Ήταν 12 του Μάρτη, όπως προφητικά έγραφαν οι στίχοι του Μιχάλη Μπουρμπούλη που τραγούδησε η Χάρις Αλεξίου, όταν ο άνθρωπος που τους μελοποίησε, ο τόσο σεμνός και τόσο σπουδαίος συνθέτης Σταύρος Κουγιουμτζής έπαιρνε το τρένο για τον ουρανό. Πριν από 12 χρόνια.
Ήταν 12 Μαρτίου του 2005.

Σταύρος Κουγιουμτζής. Ένα όνομα, τόσα τραγούδια!
Τραγούδια που αγαπήσαμε από τις φωνές του Γιώργου Νταλάρα, που υπήρξε ο βασικότερος ερμηνευτής του, αλλά και της Χαρούλας Αλεξίου, του Γιάννη Πάριου, της Άννας Βίσση, του Γιάννη Καλατζή και της Ελευθερίας Αρβανιτάκη…

Ήταν Έλληνας μουσικοσυνθέτης και στιχουργός.
Γεννήθηκε το 1932 σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στο Επταπύργιο, κοντά στις φυλακές του Γεντί-Κουλέ. Μικρασιάτης στην καταγωγή που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Θεσσαλονίκη, την πόλη που τόσο αγαπούσε.

Γράφει την επιτυχία «Μη μου θυμώνεις μάτια μου», που ερμηνεύει αρχικά η Χορωδία Φ.Ε.Μ. και στη συνέχεια ο Γιάννης Πουλόπουλος, όπως και το «Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά» και ξεκινά συνεργασίες με μεγάλα ονόματα της τότε μουσικής σκηνής όπως η Καίτη Χωματά και ο Γιάννης Βογιατζής.
Το 1966 εμφανίστηκε και στο χώρο του θεάτρου, γράφοντας μουσική για το «Το ταξίδι» του Γιώργου Θέμελη στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, σε σκηνοθεσία Ευγένιου Σπαθάρη.

Μετακόμισε στην Αθήνα το 1967 για να συνεργαστεί με τη δισκογραφική εταιρεία ΜΙΝΟΣ και με τους τότε ανερχόμενους τραγουδιστές Γιώργο Νταλάρα, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννη Καλατζή και Γιάννη Πάριο.
Αυτή την περίοδο έγραψε τα σημαντικότερα τραγούδια της σταδιοδρομίας του: Πού “ναι τα χρόνια (Α. Δασκαλόπουλος), Να “τανε το ’21 (Σ. Τσώτου) – το τραγούδι που τον καθιέρωσε, Κάπου νυχτώνει (Σ. Κουγιουμτζής), Όλα καλά κι όλα ωραία (Σ. Κουγιουμτζής), Ο ουρανός φεύγει βαρύς (Σ. Κουγιουμτζής), Έτσι ειν” οι ανθρώποι (Σ. Τσώτου).
Αν και στιχουργός ο ίδιος, συνεργάστηκε με σπουδαίους στιχουργούς όπως το Μάνο Ελευθερίου, Κ. Βίρβο, Σώτια Τσώτου, Μ. Μπουρμπούλη, Λευτέρη Παπαδόπουλο και ποιητές σαν τον Γ. Θέμελη, Ντ. Χριστιανόπουλο, και Κώστα Βάρναλη.
Αργότερα συνεργάστηκε με μια σειρά άλλων μεγάλων ερμηνευτών όπως το Γιάννη Πάριο, την Άννα Βίσση, τον Αντώνη Καλογιάννη, το Γιάννη Καλατζή και την Ελευθερία Αρβανιτάκη σε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, το Κόκκινο φουστάνι.

Ακολούθησε μια σιωπή 11 ετών, κατά τη διάρκεια των οποίων επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη το 1988. Με πρόταση του Γιώργου Νταλάρα, επανήλθε στο προσκήνιο το 1998, με καινούργια κομμάτια βασισμένα στη βυζαντινή παράδοση, που ηχογραφήθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής, με τον Νταλάρα και την Αιμιλία Κουγουμτζή και συνοδεία χορωδίας, με τον τίτλο «Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων».
Η τελευταία του δισκογραφική παρουσία το 2001 ήταν το » Έβρεχε ο κόσμος» με 11 τραγούδια που έγραψε για την κόρη του Μαρία Κουγιουμτζή και το Γιώργο Χριστοδούλου.
Ο συνθέτης έφυγε το Σάββατο 12 του Μάρτη 2005, στα 73 του χρόνια, από ανακοπή καρδιάς.

Ενδεικτική Δισκογραφία:
1970 Νάτανε το 21
1971 Όταν ανθίζουν πασχαλιές
1973 Ηλιοσκόπιο
1974 Μικρές πολιτείες
1975 Στα ψηλά τα παραθύρια
1976 Λαϊκές Κυριακές
1977 Τραγούδια του καιρού μας
1979 Όταν σε περιμένω
1982 Μικραίνει ο κόσμος
1985 Τα νυχτέρια μας (με βασικό ερμηνευτή τον Δημήτρη Μητροπάνο)
1986 Τρελοί και άγγελοι
1993 Κάτι παιδιά που αγαπάνε το τραγούδι
1998 Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων
2000 Έβρεχε ο κόσμος
2001 Λόγια της καρδιάς

Δεν υπάρχει νομίζω Έλληνας που να μην έχει σιγοψιθυρίσει το «Όλα καλά κι όλα ωραία (Στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής) ή τη «Χάντρα στο κομπολόι σου» (Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής), ή το «Που “ναι τα χρόνια» (Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος, Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής), ή το «Δίχως την την καρδούλα σου» (Στίχοι : Άκος Δασκαλόπουλος Μουσική : Σταύρος Κουγιουμτζής), ή το «Ενας κόμπος η χαρά μου» (Στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής), ή το «Κάποιος χτύπησε την πόρτα» (Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής), ή το «Ετσι ειν” οι ανθρωποι» (Στίχοι: Σώτια Τσώτου Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής) και άλλα πολλά και ωραία Ελληνικά τραγούδια.

«Αχ να μουν στο φουστάνι σου
κουμπί μαλαματένιο
χάντρα στο κομπολόι σου
το μαργαριταρένιο»

«Πού “ναι τα χρόνια ωραία χρόνια
που “χες λουλούδια μες στην καρδιά
πού “ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη
να μας ζεστάνει στην παγωνιά»

«Κάποιος χτύπησε την πόρτα
μα ήταν ο βοριάς
και χαμήλωσαν τα φώτα
της παρηγοριάς
κάποιος χτύπησε την πόρτα
μα ήταν ο βοριάς»

«Άσε με στο μεθοκόπι έτσι ειν’ οι ανθρώποι
τόσο αμαρτωλοί κι ωραίοι τόσο άνθρωποι
όσα λάθη κι αν μου βρούνε θα συγχωρεθούνε
μα για σένα τι θα πούνε την απάνθρωπη»

Ο Σταύρος Κουγιουμτζής νομίζω ότι έχει γράψει ιστορία στο Ελληνικό τραγούδι. Και όπως έχω ξαναπεί σε κάποιο άλλο άρθρο μου δεν έχει φύγει και δε θα φύγει όσο τον τραγουδάμε κι όσο τον θυμόμαστε. Θα μένει πάντα εδώ μέσα στις καρδιές και τις ψυχές μας!

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1