Το σωτήριο έτος 1998, ο φοβερός και τρομερός εκσυγχρονιστής της καρδιάς μας, Κώστας Σημίτης, αποφασίζει ότι είναι ντροπή να φέρνουμε από τα Ιεροσόλυμα στα κουτουρού το Άγιο φως, που μας μεταφέρει το γενέθλιο μήνυμα της γέννησης του Τζίζας του Θαυματοποιού (σε περίπτωση που τα λίτρα μαγειρίτσας που θα καταναλωθούν και η γενοκτονία αμνοεριφίων δεν μας δώσει να καταλάβουμε τι ακριβώς παίζει γιορτάρες μέρες) και διέταξε, ο κολοσσός αυτός της πολιτικής, να υποδεχόμαστε το καντήλι με τιμές αρχηγού Κράτους.

Δηλαδή, όταν έφτανε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, δεν το έτρωγε πια η μοναξιά και δεν ένιωθε (το καντήλι πάντα, έτσι) ξένο μεταξύ αγνώστων, αλλά το περίμενε μπάντα να παιανίζει ύμνους, εύζωνες στο παρουσιάστε, η πολιτική ηγεσία του τόπου και αμάξια, πολλά αμάξια.
Δέκα ολάκερα χρόνια πριν, την ιδέα να μεταφερθεί το Άγιο φως με αεροπλάνα είχε ένας χριστιανόπληκτος ιδιώτης, ο οποίος, αφού είδε ότι τα προβλήματα της οικουμένης έχουν λυθεί και το «Τέλος της Ιστορίας», που είπε και ο Φουκουγιάμα, καλπάζει σαν ξέφρενο άτι, αποφάσισε να μισθώσει αεροπλάνο, ο ημίθεος, γιατί μέχρι τότε τα λαμπάδια έρχονταν με βαπόρια και τράτες και τα πείραζε το κύμα του Λιβυκού Πελάγους.

Βλέπετε, το φως αυτό είναι ξεχωριστό.

Σου λέει μπαίνει μέσα ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων (αφού έχει καταπατήσει μερικά χιλιάδες στρέμματα και τον κυνηγάει το μισό Ισραήλ) και ενώ δεν έχει αναπτήρα ή σπίρτα ή φλογοβόλο μαζί του, ξαφνικά το καντήλι μπουρλοτιάζει μέσα στον Πανάγιο Τάφο και ο Πατριάρχης βγαίνει έξω και αρχίζει, μπροστά στο πλήθος που παραληρεί, να βγάζει κουνέλια από το καλιμαύχι του και να σου ζητάει να διαλέξεις ένα χαρτί από την τράπουλα και να το βρίσκει ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ της Ορθοδοξίας.

Διότι ο Θεός, ενώ είναι απών τον υπόλοιπο χρόνο, αποφασίζει να εμφανιστεί για να ανάψει μανουάλια. Και αυτό, που οι ίδιοι οι λειτουργοί υποβιβάζουν την πίστη με φτηνά ταχυδακτυλουργικά κόλπα από επαρχιακό τσίρκο, δεν προσβάλλει τους απανταχού πιστούς του Ορθόδοξου δόγματος.
Νερό κυλά στο αυλάκι αυτού του παραλογισμού και βλέπουμε στα Ιεροσόλυμα, πέρα από τα δικά μας αίσχη, κάθε μέρα της Ανάστασης να πέφτει ανελέητο ξύλο μεταξύ Ελλήνων και Αρμένιων μοναχών για το ποιος θα καθαρίσει τον Πανάγιο Τάφο και ποιος θα πάρει πρώτος τη φωτιά ενώ ο Πατριάρχης τρέχει αλλόφρων, μην τυχόν του κλέψουν τη φλόγα από τον αναπτήρα Bic…εεεε από το θαύμα, ΘΑΥΜΑ, ΘΑΥΜΑ.

Τελικά, αφού οι συμμορίες των μοναχών λύνουν τις διαφορές τους εντός του ναού και ζουν για άλλη μια φορά το δικό τους thug life, φέρνοντας εξαπτέρυγα στο κεφάλι ο ένας στον άλλον και πετώντας θυμιατά στο δόξα πατρί, αποφασίζεται ποιος θα κάνει κουμάντο στην ιερή τούτη γειτονιά.

Και όμως αγαπητοί μου, τίποτα από όλα αυτά δεν προσβάλλει τον ορθόδοξο πιστό και δεν θίγει την (μ)πίστη του. Τον προσβάλλει όμως η απαίτηση χιλιάδων πολιτών να σταματήσει αυτό το πολυέξοδο πανηγυράκι οι οποίοι  πληρώνουν τα καπρίτσια κάποιων επιτήδειων, που με φτηνά τρικ προσπαθούν να επιβάλουν την παρουσία τους στη μικρή θρησκόληπτη χώρα μας.

Για να κλείσει το θέατρο του παραλόγου όπως του αρμόζει, το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε περσινή του ανακοίνωση δήλωσε ότι «Μόνο οι άνθρωποι του σκότους φοβούνται το Άγιο φως».

