ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Η Χαρούλα μπήκε στη ζωή μας μ ένα τραγούδι του Καλδάρα: «Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη μηλιά…». Μετά, τα «Τσίλικα», μετά, τα υπέροχα λαϊκά της, Ζαμπέτες, Νικολόπουλοι, Σπανοί, οδοί Αριστοτέλους, Βαρδήδες…«Μ’ άφησες σαν πόλη τουρκεμένη», «Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμια», «Ζήλεια μου, ζήλεια μου», «Τέλι, τέλι, τέλι, κάλπικε ντουνιά», ο Λοϊζος με τα «Τραγούδια της Χαρούλας»…«Καλημέρα ήλιε» με τη φωνή της, ένα ολόκληρο κόμμα, κατσικώθηκε και πούλησε τον ήλιο του. Τόσα χρόνια η Χαρούλα συντροφεύει τη ζωή και τη χαρά και τη λύπη και πάνω απ όλα τους έρωτες μας. Το συγκλονιστικό της τραγούδι για τη μάνα της, που τα μεγάλωσε με τον Γιώργο Σαρρή, άλλον μέγα λαϊκό τραγουδισταρά. Η Χαρούλα, ζεστό ψωμί, καθαρή λαϊκή γυναίκα, ανοιχτή καρδιά, όμορφη γυναίκα… Μ΄ έχει τμήσει και μένα πολλές φορές. Ντρέπομαι γιατί κάποιοι υπήρξαν για πολλά χρόνια αγαπημένοι μου άνθρωποι κι όταν ξεκολλήσαμε, μου φεύγανε και σάρκες μαζί…Εχοντας συνηθίσει να τρώω λάσπη και πυρά, αποκλεισμούς, προς τιμήν μου, είμαι χορτασμένος…Βλέποντας όλο αυτό το μέτριο σχολιασμό και την ευκολία, που βγήκαν στη ρούγα τα σκουπίδια να μιλάνε, εντοπίζω και καταλαβαίνω ότι «οτιδήποτε στηρίζει τον πληγωμένο είναι εχθρός…