Ο Σαμαράς, ο Τσίπρας και η «ασύμμετρη απειλή»

troikanoi1383633439261

 

Για την προοπτική μιας νέας κυβέρνησης, με τη Ν.Δ., τους ΑΝ.ΕΛ. και τη ΔΗΜΑΡ, ώστε να αποτραπεί το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, έκανε λόγο η γερμανική εφημερίδα Die Welt. Και το ΠΑΣΟΚ; Πού είναι το ΠΑΣΟΚ;

Ο πρόεδρος του ήσσονος εταίρου της συγκυβέρνησης δεν πρέπει να αισθάνεται πολύ καλά τελευταία.

1. Ο Τσίπρας απειλεί με εξεταστική για το θέμα των υποβρυχίων και κάποιες πληροφορίες λένε ότι η ιστορία αυτή έχει πολλά ακόμη να βγάλει – σε επίπεδο και πολιτικών εντυπώσεων.

2. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν αποτελούν μια σφιχτή ομάδα, η οποία να στηρίζει την πρόσδεση στη Ν.Δ. και τον Σαμαρά, αλλά αντιθέτως τα μηνύματα οργής για ό,τι συμβαίνει σήμερα είναι πολλά και έντονα.

3. Ο Σαμαράς στηρίζει μεν πλήρως τον Βενιζέλο στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο, αλλά οι δικοί του παίζουν σε διπλό ταμπλό. Ο επιθετικός πρωτοσέλιδος τίτλος της σαμαρικής «Δημοκρατίας» τη Δευτέρα: «Δεδηλωμένη με τα ερείπια του ΠΑΣΟΚ» είναι μόνο ένα μικρό δείγμα της μεταχείρισης των σαμαρικών προς το πάλαι ποτέ κραταιό «Κίνημα».

4. Η ναυαρχίδα του φιλοκυβερνητικού Τύπου, «Το Βήμα», το οποίο τόσες πολλές φορές υπερασπίστηκε εσχάτως τη συνοχή και την επιβίωση του ΠΑΣΟΚ, πρώτα το χαρακτηρίζει – διά του διευθυντή του, Αντώνη Καρακούση –«ασύμμετρη απειλή» για την κυβερνητική σταθερότητα και ύστερα προβλέπει (μέσω… τρίτου) ότι όχι μόνο θα κατασπαραχθεί από ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., αλλά δεν θα καταφέρει ούτε να κατέβει στις ευρωεκλογές.

Το χειρότερο δε είναι ότι η δεύτερη αυτή «πρόβλεψη» – της περασμένης Κυριακής – δημοσιεύθηκε πριν από την ψηφοφορία στη Βουλή επί της πρότασης δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ, συνεπώς αποτελεί «προβληματισμό»ανεξάρτητο από τις τελευταίες εξελίξεις, την αποχώρηση της Θεοδώρας Τζάκρη και την έκφραση δυσαρέσκειας από άλλους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Το ακόμη χειρότερο είναι ότι τα περί «ασύμμετρης απειλής» για τη σταθερότητα, ως προς το ΠΑΣΟΚ, διατυπώθηκαν χθες και από το ενημερωτικό «πρωινάδικο» του Mega, και μάλιστα με αυτήν ακριβώς τη φράση.

Η αλήθεια είναι ότι αυτά, περίπου, ως προς το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, γράφαμε κι εμείς πολύ νωρίτερα – από την περίοδο των τελευταίων διπλών εκλογών, όταν, ήδη από τον Μάιο του 2012 και την πρώτη κάλπη, μιλούσαμε για το σαφές προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολο του χώρου της Κεντροαριστεράς.

Στην πορεία οι συνεχείς – και ενίοτε θεαματικές – μετατοπίσεις του Τσίπρα προς το Κέντρο επιβεβαίωσαν το προβάδισμά του, ενώ η απίστευτη πολυδιάσπαση των ελάχιστων εναπομεινασών δυνάμεων δεν επιτρέπει όνειρα ανασύστασης του χώρου της Κεντροαριστεράς. Επιπλέον η ΔΗΜΑΡ ταλανίζεται η ίδια από εσωτερικές αντιθέσεις που δεν της επιτρέπουν ούτε να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο ούτε να αποτελέσει στιβαρό εταίρο σε μια απόπειρα ανασύνθεσης.

