Άλλη μια φορά μείναμε άφωνοι στο άκουσμα ενός ακόμα φριχτού τροχαίου. Για ακόμα μια φορά πέσαμε από τα σύννεφα με αφορμή την ανθρώπινη βλακεία.
Νεαρός οδηγός οδηγεί την Porsche του μπαμπά του στα όρια της, χάνει τον έλεγχο της και πέφτει πάνω σε σταματημένο σε πάρκινγκ της εθνικής οδού αυτοκίνητο, δολοφονώντας μια γυναίκα με το τρίχρονο παιδί της καθώς και τον συνοδηγό του.
Δακρύσαμε, οργιστήκαμε, καταραστήκαμε, βρίσαμε, βγάλαμε όλο μας το μένος πάνω στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή μας ή την οθόνη της τηλεόρασης μας. Όπως άλλωστε κάνουμε κάθε φορά που συμβαίνει κάτι ανάλογο…
Κούφια λόγια γεμάτα υποκρισία μιας κοινωνίας που δεν είναι ικανή πια να δει τίποτα απολύτως πέρα από τη μύτη της…

Και ύστερα, όταν ξυπνήσαμε το πρωί, μπήκαμε και πάλι στο άθλια συντηρημένο αυτοκίνητο μας, βάλαμε για ακόμα μια φορά το παιδί μας στο μπροστινό κάθισμα, ξεχάσαμε για άλλη μια φορά να φορέσουμε τη ζώνη μας, οδηγήσαμε ξανά μιλώντας στο κινητό μας, παραβιάσαμε για ακόμα μια φορά το STOP της γειτονιάς μας επειδή ξέρουμε πολύ καλά τον δρόμο…

Περάσαμε και πάλι με κόκκινο στο σπαστικό φανάρι που κρατάει μια ώρα, παρακάμψαμε για ακόμα μια φορά τη σειρά στρίβοντας αριστερά από τη μεσαία λωρίδα, οδηγήσαμε ντίρλα γιατί εμάς το ποτό δε μας πιάνει αφού είμαστε μάγκες και το αντέχουμε…
Καβαλήσαμε ξανά τη μηχανή μας χωρίς να φορέσουμε κράνος, χαλάει τα μαλλιά βλέπεις, κι αρχίσαμε και πάλι να αλλάζουμε τις λωρίδες με ρυθμούς που θα ζήλευε και ο Luke Skywalker στον Πόλεμο των Άστρων.
Δε πήραμε, βλέπεις, τη μηχανή μας για να αργούμε στη δουλειά μας λες και είχαμε αυτοκίνητο, άσε που είμαστε και πολύ γαμάτοι οδηγοί εμείς…

Κάθε φορά μετά από ένα τροχαίο που συγκλονίζει την κοινωνία μας γράφονται πολλά και δεκάδες ειδικοί και μη μας κουνάνε το δάχτυλο γεμάτοι υποκρισία, αναλύοντας τις αιτίες και καταδεικνύοντας τις παθογένειες της οδηγητικής μας συμπεριφοράς.
Και μετά πάλι από την αρχή, μέχρι το επόμενο… Κλείνουμε μάτια και αυτιά και επιστρέφουμε στον μικρόκοσμο μας, εκεί που είμαστε εμείς οι »άρχοντες» και οι δυνατοί…

Πολλές οι αιτίες κι ακόμη περισσότεροι οι ένοχοι…
Άλλος θα σου πει πως υπαίτια είναι η έλλειψη Παιδείας μας, άλλος θα τα ρίξει στη Τροχαία που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το εισπρακτικό κομμάτι και άλλος θα σου αναφέρει το σαθρό σύστημα εκπαίδευσης των νέων οδηγών.

