Αυτό πάλι πώς το έχετε; Επί μια ολόκληρη εβδομάδα σε τούτο το ιστολόγιο μιλάγαμε για το μεγάλο μουσούδι τής ελληνικής πολιτικής και, μόλις τελειώσαμε, πήρε αμπάρριζα ο Τσίπρας για να φέρει το θέμα στην βουλή. Ωραίο δεν είναι; Τουλάχιστον ως συγκυρία, βρε αδερφέ. Δηλαδή, έτσι και ανήκα στον ΣυΡιζΑ, θα με βάζανε στο μάτι πολλοί, πιστεύοντας ότι ο αρχηγός χαράσσει γραμμές σε συνεννόηση μαζί μου.
Εν πάση περιπτώσει -για να μιλήσουμε σοβαρά- τα σημειώματα των τελευταίων ημερών δεν ήσαν προϊόντα εξ ύψους αποκαλύψεως. Βασίστηκαν σε σημειώσεις μηνών και πολλά από τα στοιχεία που περιείχαν έχουν ήδη δημοσιευθεί σε έντυπα ή εφημερίδες. Λόγου χάρη, στο 4ο τεύχος τού περιοδικού Unfollow (Μάρτιος 2012) υπάρχει μια ενδιαφέρουσα έρευνα του Κώστα Βαξεβάνη, με τίτλο “Η υποβρύχια διαδρομή στις μίζες και το περισκόπιο του Ευάγγελου Βενιζέλου”. Επίσης, στην εφημερίδα Έθνος και στο φύλλο τής 28/1/2012, δημοσιεύθηκε ένα αξιόλογο (παρά τα επουσιώδη λαθάκια που περιέχει) εκτενές ρεπορτάζ/έρευνα του Δήμου Βερύκιου, με τίτλο “Οι υποβρύχιες «μπίζνες» του Ισκαντάρ Σάφα“. Ενώ πλήθος σχετικών δημοσιευμάτων έχει αναρτηθεί στον ιστοτόπο DefenceNet.
Το περίεργο, λοιπόν, δεν είναι η οποιαδήποτε συγκυρία. Το περίεργο είναι ότι το -όποιο- “ντράβαλο” στην βουλή έρχεται με εντυπωσιακή καθυστέρηση. Βέβαια, το θέμα με τα υποβρύχια και με τον αμαρτωλο ν.3885/2010 (μαζί με τα παρελκόμενά του) έχει θιγεί κατ’ επανάληψη από τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολιτεύσεως αλλά “ντράβαλο” μπορεί να δημιουργήσει μόνο η μείζων, η αξιωματική αντιπολίτευση. Όμως, κατά υπόπτως περίεργο τρόπο τέτοιο “ντράβαλο” δεν δημιουργήθηκε ποτέ από την Ν.Δ. (όταν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση) ενώ και ο ΣυΡιζΑ χρειάστηκε κάπου ενάμιση χρόνο για να αντιδράσει.
Κάπου εδώ υποβόσκει και κάτι άλλο, υπόπτως περίεργο και αυτό. Προσέξτε την περίληψη των γεγονότων και θα ανακαλύψετε κι άλλα περίεργα, δευτερεύοντα: Πότε αρχίζει η ιστορία με τα σκάνδαλα του Άκη; Στις 30/5/2010, χάρη σε ταυτόχρονα (;!;) δημοσιεύματα των εφημερίδων Πρώτο Θέμα και Καθημερινή (δηλαδή, λίγο μετά αφ’ ότου ξεκίνησαν οι συζητήσεις Βενιζέλου-Σάφα). Πότε ξέσπασε η ιστορία με τις μίζες; Τέλη τού 2010 (δηλαδή, λίγο μετά από την ψήφιση του βενιζελικής εμπνεύσεως ν.3885). Πότε άρχισαν να παίρνουν τα πράγματα τον δρόμο τους; Στις 31/3/2011, όταν η επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της βουλής αποφάσισε τον έλεγχο του πόθεν έσχες του Άκη. Ακολούθησαν: στις 11/4/2011 η οριστική διαγραφή τού Άκη από το ΠαΣοΚ, στις 26/5/2001 το πόρισμα του ΣΔΟΕ, στις 8/7/2011 η άσκηση ποινικής δίωξης κατά του Άκη, στις 11/4/2012 η σύλληψή του, στις 22/4/2013 η δίκη του και στις 7/10/2013 η πρωτοβάθμια καταδίκη του σε εικοσαετή κάθειρξη.
Πού είναι το περίεργο που προανέφερα; Μα…στον χρόνο! Το γαϊτανάκι με τον Άκη κράτησε κοντά τριάμιση χρόνια. Και όμως, μέσα σ’ αυτά τα τριάμιση χρόνια ποτέ η εκάστοτε αντιπολίτευση δεν τόλμησε να κάνει “ντράβαλο” με την ιστορία των υποβρυχίων. Έπρεπε να τελειώσει η δίκη και να καταδικαστεί ο Άκης ώστε να τολμήσει αξιωματική αντιπολίτευση να σηκώσει τους τόνους πάνω σ’ αυτό το θέμα. Μάλιστα δε, το περίεργον του πράγματος γίνεται ακόμη εντονώτερο αν σκεφτούμε ότι δεν ακούστηκε άχνα για τον ν.3885 ούτε τότε που είχε τραβήγματα ο πρώην υπουργός οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, παρ’ ότι είχε συνυπογράψει το σχετικό νομοσχέδιο με τον Βενιζέλο.
Γιατί, όμως, αυτό το περίεργο είναι συνάμα και ύποπτο; Διότι φαίνεται πως “μοίρα αγαθή” φρόντισε επί τριάμιση χρόνια να μη συνδεθεί ούτε από σπόντα το όνομα του Βενιζέλου με τα ονόματα είτε του Παπακωνσταντίνου είτε του Άκη. Και, όσο “ντράβαλο” κι αν γίνει τώρα, δεν θα μάθουμε ποτέ ποια εξέλιξη θα είχε η ιστορία με τις μίζες του Άκη αν είχε τολμήσει η εκάστοτε αντιπολίτευση να βγάλει εγκαίρως στον αέρα την ιστορία με τις “υποβρύχιες” συμφωνίες τού Βενιζέλου.
