ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

Μουσείο Κρίσης

Σεπτεμβρίου 30, 2014 pitsiriki1

Καθώς ακούω κι εγώ γι αρχαιοκάπηλους που έχουν συλλήσει τον τάφο της Αμφίπολης και βλέπω να διεγείρεται η φαντασία της Κοινής Γνώμης, συλλογίζομαι, βρε παιδί μου, πόσα ανύποπτα αντικείμενα δίπλα μας αποκτούν τεράστια μουσειακή αξία με το χρόνο, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, αφού ψάχνουμε την ίδια ώρα για τιμαλφή αλλού.

Μιλάω για αντικείμενα που, φαινομενικά, είναι σήμερα ευτελούς αξίας, αλλά αύριο θα είναι ανεκτίμητα –όλα τους τόσα πολλά τον αριθμό που θα μπορούν να γεμίσουν ένα ολόκληρο μουσείο. Ας πούμε λ.χ., ένα Μουσείο Κρίσης. Γιατί όχι; Ναι, ένα Μουσείο Κρίσης. Ένα Μουσείο Κρίσης που θ’ ανεγείρουν κάποτε οι κατοπινοί, για να μας θυμούνται.

Να, παραθέτω εδώ μερικά τέτοια παραγνωρισμένα αντικείμενα, ώστε όποιος με διαβάζει και πέσει πάνω τους, να με ακούσει και να τα φυλάξει. Θα τον ευγνωμονούν μια μέρα οι απόγονοί του.

Προς το παρόν, φανταστείτε τα ωραία-ωραία και με τάξη τοποθετημένα στις προθήκες. Παίξτε και με τις επεξηγηματικές λεζάντες που θα τα συνοδεύουν από κάτω.

1. Το παπούτσι που ένας άγιος άνθρωπος είχε σβουρίξει στον Γ.Α.Π., πίσω από τα κάγκελα στην Έκθεση Θεσσαλονίκης.

2. Το κεσεδάκι από το γιαούρτι που έφαγε στα μούτρα σε μια πορεία στην Πανεπιστημίου ο Παναγόπουλος της Γ.Σ.Ε.Ε.

3. Το κεσεδάκι από το γιαούρτι που έφαγε στα μούτρα σε μια ταβέρνα στην Αν. Αττική ο Πάγκαλος.

4. Το στικάκι με τη Λίστα Λαγκάρντ που έχασε ο Παπακωνσταντίνου και κανείς δεν ξέρει πού βρίσκεται.

5. Ένα εντελώς φθαρμένο σακίδιο του Σταύρου Θεοδωράκη.

6. Ένα αντίτυπο του Μνημονίου από τα πρώτα που μοιράστηκαν στους βουλευτές. Αλλά, προσοχή, έχει σημασία να είναι κολλαριστό. Ευκολάρα. Αμέσως-αμέσως ξέρουμε ότι ο Χρυσοχοΐδης διαθέτει ένα που δεν το χρειάζεται.

7. Το Mini Cooper που είχε αποσπάσει το θαυμασμό όλων, όταν είχε φθάσει με αυτό στο υπουργείο Πολιτισμού ο Γερουλάνος για να αναλάβει υπουργός.

8. Το βίντεο των καναλιών για τον Παπαδήμο ως φτωχόπαιδο στη Ναυπακτία.

9. Μια κελεμπία του Εμίρη του Κατάρ –δώρο της Πρεσβείας του στην Αθήνα.

10. Ένα κομμάτι ξύλο από το γραφείο του Αντώνη Σαμαρά στο Μαξίμου με το αποτύπωμα της οδοντοστοιχίας του επάνω ή ένα τμήμα από το πάτωμα του Μαξίμου με τα σημάδια από τα νύχια του, καθώς τον τραβούσαν έξω από το κτίριο, ενώ αρνιόταν να παραδώσει την εξουσία.

11. Η φωτογραφία του ζεύγους Βενιζέλου να ποζάρει πλάι στο ζεύγος Ομπάμα στη Νέα Υόρκη.

12. Παρτιτούρες από συμφωνικά έργα της Ευγενίας Μανωλίδου, καθώς επίσης και ο ζουρλομανδύας του Άδωνη Γεωργιάδη.

13. Ένα δάκρυ της Όλγας Τρέμη από το τελευταίο της Δελτίο.

Κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Αυτά τα ολίγα είναι μόνο ένα μικρό δείγμα από τη μεγάλη συλλογή που θα μπορούσε στεγάσει κάποτε ένα Μουσείο Κρίσης. Και, ν’ αναλογιστείτε, όλα τους μόνο από την πρώτη αίθουσα. Πιο μέσα…

Πιο μέσα, στην επόμενη αίθουσα, σοβαρεύουν τα πράγματα: Εκεί θα μπορεί να δει κανείς το ελβετικό ρολόι μια γυναίκας, η οποία δεν είχε να πληρώσει τον καφέ της και το άφησε για πληρωμή στο σερβιτόρο, πριν δώσει τέλος στη ζωή της, σαλτάροντας από τον ψηλό βράχο στην Έδεσσα. Ακόμα πιο μέσα, το μαχαίρι που αφαίρεσε τη ζωή του Παύλου Φύσσα, πολλές κενές φιάλες Maalox, Προεδρικά Διατάγματα, μια ανάγλυφη υπογραφή του Κάρολου Παπούλια για κάθε μηχανική χρήση, μια δέσμη αποφάσεων του ΣτΕ, το σήμα της Νέριτ, κ.α. Πλήθος τα εκθέματα.

Το Μουσείο Κρίσης θα είναι ένα μεγάλο μουσείο. Έξω, στον προαύλιο χώρο του θα ταίριαζε, νομίζω, θαυμάσια ένα αντίγραφο του γλυπτού που εικονίζεται στην αρχή του κειμένου. Για σήμα του μουσείου, την κεντρική είσοδο του κτιρίου θα κοσμεί ένα απλό φάσκελο. sotosblog