Κάποιος άλλος θα μείνει στην ευθύνη της Πολιτείας που ποτέ της δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά για την πρόληψη αλλά πάντοτε αντιμετώπιζε το αυτοκίνητο ως την κότα που γεννάει τα χρυσά αυγά, άλλος θα σου μιλήσει για τα χιλιάδες αυτοκίνητα-φέρετρα που κυκλοφορούν με φθαρμένα ελαστικά και μηδενική συντήρηση καθώς και για την κατάσταση των δρόμων μας και άλλος θα εστιάσει στο πως αντιμετωπίζει το αυτοκίνητο ή τη μηχανή του ο Έλληνας…

Εγώ θα σου πω πως είναι όλα μαζί τα παραπάνω η αιτία που η χώρα μας βιώνει έναν ακήρυχτο πόλεμο στους δρόμους της…

Το αυτοκίνητο εξακολουθεί και είναι απωθημένο…
Ανήκω στη γενιά που είχε πάντα σαν απωθημένο το αυτοκίνητο. Βλέπεις δεν ήταν πάντα εύκολη η απόκτηση ενός αυτοκινήτου για τον Έλληνα… Θυμάμαι πραγματικά πόσο ζήλευα μικρός τους λιγοστούς τυχερούς που οι γονείς τους είχαν αυτοκίνητο.
Κι όταν απόκτησα το πρώτο μου αυτοκίνητο, ένα μεταχειρισμένο κόκκινο Mini σε πραγματικά άθλια κατάσταση που πατούσες φρένο και έκανες το σταυρό σου για να σταματήσει και να μη τρυπήσει το πάτωμα το πόδι σου, ένιωσα πραγματικά σα να είχα ανεβεί στο Έβερεστ.
Δυστυχώς, και πιστέψτε με ντρέπομαι αφάνταστα που το ομολογώ, ακόμα και σήμερα κάθε φορά που αλλάζω αυτοκίνητο κάπως έτσι αισθάνομαι…

Ανήκω στη γενιά που όποιος είχε παπάκι γνώριζε ευκολότερα κοπέλες στο σχολείο και μη συζητήσουμε για εκείνον που έσκαγε μύτη οδηγώντας ένα αυτοκίνητο…
Ανήκω στη γενιά που θεωρεί ακόμα το αυτοκίνητο ως μέσο επίδειξης του κοινωνικού του status και της οικονομικής του υπεροχής.
Ναι, μη σας φαίνεται περίεργο, για τη γενιά μου το αυτοκίνητο ποτέ στην ουσία δεν αποτέλεσε ένα εργαλείο που απλά κάνει τη ζωή μας ευκολότερη αλλά ένα μέσο κοινωνικής επιβεβαίωσης.
Ένα μέσο για να ξεχωρίσεις από το σωρό…

Πρώτος ένοχος η οργανωμένη Πολιτεία και οι φορείς της…
Δρόμοι άθλια συντηρημένοι, σύστημα χορήγησης αδειών οδηγήσεως διάτρητο από παντού, ανύπαρκτη στρατηγική στον τομέα της πρόληψης, απόλυτη αδιαφορία για την κυκλοφοριακή εκπαίδευση των εφήβων και των μικρών παιδιών, διεφθαρμένο σύστημα τεχνικού ελέγχου των οχημάτων είναι μερικά μονάχα από τα εγκλήματα που έχει διαπράξει η Πολιτεία στον τομέα των τροχαίων ατυχημάτων.

Σ’ αυτά αν προσθέσετε και μια παντελώς ανεκπαίδευτη Τροχαία που το μόνο που την απασχολεί είναι η καταστολή και η είσπραξη προστίμων αδιαφορώντας παντελώς για την πρόληψη των ατυχημάτων, έχετε νομίζω μια ολοκληρωμένη εικόνα της ευθύνης της κεντρικής εξουσίας.
Μπλόκα με ραντάρ στις ευθείες και όχι στα επικίνδυνα σημεία, προγραμματισμένα αλκοτέστ σε σημεία που όλοι πια γνωρίζουν, υπέρογκα πρόστιμα που ευνοούν τους οικονομικά ισχυρούς κάνοντας τους να αδιαφορούν γι αυτά, σημασία στο τυπικό και όχι στην ουσία…