Με αυτά τα δεδομένα, το χτίσιμο – και μάλιστα με εκλογικό ορίζοντα – του διλημματικού διπόλου Σαμαράς ή Τσίπρας διαμορφώνει ένα νέο πολιτικό τοπίο:

1. Το ΠΑΣΟΚ μετατρέπεται σε πεδίο βολής από τους δύο «μεγάλους» του πολιτικού συστήματος, οι οποίοι θα επιδοθούν σε αγώνα δρόμου για την εκλογική λεηλασία ενός κόμματος το οποίο δεν δείχνει ούτε αρκετά συμπαγέςούτε αρκετά σθεναρό ώστε να προβάλει αντίσταση. Όταν μάλιστα θα έρθουν οι κάλπες, θα κινδυνεύσει να συντριβεί στις συμπληγάδες της πόλωσης. Δεν είναι βέβαιο αν έχει πολιτικές απαντήσεις απέναντι στους κινδύνους που με σαφήνεια διαγράφονται μπροστά του.

2. Η ΔΗΜΑΡ, η οποία στριμώχθηκε άσχημα με την πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ και με το «παρών» κατάφερε να προσμετρηθεί στους υποστηρικτές της κυβέρνησης, προσπαθεί να διασφαλίσει τη στοιχειώδη συνοχή της και να αποκτήσει ξανά πολιτικό ρόλο, ώστε να επιβιώσει την ώρα που το ΠΑΣΟΚ θα ψάχνει εναγωνίως ψήφους αναπλήρωσης των μεγάλων απωλειών του και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει βάλει στόχο την αυτοδυναμία.

3. Η Ν.Δ. επιχειρεί ανεπιτυχώς να κάμψει τον σκληρό πυρήνα της Χρυσής Αυγής, ο οποίος ακόμη και σήμερα δείχνει συμπαγής στα προηγούμενα εκλογικά της επίπεδα και ίσως παραπάνω από αυτά. Παράλληλα θα βλέπει τουςΑΝ.ΕΛΛ. να φλερτάρουν πολύ περισσότερο με τον ΣΥΡΙΖΑ παρά με την ίδια, ενώ οι όλο και πιο χαλαροί δεσμοί στο εσωτερικό της ενδέχεται να δίνουν προοδευτικά την εικόνα περαιτέρω ρευστοποίησης της Δεξιάς.

Άγνωστο το πώς θα αντιπαρέλθει τα προβλήματά της η Ν.Δ. την ώρα που ακόμη και ο ίδιος ο Σαμαράς δείχνει να «αντιπολιτεύεται» τον Τσίπρα προσφέροντάς του ανέλπιστα επικοινωνιακά δώρα.

4. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τέλος, μπορεί να ισχυριστεί ότι… «γεννάνε και τα κοκόρια του», αφού καμιά γκάφα ή κακός χειρισμός, όπως π.χ. η πρόχειρη υποβολή και η άτσαλη διαχείριση της πρότασης δυσπιστίας, δεν του αφαιρεί κάτι από τις δυνατότητες και την προοπτική του.

Αν μάλιστα επενδύσει με περισσότερη πολιτική την παρουσία του και δεν αντιδρά σπασμωδικά στις προσωπικές προκλήσεις, οι οποίες ήδη κινούνται σε απίστευτα ύψη χυδαιότητας, μπορεί να είναι βέβαιος ότι ο διάχυτος φόβος στο κυβερνητικό στρατόπεδο περί επερχόμενης μεγάλης ήττας θα επιβεβαιωθεί.

Άλλωστε οι δημόσιοι καυγάδες, όπως αυτοί που έγιναν στη Βουλή το περασμένο Σαββατοκύριακο, όσο θόρυβο και αν προκαλούν, δεν είναι τίποτε περισσότερο από θέαμα – και επιτείνουν το φαινόμενο του… καναπέ.Αντιθέτως αυτός που ζητάει η καθημαγμένη κοινωνία είναι πολιτική. Όσο περισσότερη, όσο πιο σαφής και όσο πιο δουλεμένη, τόσο καλύτερα.

Όπως άλλωστε γνωρίζουμε, εκεί, στο πολιτικό πεδίο, καταρρακώθηκαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις και εκεί θα κριθεί κι ο ΣΥΡΙΖΑ αν έρθει τελικά η σειρά του. Αυτό ας μηντο υποτιμά κανένας…

Σταύρος Χριστακόπουλος  http://www.topontiki.gr