ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Στον καιρό της κρίσης πολλοί μύθοι καταρρέουν – «αστικούς μύθους» τους λένε όσοι μετέρχονται με ευκολία πιασάρικους κι ενίοτε πονηρούς νεολογισμούς, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται, τις περισσότερες φορές, για μαύρη προπαγάνδα, για πολιτική και πολιτισμική χειραγώγηση, για

τη δημιουργία και την καθιέρωση ενός ιδεολογικού εποικοδομήματος, εναρμονισμένου με τον «θαυμαστό, γενναίο κόσμο» που έχει εγκαταστήσει η Νέα Τάξη στο σύνολο σχεδόν του πλανήτη.

1. Παρ’ ημίν και εφ’ ημάς επί τριακονταετίαν επικράτησαν τα κλισέ ότι οι Ελληνες είναι ρατσιστές, εθνικιστές, ξενοφοβικοί, έθνος «ανάδελφον» και βεβαίως λαϊκιστές.

Η όξυνση του προσφυγικού απέδειξε ότι η πλειονότης των Ελλήνων είναι φιλόξενοι, συμπάσχουν, προσφέρουν απ’ το υστέρημά τους, συμπαρίστανται.

Υπάρχουν ρατσιστές, εθνικιστές και ανελλήνιστοι στην ελληνική κοινωνία; Βεβαίως και υπάρχουν! Αυτό όμως δεν καθιστούσε ούτε καθιστά την ελληνική κοινωνία ρατσιστική, ξενοφοβική και εθνικιστική. Αυτή η γενίκευση (το πρώτη βήμα προς τον φασισμό) εξακοντιζόταν επί τας κεφαλάς των Ελλήνων κατά κόρον και σε βαθμό πλύσης εγκεφάλου.

Οι χατζατζάρηδες που έκαναν αυτήν τη δουλειά (άλλοι επί χρυσίω και άλλη από αδάμαστη ευήθεια) άκμασαν (και ακμάζουν) στον Τύπο και τα ΑΕΙ. Εφημερίδες όπως εκείνες του ΔΟΛ, όπως η «Ελευθεροτυπία», όπως η «Καθημερινή» (παρ’ ότι εμπεριείχαν και τον αντίλογο) υπήρξαν (και είναι) η αιχμή του δόρατος που κάρφωνε τους Ελληνες στην καρδιά τους, για όσα αφορούν την ψυχή τους. Οι «αργυρές λόγχες» που διακρίθηκαν σ’ αυτό το άθλημα διαπερνούσαν (και διαπερνούν) οριζοντίως τους πολιτικούς χώρους (νεοφιλελεύθεροι, «εκσυγχρονιστές», «αριστεροί») με κοινό παρονομαστή την αποδοχή μιας διατεταγμένης υπηρεσίας που στόχο είχε και έχει τη φθορά του ελληνισμού των Ελλήνων.

Οι ξεφτίλες αυτοί, τώρα που οι Ελληνες κατά μάζες αποδεικνύουν (και όχι επιδεικνύουν) τον ανθρωπισμό τους -αυτό «που έχουν τιμιότερο»- δεν βγάζουν άχνα. Ομως καραδοκούν. Στα πρώτα

παρατράγουδα που η προσφυγική τραγωδία πιθανόν να προκαλέσει, αυτά τα σκυλιά ( με την καλή έννοια του αργυρώνητου ή του κομπλεξικού) θα αρχίσουν το ίδιο τροπάρι. Θα ρίξουν λάδι σε φωτιές…

2. Οι ίδιοι σκύλοι (ή μάλλον οι ίδιοι γάτοι, που αυτές τις μέρες είναι πιο μοδάτοι) συκοφαντούσαν επίσης του Ελληνες για «τεμπέληδες», για «διεφθαρμένους» και πάντα για «λαϊκιστές». Επ’ αυτού δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω, επιχειρηματολόγησε το μνημόνιο. Στην εγκαθίδρυση του οποίου, οι

γραικύλοι αυτοί και οι ραγιάδες, που επί χρόνια συκοφαντούσαν τον λαό α) για ρατσισμό κι εθνικισμό όπως και β) για τεμπελιά και διαφθορά, έπαιξαν τον πρώτο ρόλο στην κωμωδία της φρίκης που οι Επικυρίαρχοι απαιτούν από τους πεμπτοφαλαγγίτες να παίζουν.

3. FYROM. Εκείνοι που στην Ευρώπη έλεγαν ότι θα καταργήσουν τα εθνικά σύνορα, τα κατήργησαν μόνον και μόνον για να υψώσουν νέα σύνορα, οικονομικά, εντός και γύρω από τις κοινωνίες που ήλεγχαν και ελέγχουν. Ενα

ταξικό άπαρτχαϊντ μεταξύ πλουσίων και φτωχών, ντόπιων και ξένων. Τείχη αυτού του Αίσχους διατρέχουν σήμερα την Ευρώπη από άκρου εις άκρον.