Πότε αλήθεια ήταν η τελευταία φορά που μπήκε σε κάποιο σχολείο η Τροχαία και μίλησε στους μαθητές για τους κινδύνους που κρύβουν οι δρόμοι μας; Αλλά τι ψάχνεις από τη στιγμή που βλέπεις αστυνομικούς να οδηγούν περιπολικά δίχως να φοράνε ζώνη ή να παραβιάζουν σηματοδότες για πλάκα, δίχως να καταδιώκουν κάποιον; Έτσι, γιατί απλά είναι η εξουσία και για τον λόγο αυτόν είναι υπεράνω του νόμου…

Εκπαίδευση για γέλια και για κλάματα…
Ποιος αλήθεια από εμάς δε γνωρίζει πως το εκπαιδευτικό σύστημα στη χώρα μας νοσεί; Ποιος δε γνωρίζει πως είναι το λιγότερο αστείο να βγάζεις στο δρόμο ανθρώπους μετά από εκπαίδευση δέκα ωρών σε συνθήκες ιδανικές και μετά από εξετάσεις που πραγματικά προκαλούν με την ευκολία, την απλότητα και τη διαφθορά τους;

Εξετάσεις που μοιάζουν περισσότερο με ασκήσεις επί χάρτου παρά με δοκιμασία σε πραγματικές συνθήκες οδήγησης… Κάνεις δυο-τρεις ελιγμούς σε χώρους που ακόμα και η ερημιά της Σαχάρας θα έμοιαζε Νέα Υόρκη, οδηγείς κάνα δεκάλεπτο σε στενά που θυμίζουν προάστιο σκανδιναβικής επαρχιακής πόλης και είσαι έτοιμος να βγεις ανεξέλεγκτα στο δρόμο και ν’ αρχίσεις να θερίζεις κόσμο ως ένας νέος χάρος με δρεπάνι το τιμόνι σου…
Ανεκπαίδευτοι εκπαιδευτές που δε μπορούν να ολοκληρώσουν έστω και μια πρόταση δίχως να τη δολοφονήσουν πόσο μάλλον να μεταδώσουν γνώση, εξεταστές που μπορεί να μη ξέρουν καν να οδηγούν οι ίδιοι, λαδώματα και φακελάκια, ιατρικές εξετάσεις που μόνο θυμηδία προκαλούν συμπληρώνουν το παζλ της φρίκης…

Έχω ζήσει το χώρο από μικρό παιδί, καθώς εκτός από Δημοσιογράφος υπήρξα για μια εικοσαετία σχεδόν Εκπαιδευτής Οδηγών καθώς και Παιδαγωγός Κυκλοφοριακής Αγωγής, και μπορώ να σας απαριθμήσω δεκάδες ιδέες που έμειναν ιδέες, εκατοντάδες μεγαλόσχημες εξαγγελίες που έμειναν ξεχασμένες μέσα σε κάποιο υπουργικό ντουλάπι, εκστρατείες ενημέρωσης για την εξάλειψη της μάστιγας των τροχαίων που έγιναν μόνο και μόνο για να παχύνουν λιγάκι περισσότερο οι τραπεζικοί λογαριασμοί κάποιων επιτήδειων…

Δε θα ξεχάσω ποτέ την περιπέτεια μου ως Παιδαγωγός Κυκλοφοριακής Αγωγής. Αφού λοιπόν καμιά πενηνταριά Εκπαιδευτές Οδηγών με ιδιαίτερες ανησυχίες αποκτήσαμε Πανεπιστημιακή κατάρτιση από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας σε θέματα Ψυχολογίας και Κυκλοφοριακής Αγωγής, ζητήσαμε να εμπλακούμε έστω και χωρίς αμοιβή στο μάθημα της Κυκλοφοριακής Αγωγής στα σχολεία.
Αντιπροσωπεία μας μάλιστα, στην οποία συμμετείχα και εγώ, επισκέφτηκε τον τότε αρμόδιο Υπουργό στο γραφείο του στη Βουλή, τον αείμνηστο Άρη Σταθάκη, και του παρέδωσε πλήρη μελέτη για την εφαρμογή του μαθήματος στη Δημόσια Εκπαίδευση.
Και βέβαια όσο διδαχτήκατε εσείς Κυκλοφοριακή Αγωγή άλλο τόσο διδάσκεται και ο γιος μου στο σχολείο του σήμερα…

