Έτσι λεγόταν εκείνο το κομμάτι από την ψυχή μου που γεμάτος ελπίδα πήγα να καταθέσω, πριν από πολλά βράδια στο χαρτί – το ηλεκτρονικό. Μα χάθηκε. Όπως ένα αστραφτερό στριφογυριστό κοχύλι που μου είχε δώσει η μητέρα μου κάποτε. Ήταν λες και είχε ξεκολλήσει από κάποιο θαλασσινό βασίλειο κρυμμένο στα απύθμενα βάθη του βυθού. Μα το πήρε το κύμα. Και πόσα άλλα πήρε το καλοκαίρι…

Μια απαισιοδοξία κρύβει η μέρα σήμερα. Είναι όλες οι ατυχίες και οι κακοτυχίες που σε ρίχνουν, και αντί να τις πολεμήσεις, ξεθάβεις κι άλλες. Τότε που πιστεύεις πως η ζωή σου δεν είναι αρκετά καλή αλλά αν ήξερες τι να κάνεις δε θα καθόσουν έτσι με σταυρωμένα τα χέρια να περιμένεις το θαύμα.

Κι όμως, όλοι ευελπιστούμε σε ένα θαύμα. Που θα έρθει, μόνο όταν δε θα το χρειάζεσαι πια. Γιατί πλέον θα σου έχουν συμβεί πράγματα καλύτερα και χειρότερα. Περνάμε τις μέρες μας ψάχνοντας την ευτυχία πάντα στην επόμενη, και στην επόμενη, και στην επόμενη…
Το παρόν πάντα φεύγει γρήγορα, επειδή το θέλουμε, και επειδή δεν το κοιτάζουμε. Ψάχνουμε τρόπους να ξεχάσουμε πόσο κενοί είμαστε πραγματικά. Γινόμαστε άπληστοι επειδή θέλουμε να ξεχωρίσουμε όμως στην πραγματικότητα γινόμαστε όλο και πιο ίδιοι μεταξύ μας. Κι αυτές οι συγκινήσεις, ολοένα και λιγοστεύουν. Παίρνει τη θέση της η απάθεια σε αυτό τον χρυσοκέντητο θρόνο από ψεύτικα στολίδια.

Θέλουμε τόσο να μας καταλάβουν γιατί στην πραγματικότητα δε θέλουμε να καταλάβουμε τον εαυτό μας. Τι να κάνουμε, δε γεννηθήκαμε μαθημένοι να ζούμε.
Ίσως να φταίει το φθινόπωρο. Ίσως να φταίνε εκείνα τα πολυπαιγμένα τραγούδια που μου δίνουν στα νεύρα. Έντεχνα που εμπορευματοποιούνται το ίδιο με τα υπόλοιπα; Στερεύουν οι ελπίδες, στενεύουν οι χαραμάδες φωτός.

Ας μην πειραχτεί αυτό το κείμενο, και κανένα άλλο. Μη διορθώνετε καν τα ορθογραφικά, μη χωρίζετε παραγράφους. Ας αφήσουμε το τελευταίο ίσως κομμάτι του αληθινού μας εαυτού να βγει προς τα έξω. Και τότε, ίσως το φως να μαλακώσει τις αντιστάσεις και να βρούμε επιτέλους τι μας φταίει…

Ίσως λίγη απλή και ειλικρινής παρέα να μας έκανε καλό..
Ένα μπαρ των ονείρων είναι η ζωή.
Πίνεις ευελπιστώντας να μην είναι πολύ μπόμπα.
Μα ό,τι κι αν γίνει, θα το πιεις.
Εις υγείαν.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1