Προσέτι, αυτοί που θα καταργούσαν τα εθνικά σύνορα, αφού πρώτα διαμέλισαν κι αλάλιασαν κράτη (εντός κι εκτός Ευρώπης), τώρα υψώνουν νέα σύνορα με εθνικιστικό «πρόσημο» (όπως θα έλεγαν οι ίδιοι στη γλώσσα των παρενδύσεων που χρησιμοποιούν). Στην πραγματικότητα, ο εθνικισμός

υψώνει νέα σύνορα μεταξύ των λαών και των εθνών, καθώς και εντός των εθνών. Ο εθνικισμός (όπλο εξ εφέδρων του καπιταλισμού) γίνεται εκ νέου εργαλείο στα χέρια της παγκοσμιοποίησης, σπρώχνοντας τις κοινωνίες προς τα δεξιά και τα ακροδεξιά, αποψιλώνοντας τις αστικές δημοκρατίες ως τα τελευταία κι έσχατα εμπόδια απέναντι στις ολοκληρωτικές διαθέσεις των εταιριών.

Για τη FYROM έχυσαν παρ’ ημίν πολύ μελάνι οι θεράποντες του «αυτοπροσδιορισμού», της «αλήθειας των άλλων», του «πολυπολιτισμού» και πάσης άλλης μεταμοντερνιάς-αμερικανιάς, πάντα «εκσυγχρονιστές», πάντα νεοφιλελεύθεροι και πάντα κουφιοκεφαλάκηδες (ή υστερικοί) εκ της Αριστεράς ορμώμενοι.

Ολοι αυτοί έπαιξαν μια χαρά το παιγνίδι του ιμπεριαλισμού στην περιοχή μας και συνεχίζουν να το παίζουν σαν να μη βλέπουν, σαν να μην ακούν – τέτοιο, όμως, είδος ζώου δεν υπάρχει. Ο εθνικισμός των Σκοπίων υπήρξε το καμάρι τους από γενέσεώς τους. Αυτοί που έκαναν ότι δεν το έβλεπαν (κατηγορώντας ταυτοχρόνως τους Ελληνες για εθνικισμό), ούτε άνευ των πέντε αισθήσεων υπήρξαν, ούτε τόσο άμυαλοι ήταν όσον οι κουφιοκεφαλάκηδες που τους ακολουθούσαν. Υπήρξαν

και είναι πονηροί, κάνουν στους πολίτες πλύση εγκεφάλου και δεν κάνουν πίσω. Διότι στα επόμενα κεφάλαια της τραγωδίας που επέρχεται, τον ίδιο ρόλο πρόκειται να παίξουν, το ίδιο τροπάρι θα βαράνε. Για να δημιουργούν ενοχές στον λαό για την ιδιοπροσωπία του, για να αποτρέπονται οι πολίτες από την αυτογνωσία τους και για να υποκύπτουν στον φόβο, που οι δραματικές εξελίξεις, όσο μένουν ανερμήνευτες και ανεμπόδιστες, προκαλούν.

Αν συμφωνήσει κανείς με τα παραπάνω, σήμερα θα μπορούσαμε να μιλάμε όχι μόνον για την κατάρρευση μιας ιδεολογίας, αλλά και για την αποκάλυψη μιας προπαγάνδας. Ομως, θα μπορούσαμε; μάλλον όχι. Διότι ο τρόπος αυτός

και οι μηχανισμοί που τον υπηρετούν παραμένουν κυρίαρχοι. Ικανοί να διαστρέφουν τα πάντα. Για παράδειγμα, εκείνοι που χθες κατηγορούσαν την κυρία Μέρκελ ως τον Δαίμονα όλων μας των Δεινών, σήμερα είναι οι υπερασπιστές της πολιτικής της (για το Προσφυγικό, για ένα Μνημόνιο με… ανθρώπινο πρόσωπο κι όποια άλλη μπαρούφα θα μπορούσε να εκστομίσει για πλάκα ένας σαλτιμπάγκος της σειράς).

Η Ελλάδα μετατρέπεται με ταχείς ρυθμούς σε μια σκωληκοειδή απόφυση της Ευρώπης – ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για Ελληνες κι ένα γκέτο για μετανάστες.

Στην υπόθεση αυτή (οι Επικυρίαρχοι απλώς έκαναν τη δουλειά τους) σπουδαίο ρόλο έπαιξαν εκείνοι που διατράνωναν ότι η εν λόγω σκωληκοειδής απόφυση κατοικείται από σκουλήκια – σκουλήκια οι ίδιοι…

http://www.enikos.gr/stathis/374333,Skwlhkoeidhs-apofysh.html