Πόσο πόνο να κρατήσεις μέσα σου;
Πόσα δάκρυα να ποτίσουν τη σιωπή σου;
Σε ποιον να μιλήσεις , να σε ακούσει, να μη σε κρίνει να μην αναθεματίσει. Να μην σου πει πως μόνο εσύ έχεις δίκιο.
Ποια φωνή να ακούσει τη φωνή σου και ας μη μιλάς;
Δύσκολο πράγμα ο χωρισμός αλλά ακόμα πιο δύσκολη η μοναξιά που ακολουθεί. Δεν έχεις ανάγκη μόνο να βγεις για να ξεχάσεις, να πιεις για να βουλιάξεις τις αναμνήσεις σου.
Δε χρειάζεσαι σοφούς ούτε ξερόλες δίπλα σου. Χρειάζεσαι φίλους που θα σε συμβουλέψουν όχι με βάση τα δικά τους απωθημένα ή τα δικά τους λάθη.
Κάθε χωρισμός αλλά και κάθε πόνος είναι διαφορετικός.
Μόλις βρεις τον άνθρωπο εκείνο που θα σε καταλάβει, μη φοβηθείς.
Άνοιξέ του την ψυχή. Πες τα όλα χωρίς φίλτρα. Ξεγυμνώσου, κλάψε, χαμογέλα. Μοιράσου τον πόνο λες και είναι χαρά και μισός πόνος θα σε βαραίνει πια, μέχρι που θα μειωθεί και ίσως κάποτε ξεθωριάσει με το πέρασμα του χρόνου το σημάδι.
Για τις παλιές αγάπες να Μιλάς, γιατί τα πιο μεγάλα θέλω σου είναι μπροστά σου και όχι πίσω.