Και όταν ακούμε «άνθρωποι του σκότους», το μυαλό μας δεν πηγαίνει στον κάθε Εφραίμ, στον κάθε Βαβύλη και στον κάθε Γιοσάκη του παραδικαστικού, αλλά σε εμάς που δεν πιστεύουμε σε «θαύματα» και δράκους και αρνούμαστε να συμμετάσχουμε σε αυτό το καρναβάλι εξαγοράς της πίστης.

Δεν είναι «άνθρωποι του σκότους», o κάθε Άνθιμος και ο κάθε Σεραφείμ που στοχοποιούν πρόσφυγες, ομοφυλόφιλους, άθεους και γενικά όποιον δεν χωνεύουν μέσα στο μεσαιωνικό μυαλό τους.

Ξέρετε «άγιοι πατέρες» της ορθοδοξίας και οι ομοφυλόφιλοι και οι άθεοι πληρώνουν τόσο τους μισθούς σας, όσο και τα show που διοργανώνεται με την πρόθυμη κυβέρνηση, με τα άγια φώτα και τα τσάρτερ.

Να θυμίσουμε βέβαια ότι το ίδιο το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει πάρει αποστάσεις από το αν είναι ή όχι θαύμα να ανάβουν καντήλια από ένα δέσποτα που κλείνεται μόνος του σε μια τρύπα. Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα στο παιχνίδι των εντυπώσεων*.

Τέλος, το θέμα αυτό θα μπορούσε να είχε ήδη λυθεί αν η ίδια η Εκκλησία (είτε της Ελλάδος, είτε το Οικουμενικό Πατριαρχείο) αποφάσιζε να πληρώσει από την τσέπη της τα ταξίδια αναψυχής του Φωτός, κάνοντας το χατίρι στους πιστούς της και όχι να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό. Αλλά τα ράσα ως γνωστόν, εκτός από βαθιές τσέπες, έχουν και πολλά καβούρια.

Οπότε, περιμένουμε (δυστυχώς) για ακόμα μια φορά την ελληνική κυβέρνηση να καλύψει τα έξοδα της κτηματομεσιτικής εταιρείας «Εκκλησία Α.Ε.» και να φέρει το Φως να γευτεί τις ομορφιές του τόπου μας.

*Διαβάζουμε εντωμεταξύ στο «Βήμα» το  νυν Μέγα Πρωτοπρεσβυτέρο (και διδάκτωρ θεολογίας) του Οικουμενικού Πατριαρχείου κ. Γεώργιο Τσέτση στο άρθρο του υπό τον τίτλο «Θρύλος και πραγματικότητα για το Άγιον Φως» που δημοσιεύτηκε στις 21/4/2006.

«Υπάρχει, αιώνες τώρα, διάχυτη η πεποίθηση στον ευσεβή μεν, αλλά θεολογικά και λειτουργικά απαίδευτο ορθόδοξο πιστό, που ψάχνει για “θαύματα” προκειμένου να πληρώσει το πνευματικό του κενό, ότι κατά την τελετή της αφής το άγιον φως κατέρχεται θαυματουργικά “ουρανόθεν” για να ανάψει την λαμπάδα του πατριάρχου. […]
Η ευχή την οποία αναπέμπει ο πατριάρχης προ της αφής μέσα στο «ιερό κουβούκλιο» είναι σαφέστατη και δεν επιδέχεται καμιά παρερμηνεία. Ο πατριάρχης δεν προσεύχεται για την διενέργεια θαύματος.
Απλώς «αναμιμνήσκεται» της θυσίας και της τριημέρου αναστάσεως του Χριστού και απευθυνόμενος σ’ Αυτόν λέγει: «εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφον εκκαιομένου φωτός ευλαβώς λαμβάνοντες, διαδιδόαμεν τοις πιστεύουσιν εις σε το αληθινόν φως, και δεόμεθά σου όπως αναδείξης αυτό αγιασμού δώρον…».
Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ο πατριάρχης ανάβει την λαμπάδα του από την ακοίμητη κανδήλα που βρίσκεται πάνω στον πανάγιο τάφο. […]
Το μυστήριο όμως που καλλιεργήθηκε γύρω από το τελετουργικό της αφής του αγίου φωτός και οι λαϊκές περί αυτού αντιλήψεις στις μέρες μας συνετέλεσαν στην οικειοποίηση και εκμετάλλευση από εξωεκκλησιαστικούς κύκλους της άκρως συμβολικής και κατανυκτικής αυτής λειτουργικής πράξεως της εκκλησίας μας.
Ο λόγος τώρα για την διαπόμπευση του αγίου φωτός με την οργανωμένη αεροπορική μεταφορά του στον ελλαδικό χώρο, συνοδεία κυβερνητικών παραγόντων, τιμητικών αγημάτων, ευζώνων και προσκόπων (και φυσικά τηλεοπτικών συνεργείων!), προκειμένου όπως ο νεοέλληνας γιορτάσει “αυθεντικό ελληνικό Πάσχα”.
Ωσάν οι πρόγονοί μας να μη γιόρταζαν Ανάστασιν Χριστού προτού εφευρεθεί το αεροπλάνο!»

Καλό Πάσχα.
Καλά μυαλά.
Προσοχή στην χοληστερίνη μην τιλτάρει.

http://thethreemooges.blogspot.com/2016/04/enas-taxydaktylourgos-apo-ta-ierosolyma.html