Καλώς ήρθες στα μέρη μας, εαυτέ μου.

7345

Έχετε χάσει ποτέ τον εαυτό σας;
Στον καθρέφτη μόνο ένα είδωλο. Ένα είδωλο. Χωρίς νου. Χωρίς ψυχή. Ζωή του δίνει μόνο η ανάσα.
Ακροβατεί σε λόγια που δεν έγιναν στιγμές, λόγια πρόχειρα, λόγια φθηνά, σχέδια ματαιωμένα. Μάτια θολά, ανίκανα να καθρεφτίσουν την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που αρνείται τα όνειρα, που σιχάθηκε την ελπίδα.

Ο εαυτός σου μια σκιά, μια σκιά που δε δημιουργήθηκε από ήλιο. Τη δημιούργησαν τα φώτα. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι θα μπορούσαν να είναι τα φώτα; Μια αυταπάτη. Μια προσπάθεια για λίγο φως. Για λίγο φως όταν κρύβεται ο ήλιος…
Έτσι και η σκιά του εαυτού μας… Ψάχνει το φως του ήλιου που της αρπάξανε. Ζητά λύτρωση από τα δανεικά φώτα που περιμάζεψε η ψυχή για να γλιτώσει το χάος.
Σ” ένα κυνήγι με το χρόνο, ψάχνει να σώσει λίγες στιγμές, λίγη από τη ζωή που της κλέψανε…

Έχετε βρει ποτέ τον εαυτό σας;
Τον έχετε πάρει αγκαλιά μετά το μπουρίνι; Του δώσατε ένα φιλί που τα κατάφερε; Που τη γλίτωσε με δυο γρατζουνιές; Ευλογία… Ευλογία να ακούσει τη φωνή της ψυχής σας. Να κάνετε μια κουβέντα. Να μπορέσετε να τα πείτε. Να τα βάλετε κάτω. Να δείτε τι έφταιξε. Ποιος έφταιξε και προδοθήκατε…

Λύτρωση στην ψυχή. Αγαλλίαση στα μάτια. Όταν η καρδιά με το μυαλό ξαναγίνονται φιλαράκια και το βλέμμα καθαρίζει από τη λάσπη. Λάσπη από «γιατί». Από «γιατί» που δεν απαντήθηκαν ποτέ, αλλά ποιος νοιάζεται;
Μούντζα στα ερωτηματικά, τελεία σε ότι δεν τηρήθηκε, υπόσχεση για ζωή.
Βαθιά ανάσα. Βλέμμα μπροστά. Βήμα γοργό. Η ομορφιά περιμένει. Καλώς ήρθες στα μέρη μας, εαυτέ μου. Έλα δίπλα μου ξανά. Κάποια πράγματα άλλαξαν όσο έλειπες. Πάμε. Μου έλειψαν τα γέλια μας.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°