Είχε ξυπνήσει φρέσκος κι ορεξάτος.
»Δεν τα βάζω κάτω», είπε στον εαυτό του για καλημέρα. Οι γύρω του τον έλεγαν τρελό. Ίσως και να ήταν. Ποιος θα σκεφτόταν μέσα στην κρίση να κάνει όνειρα; Από πού θα έπαιρνε κουράγιο για νέα ξεκινήματα;
»Από κανέναν!», βροντοφώναξε η κραυγή που έκαιγε στα στήθια του.
»Κουράγιο παίρνω πια μόνο από μένα. Κι άσε τους άλλους να λεν ότι θέλουν».

Με τα λόγια δεν τα πήγαινε και πολύ καλά. Οι πράξεις δείχνουν τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Αυτό ήταν πάντοτε η αρχή του. Και το είχε ζήσει στο πετσί του αυτό, μπορούσε να σου δώσει αμέτρητα παραδείγματα για να σε πείσει. Και θα σε έπειθε, αυτό είναι σίγουρο.
Είχε φτάσει σαράντα χρονών. Η πορεία της ζωής του δεν ήταν μια μονότονη ευθεία. Δε μπήκε ποτέ σε καλούπια. Πάλεψε πολύ κι ήθελε πάντοτε να γίνεται καλύτερος. Μέχρι που βίωσε το σκοτάδι. Μέχρι που για χρόνια έγινε φίλος με τον χειρότερο του εαυτό.

Ώσπου ήρθε ξανά στα χέρια του μια παλιά του φωτογραφία. Όταν ήταν νέος. Αγκαλιά με το πολυπόθητο πτυχίο του.
Τι αγκαλιά ήταν κι αυτή! Τι συναισθήματα του είχε ξυπνήσει! Πόση αγάπη χωράει σε μια αγκαλιά μ΄ένα αντικείμενο;
Και τότε κατάλαβε: δεν ήταν το πτυχίο του που αγκάλιαζε, ένα κομμάτι χαρτί. Τα όνειρα του είχε αγκαλιά σ΄εκείνη τη φωτογραφία. Αυτά του έδιναν εκείνη τη λάμψη στο πρόσωπο, σ΄εκείνο το γνώριμο πρόσωπο που το είχε ξεχάσει.

Κι έτσι πήρε την απόφαση ν΄αλλάξει. Το πώς δεν το ήξερε ακόμα. Όμως θα το έκανε. Όταν έχεις ζήσει τόσο μέσα στο φως όσο και μέσα στο σκοτάδι, ξέρεις πλέον και τις δυο πλευρές της ζωής. Και μετά επιλέγεις.
Κι αυτός είχε κάνει την επιλογή του. Και θα κέρδιζε.

Καλημέρα λοιπόν! Από που πάνε για τα όνειρα;

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1