ζωή μας πρέπει να είναι εξέγερση κι όχι υποταγή. Ο κόσμος που θέλουμε, δέν χωράει τέτοιους μπάσταρδους. Μπορούμε και χωρίς αυτούς. Και κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουμε την ανοικοδόμηση. Αφού πρώτα τους γκρεμίσουμε. Άν λοιπόν θέλουμε μιά ζωή δίκαιη,μιά ζωή πολύχρωμη κι όχι ασπρόμαυρη,μιά ζωή χωρίς ψεύτικα διλήμματα και εκβιασμούς, ιδού ο εχθρός.Ο διαχρονικός μας βιαστής και καταστροφέας των ονείρων μας. Άν λοιπόν θέλουμε να κερδίσουμε το μέλλον μας, ιδού το απάνθρωπο κράτος και οι υπεύθυνοι της καταδίκης μας. Άν λοιπόν θέλουμε να απελευθερωθούμε απο τα δεσμά της τυραννίας και να δημιουργήσουμε εμείς την δική μας δημοκρατία,τον δικό μας πολιτισμό,τότε το δίλημμα είναι ξεκάθαρο: Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ!

εγραψε το πιτσιρικι