Το ζήτημα είναι και ταξικό…
Πολύ κουβέντα έγινε γύρω από το αν είναι θέμα το ότι οδηγούσε Πόρσε και όχι Φιατάκι ο θύτης του τροχαίου στη Λαμία καθώς και η οικονομική του κατάσταση. Αν θέλετε τη γνώμη μου, ναι, το θέμα είναι και ταξικό.
Μια ολόκληρη τάξη ανθρώπων ζει εδώ και πολλές πολλές δεκαετίες στη χώρα αυτή μαθαίνοντας πως είναι στο απυρόβλητο. Γνωρίζοντας πως ότι κι αν συμβεί θα ξελασπώσει στο τέλος, κι αλίμονο σε σένα που δεν έχεις στον ήλιο μοίρα…

Εδώ ο άλλος που σκοτώθηκε ενώ οδηγούσε μεθυσμένος κοντεύει να αγιοποιηθεί επειδή ήταν γνωστός τραγουδιστής, μόνο τους εξωγήινους δεν ακούσαμε πως ευθύνονται για το συγκεκριμένο δυστύχημα, ο γιος του ολιγάρχη της χώρας θα έχει πρόβλημα;

Το θέμα δεν είναι ότι είχε τα χρήματα να αγοράσει ένα αυτοκίνητο τόσο τεράστιας αξίας, το θέμα είναι πως είχε μπολιαστεί με τη νοοτροπία πως μπορεί να μετατρέψει την Εθνική Οδό σε πίστα αγώνων δίχως να φοβάται τις συνέπειες.
Ας μη ξεχνάμε τον άλλον, τον μεγάλο και τρανό πρόεδρο ομάδας, που ανέβασε στο Instagram βίντεο από τη θεότρελη οδήγηση του στην Αττική Οδό και δεν κουνήθηκε φύλλο…
Αλήθεια, μπορείτε να φανταστείτε την τύχη κάποιου αστυνομικού που θα διανοηθεί να γράψει κάποιο τέκνο βουλευτή ή μεγαλοκαρχαρία; Μαύρο φίδι που το έφαγε…

Είναι ταξικό όμως κι αν το δεις από την άλλη όχθη γιατί κι εγώ που δε μπορώ να αγοράσω ούτε μια ρόδα από κάποιο ανάλογο αυτοκίνητο, προσπαθώ να αποδείξω πως είμαι αδικημένος από τη ζωή οδηγώντας το δικό μου, άθλια συντηρημένο λόγω της κρίσης, αυτοκίνητο στα όρια του, συμμετέχοντας έτσι σ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο που οδηγεί δυστυχώς μόνο στα δάκρυα…

Καλά τα λες, από προτάσεις όμως τι γίνεται;
Αυτό που ειλικρινά μ” έχει κουράσει είναι τα κούφια λόγια και τα ευχολόγια κάθε φορά που γίνεται κάτι σ” αυτή τη χώρα. Και την επομένη όλα να τα ξεχνάμε λες και δεν έγινε τίποτα…
Τα πράγματα λοιπόν είναι πολύ απλά, αρκεί να βρεθεί κάποιος και να το αποφασίσει να λύσει το πρόβλημα αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που τυχόν αυτό θα έχει στην πολιτική του καριέρα.

