ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Είκοσι μονάδες. Τι είναι αυτό; Είναι η απόκλιση των δημοσκοπήσεων από το πραγματικό αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα. Όλες σχεδόν (εκτός από μία που έδειχνε μεν το ΟΧΙ αλλά οριακά) υποστήριζαν ότι θα επικρατήσει το ΝΑΙ. Για να μην ξεχνιόμαστε.
Προηγείται -λένε- η ΝΔ του ΣΥΡΙΖΑ. Λάθος, απλά ο ΣΥΡΙΖΑ πέφτει περισσότερο από τη ΝΔ. Για να «προηγείται» κάποιος σημαίνει πως βαδίζει μπροστά, δεν έχει βάλει όπισθεν. Πως έχει άνοδο ή τουλάχιστο διατηρεί τις δυνάμεις του. Ο κόσμος τους έχει γυρίσει την πλάτη. Τους φασκελώνει και τους δυο. Περισσότερο φυσικά μουντζώνει το ΣΥΡΙΖΑ, αφού αυτός εφαρμόζει σήμερα το Μνημόνιο, αλλά δεν ξεχνά και τη γαλάζια συμμορία.
Καλά τη δημοσκόπηση του βλήματος δεν τη σχολιάζω. Όταν σου βγάζει 3ο τον πεθαμένο, τι να σχολιάσεις; Τη νεκροφιλία; Βρε σεις δημοσκόποι που ζείτε; Σε καφετζού να πηγαίνατε πιο κοντά θα ήσασταν στην πραγματικότητα. Ποιόν ρωτήσατε; Τον πελάτη τι αποτελέσματα θέλει;
Κατ” αρχήν δεν θέλουμε Μνημόνιο. Που πάει να πει, πως δεν είμαστε τρελοί να ψηφίσουμε τους πιο σκληρούς εκφραστές της άδικης και απάνθρωπης πολιτικής. Έπειτα, ο κόσμος κατανοεί όλο και περισσότερο την παγίδα που τον έριξε η ΕΕ. Για πρώτη φορά από τη δεκαετία του ’80 υπάρχουν περισσότερες αρνητικές γνώμες για την Ευρώπη των μονοπωλίων. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, έχουν μπουχτίσει με τα κόλπα των Ευρωπαίων πολιτικών, που εξυπηρετούν φανερά τους ζάπλουτους τοκογλύφους και μόνον αυτούς. Έτσι είναι αποφασισμένοι να δώσουν ένα τέλος.
Φυσικά υπάρχει μια επιφυλακτικότητα. Αλλά όχι για το δρόμο που θα ακολουθηθεί, για το ποιός θα είναι ο «οδηγός». Θέλουμε δηλαδή ριζική αλλαγή πολιτικής, αλλά κρατάμε μικρό καλάθι για ορισμένους, που τάζουν πολλά και το παίζουν «σωτήρες». Γιατί όσοι κάηκαν στο κουρκούτι του ΣΥΡΙΖΑ, φυσούν και το γιαούρτι.
Να σχολιάσω λοιπόν το νέο κόμμα της Ζωής. «Κόμμα της Ζωής για μια καλύτερη ζωή». Αυτό είναι τίτλος Ζωή μου, αυτό είναι σύνθημα, τι καράβια και θάλασσες; Μ” έπιασε ναυτία. Θα έχει κωπηλάτες, ή θα πάει όπου φυσάει ο άνεμος; Πλεύση Ελευθερίας ή που πας καραβάκι με τέτοιο καιρό; Τι εννοώ: Κυρία Κωνσταντοπούλου σας εκτιμώ. Σας θεωρώ έντιμη, θαρραλέα, αλλά πείτε μου ένα πράγμα. Ότι δεν καταφέρατε μαζί με άλλους, πως θα το καταφέρετε μόνη σας;
Τη στιγμή που χρειάζεται αγώνας, ταξική συνείδηση, οργάνωση, ενότητα, γίνεται ακόμα ένα κόμμα. Εντάξει η πολυφωνία είναι καλή, όμως σε τι διαφέρει ιδεολογικά από άλλα κόμματα, που ήδη υπάρχουν; Για να γίνει νέος πολιτικός φορέας (και να πετύχει) χρειάζεται να πείσει πως είναι διαφορετικός – μάλιστα καλύτερος από τους υπάρχοντες. Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ισχύει.
Ακόμα κι ο ικανότερος πολιτικός μπορεί να παγιδευτεί από τη φιλοδοξία του: Να είναι πρώτος στο χωρίο παρά δεύτερος στην πόλη. Αυτό όμως ο κόσμος δεν το εγκρίνει. Αλλά το κυριότερο είναι πως ριζική αλλαγή δεν γίνεται μέσα στο αστικό σύστημα, γίνεται μόνο με ανατροπή του συστήματος, που θα είναι αποτέλεσμα Επανάστασης. Δε θέλουμε διαφορετικούς βουλευτές που θα κάνουν παρόμοια πολιτική, έστω πιο «χαλαρή», θέλουμε εντελώς διαφορετικό σύστημα, το οποίο θα έχει σκοπό την ευημερία των πολλών κι όχι τη θυσία τους στο βωμό του κέρδους.

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2016/04/blog-post_98.html