Στο είπα τόσες φορές, δεν είσαι εσύ στα κείμενά μου, δε σε ζητούν οι λέξεις μου.

7083

Δεν υπάρχουν λόγια που δεν είπα, δεν υπάρχουν κρυμμένα χαρτιά. Έχω ακούσει πολλά μα πάντα πίστευα λίγα. Ένιωσα πολλά αλλά ποτέ δεν ύμνησα κανέναν.
Στο είπα τόσες φορές, δεν είσαι εσύ στα κείμενά μου, δε σε ζητούν οι λέξεις μου.
Ποτέ δεν γράφω για κανέναν, είμαστε εγώ, οι εποχές και τα συναισθήματα, κόντρα στου κόσμου τις ιστορίες και τα νοήματα.

Δεν είναι το πρόσωπο η μούσα, είναι οι αισθήσεις και οι εποχές. Η γεύση από το αλάτι, η μυρωδιά απ’ το βρεγμένο χώμα, το άκουσμα της βροχής και το άγγιγμα το ανοιξιάτικου ήλιου. Το να δω το πρόσωπο είναι το τελευταίο όταν μπορώ να έχω τις υπόλοιπες αισθήσεις.

Διάβασε τα προσεκτικά, πάντα θα βρεις τις εποχές μες στις κουβέντες μου!
Σου είπα πως δεν ήσουν εσύ στα κείμενα μου, πως περίμενα την Άνοιξη να ’ρθει.
Και όταν εσύ το πιο δελεαστικό που είχες να προτείνεις, ήταν να πάμε στο διάολο παρέα, έκανα στραβοπατήματα να φύγω απ ’τον παράδεισο.
Και μίλησες για πληγές και τραύματα-σε έμενα! Σκόρπιες κουβέντες και θέλω στο περιθώριο.

Στο είπα πόσες φορές, την Άνοιξη περίμενα και ήρθε!
Μύρισε την! Δε σου θυμίζει το ανάλαφρο; Το καινούργιο;
Να έχεις κρατήσει τις αναμνήσεις που πρέπει ανάμεσα στην γύρη των λουλουδιών και τις πληγές θα τις ξεπλύνει το θαλασσινό νερό σαν μπει καλοκαιράκι.
Την Άνοιξη περίμενα γιατί τον χειμώνα δεν τον γουστάρω. Ντύνονται βαριά οι άνθρωποι, δεν είναι γυμνοί να γνωριστούνε.
Την Άνοιξη που ήρθε, γιατί αλληλοτρώγονται οι έρωτες γυμνοί και μαθαίνουν να ζούνε με τα λίγα. Με τα λίγα που τους πρέπουν.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°