Το πρώτο που πρέπει λοιπόν να γίνει είναι να συνειδητοποιήσουμε πως πρέπει να λειτουργήσουμε επιτέλους σε βάθος χρόνου. Να καθιερώσουμε άμεσα το μάθημα της Κυκλοφοριακής Αγωγής, από την Πρωτοβάθμια ακόμα εκπαίδευση, και να εμπλακούν σε αυτό άνθρωποι που έχουν την ανάλογη κατάρτιση και όχι όποιος να ‘ναι…

Θα πρέπει να αλλάξουμε ριζικά το σύστημα εκπαίδευσης και χορήγησης αδειών οδηγήσεως. Να πάψει πια αυτή η γελοιότητα με την τόσο μεγάλη σημασία των ειδικών δοκιμασιών όπως το παρκάρισμα ή η οπισθοπορεία με στροφή και να δοθεί επιτέλους βάρος στην εκπαίδευση των νέων οδηγών σε πραγματικές συνθήκες οδήγησης.
Να ελέγχονται οι Σχολές Οδηγών για το κατά πόσο τηρούν τα θεσμοθετημένα σε ότι αφορά την εκπαίδευση των νέων οδηγών και να αποβληθούν δια παντός από το χώρο οι παραβάτες.
Αρκετά πια με την ανοχή, την αδιαφάνεια και τα παραθυράκια, το ζήτημα δεν είναι οικονομικό αλλά κοινωνικό! Έχει καταντήσει η παροχή υπηρεσιών στο χώρο της εκπαίδευσης νέων οδηγών εμπόριο και μόνο εμπόριο…

Αλλά και η ίδια η Τροχαία θα πρέπει να κοιταχτεί στον καθρέφτη και να αλλάξει εντελώς την αντιμετώπιση της στο θέμα. Να αρχίσει να ενδιαφέρεται για την ουσία και να σταματήσει να λειτουργεί ως ένας ακόμη κρατικός εισπράκτορας… Και η ουσία δεν είναι άλλη από την πρόληψη.
Να βρίσκεται σε κάθε επικίνδυνο σημείο των δρόμων μας, ειδικά των εθνικών μας οδών και όχι στα εύκολα σημεία. Να αναμιχτεί με τον κόσμο παίρνοντας επιτέλους το μερίδιο που της αναλογεί στην πρόληψη και αποφυγή των τροχαίων δυστυχημάτων στη χώρα και να πάψει να λειτουργεί απλά ως ένας ακόμα τιμωρός.

Και μιλώντας για τιμωρίες, είναι βέβαιο πως πρέπει να αλλάξουν οι ποινές των εγκληματιών των δρόμων.
Η λύση δεν είναι το υψηλό πρόστιμο, γιατί πάντοτε θα βρίσκονται κάποιοι που δεν θα είναι αυτό πρόβλημα γι αυτούς, αλλά η ουσιαστική αποτροπή και ο παραδειγματισμός των υπολοίπων.

Παραβάσεις όπως η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ ή ουσιών, η παραβίαση του ερυθρού σηματοδότη ή της πινακίδας παραχώρησης προτεραιότητας, οι επικίνδυνοι ελιγμοί και η υπερβολική ταχύτητα, η είσοδος ανάποδα σε δρόμο μονής κυκλοφορίας ή η χρήση κινητού χωρίς bluetooth θα πρέπει να έχουν σα ποινή την παράδοση της αδείας οδηγήσεως και την απαγόρευση οδήγησης για τουλάχιστον μια πενταετία, μετά από το πέρας της οποίας θα πρέπει ο παραβάτης να περνάει από ψυχολόγους και να συμμετέχει από την αρχή στη διαδικασία απόκτησης αδείας οδήγησης.
Και αυτό να γίνεται από την πρώτη φορά που θα κάνει κάποιο από τα παραπάνω, όπως ο θάνατος δε δίνει δεύτερη ευκαιρία έτσι και τέτοιοι οδηγοί δε δικαιούνται να έχουν δεύτερη ευκαιρία…

Λύσεις και προτάσεις υπάρχουν, θέληση υπάρχει; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα…

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°