“Εμείς θα φύγουμε σε λίγες ημέρες από την Ελλάδα.
Αλλά ούτε σε 100 χρόνια δε θα ξεχάσουμε τις 30 ημέρες που είσασταν δίπλα μας.“ είπε ένας ηλικιωμένος πρόσφυγας προς τα παιδιά της αυτοργανωμένης πρωτοβουλίας αλληλεγγύης.

Προσωπικά δεν θα ξεχάσω, τα δάκρυα μίας κοπέλας αλληλέγγυας, που προσπαθούσε να κρύψει πίσω από τα σκούρα γυαλιά ηλίου της, αποχαιρετώντας τους καθώς επιβιβάζονταν στα λεωφορεία προς τον Ελαιώνα και η Οδύσσειά τους συνεχιζόταν…

Τα συναισθήματα πολλά και μπερδεμένα από την παρουσία μου λίγες ώρες δίπλα τους, πριν την αναχώρησή τους.

Σε μία άδεια και καυτή Αθήνα, λίγες ώρες πριν λήξει η καλοκαιρινή μου άδεια και επιστρέψω και πάλι στην καθημερινότητα μου.

Παιδικά πρόσωπα με χαμόγελα, να παίζουν στο λιοπύρι με αυτοσχέδια παιχνίδια, χωρίς να ενοχλούνται από την παρουσία αγνώστων δίπλα τους και ενίοτε να μας ζητούν να συμμετάσχουμε στο παιχνίδι τους…

Μητρικές φιγούρες, σε σκούρες μαντίλες τυλιγμένες, αμίλητες.
Το πετάρισμα των ματιών τους αντικατόπτριζε γλαφυρά την ανησυχία για το μέλλον των παιδιών τους.
Αλλά το μητρικό φίλτρο δεν επηρέαζε καθόλου την περηφάνειά τους.

Άνδρες και αγόρια που ενηλικιωθήκανε πρόωρα λόγω του πολέμου, να εκφράζουν μεγαλοφώνως την απαίτηση τους για αξιοπρέπεια, το άγχος τους για να συνεχίσουν να παλεύουν μέχρι να φθάσουν στην μακρινή “Ιθάκη“ τους.

Και μετά οι “αλληλέγγυοι”… Κατάφεραν για ένα διάστημα 30 ημερών περίπου να καλύψουν ανάγκες 500 ατόμων… Μόνοι τους, χωρίς καμία κρατική βοήθεια…
Κατάφεραν να συντονιστούν μεταξύ τους, κατάφεραν να επικοινωνήσουν με μία ανθρώπινη λαοθάλασσα που προέρχονταν από διαφορετικές χώρες και κουλτούρες, κατάφεραν να δώσουν ένα νόημα πάλι στην λέξη άνθρωπος… Respect…

Και τώρα;
Τώρα που έφυγαν;
Αγαπητοί αναγνώστες μην ανησυχείτε (και μην εφησυχάζεστε).
Θα έρθουν και άλλοι πρόσφυγες… Όχι στο Πεδίο του Άρεως ίσως, αλλά μπορεί δίπλα στο σπίτι σας…
Μην τους προσπεράσετε βιαστικά…
Μην αποστρέψετε το βλέμμα σας…
Μην περιμένετε κάποιους άλλους αλληλέγγυους…
Μην τρομάξετε, αν κάποιοι από εσάς, σε μία κρίση συνειδήσεως τους αφήσετε κρυφά τρόφιμα.

Πάρτε το παιδί σας από το χέρι και προσπαθήστε να απαντήσετε στην ερώτηση που μου έθεσε η 4χρονη κόρη μου όταν πρωτοπήγαμε στο Πεδίο του Άρεως:

“ Μπαμπά, τι είναι πόλεμος; “

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1