ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΓΡΑΦΕΙ …Καλή Λευτεριά ελληνες

sok

Κτύπαγαν οι πόρτες όχι για χαρά..Μεσάνυχτα βροντούσαν στα παράθυρα μου οι λυκοι.
Να φύγεις μακριά μου ελεγαν και ουρλιαζαν. και πόναγες πικρά να αφήσεις την ψυχή σου κομματιασμένη και ότι δημιούργησες να το πάρουν οι αλλοι..σου λέγαν να φύγεις
σαν τον κλέφτη..Τον ήλιο σημάδι το πρωί θα βαλω και θα φυγω. θα φυγω μακρια..
Αυτη τη νύχτα το φεγγάρι έφεγγε με περισσή επιμονή μέσα από τα παραθυρόφυλλα του δωματίου μου, τόση επιμονή που κατάφερε να με αποσπάσει από τους εφιάλτες μου… Ξύπνησα, λοιπόν, σαστισμένος, και αναρωτήθηκα ποιες μυστηριώδεις νεράιδες της σελήνης είχαν αποφασίσει να πιάσουν κουβέντα πάλι πάνω από το σπίτι μου…Σου έχει τύχει ποτέ να κοιτάς τη θάλασσα και να σκέφτεσαι πόσο θα ‘θελες να φύγεις; Να ξεφύγεις; Να τ’ αφήσεις όλα πίσω και να πάς στην άλλη άκρη του κόσμου, αναζητώντας… Αναζητώντας τι; Μια καλύτερη τύχη… Λες κι η θεά τύχη είναι πιο ευνοική πέρα από τον ωκεανό…  Λες κι ο ωκεανός είναι αυτός που με τα πελώρια του κύμματα πλημμυρίζει τη ζωή σου με δάκρυα, ανικανοποίητες φιλοδοξίες και συσσωρευμένες απογοητεύσεις.. Ταξιδεύοντας θα χρειαστεί να ξεπεράσεις εμπόδια. Να παλέψεις με κύκλωπες, να κολυμπήσεις σαν ναυαγός σε φουρτουνιασμένες θάλασσες, Θα κουραστείς, θα λυγίσεις θα πέσεις, θα σηκωθείς, μπορει να θες να φτασεις στον ηλιο και να καις τις φτερουγες σου.. ομως ποτε δεν επαψα να πιστευω πως μια μερα θα το κανω..Μια πτώση σε αργή κίνηση θα ειναι. Πρέπει όμως ν`αποφασίσω τι πρέπει να κάνω… γιατί έρχεται κάποτε η στιγμή που πρέπει να τραβήξεις την πρίζα..ετσι γεννηθηκα και ετσι θελω να πεθανω..Μ αυτό το συναίσθημα ξύπνησα το πρωί.. Κουράστηκα να μετρώ αποτυχίες, Βρίσκομαι σε μια κατάσταση απόλυτης ανασφάλειας.. O,τι θα εχω αφησει εκει πισω θα ειναι μια βρωμικη σκια..Και μέσα σ’ όλα αυτά, σε κυριεύει ο φόβος… Ο φόβος ότι θα μείνεις για πάντα εδώ…
Δεν θα κρυφτώ, με λόγια για να διώξω μια φοβία,, Εγκλωβισμένος στη φυλακή των ανεκπλήρωτων σου πόθων, στις ιαχές και στους πολέμους των σωμάτων, στις διαδρομές των αρωμάτων και στ’ αγκάθια, μέσα στο χρώμα των χαμένων παραδείσων…

εγραψε το πιτσιρικι