Daily Archives: Σεπτεμβρίου 26, 2014

Μαζί σου έμεινα…

Σεπτεμβρίου 26, 2014   pitsiriki1
10356329_10202057316063547_1667033842419717143_n

Μαζί σου έμεινα…στο άγγιγμά σου τυλιγμένη, στην αγκαλιά σου ζεσταμένη, παραφωνία…
στη βαρυχειμωνιά της ζωής, θερμή ανάσα μ’ αντίθετη φορά στην παγωνιά του αγέρα.. Μαζί σου έμεινα…
πλαγιάσαμε αντάμα, η εποχή ψυχρή… μη μας κρυώσει , οι άνεμοι σαρωτικοί… να μη μας στροβιλίσουν, τη λίγη μας ζωή… να μην την χαραμίσουν.. Μαζί σου έμεινα… ώσπου η μορφή σου έσβησε στην πάχνη του χιονιού θαμμένη… μα εγώ επέμεινα, καρτέραγα… ήλιο χρυσόθωρο να λιώσει το χιονιά κι ύστερα σιώπησα… γίναν αγάλματα οι μορφές,
σφιχταγκαλιάστηκαν, μαζί πετρώσανε σαν όνειρο… που πανδαμάτορες οι χρόνοι το στοιχειώσανε…

Read More

Σαν σήμερα, δολοφονήθηκε ο “Έλληνας Άλντο Μόρο”, Παύλος Μπακογιάννης.

Σεπτεμβρίου 26, 2014   pitsiriki1
10356329_10202057316063547_1667033842419717143_n

Όραμα του Παύλου Μπακογιάννη, να γεφυρώσει το μίσος Αριστερών – Δεξιών

Κίσινγκερ προς Άλντο Μόρο: Σταμάτα να φλερτάρεις με τους κομμουνιστές, γιατί θα το πληρώσεις ακριβά… (you will pay it dearly)”

Πραγματικοί εχθροί του καθεστώτος, είναι πάντα αυτοί που προτάσσουν την Εθνική ενότητα των γηγενών, απέναντι στα διχαστικά σχέδια των ιμπεριαλιστών τοκογλύφων.

Ήταν 26 Σεπτεμβρίου 1989 όταν ο δημοσιογράφος και πολιτικός έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη.

Σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα, συμπληρώνεται σήμερα από τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη, ο οποίος έπεσε νεκρός από τις σφαίρες της 17 Νοέμβρη.

Ήταν πρωί της 26ης Σεπτέμβρη του 1989, όταν ο πολιτικός και δημοσιογράφος έπεσε νεκρός μπροστά στο γραφείο του από το περίστροφο της τρομοκρατικής οργάνωσης στην οδό Ομήρου, που σύμφωνα με το δικαστήριο κρατούσε ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Σε μία ταραγμένη περίοδο για την πολιτική ζωή του τόπου, με το σκάνδαλο Κοσκωτά, η δολοφονία Μπακογιάννη αποτέλεσε τη χαριστική βολή σε ένα πολιτικό σύστημα που κατέρρεε.

Ο Παύλος Μπακογιάννης είχε καταγωγή από την Ευρυτανία. Γιος ιερέα, κατάφερε με πολλές θυσίες να σπουδάσει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο έχοντας πυξίδα σε κάθε του κίνηση την ιδιαίτερη του πατρίδα. Δίχως να γνωρίζει τη γλώσσα, έφυγε στη Δυτική Γερμανία όπου απέκτησε πτυχίο Πολιτικής Οικονομίας και Πολιτικών Επιστημών των Πανεπιστημίων Μονάχου, ενώ ανακηρύχθηκε κατόπιν Διδάκτωρ των Κοινωνικών Επιστημών, στο Πανεπιστήμιο της Κωστάντσας. Στο Μόναχο δίδαξε Πολιτικές Επιστήμες και Δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο, ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του ΄60 και για 10 χρόνια, ήταν διευθυντής του ελληνόφωνου προγράμματος της ραδιοφωνίας της Βαυαρίας. Σε μία πτήση του προς Ελλάδα, έμαθε στο αεροδρόμιο για τη χούντα. Άφησε το αεροπλάνο να φύγει και πήγε αμέσως να κάνει αντιδικτατορική εκπομπή, ενώ σύντομα ξεκίνησε επαφές με πολιτικές ομάδες του εξωτερικού, γεγονός που ενόχλησε τη Χούντα, που του αφαίρεσε την ελληνική ιθαγένεια.

Τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, ο Παύλος Μπακογιάννης επέστρεψε στην Ελλάδα, παντρεύτηκε τη Ντόρα Μητσοτάκη, με την οποία έκανε δύο παιδιά. Την Αλεξία και τον Κώστα, ενώ παράλληλα είναι αναπληρωτής του Δημήτρη Χορν στη διεύθυνση της ΕΡΤ. Από το Νοέμβριο του 1985 συνδέεται πολιτικά με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ενώ το 1989 εκλέγεται βουλευτής Ευρυτανίας. Στην κυβέρνηση του μεγάλου συμβιβασμού το Τζαννετάκη, υπήρξε διαπραγματευτής της Νέας Δημοκρατίας στις συζητήσεις με το Συνασπισμό, ενώ εισηγείται την άρση των συνεπειών του Εμφυλίου Πολέμου. Όραμα του να γεφυρώσει το μίσος Αριστερών – Δεξιών, γεγονός που άρχισε να ενοχλεί ορισμένους αμετανόητους και κατά πολλούς όπλισε το χέρι των τρομοκρατών.

Στην ιστορία έχει μείνει ίσως η σημαντικότερη φράση – παρακαταθήκη του στις νεώτερες γενιές, πως “στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα“, ενώ η επισήμανση του πως “μπορούμε και διαφωνούμε, γιατί μπορούμε να συνυπάρχουμε”, είναι ίσως πιο επίκαιρη από ποτέ.   olympia spyr

Read More

οι σιωπηλοί της ζωής

Σεπτεμβρίου 26, 2014   pitsiriki1
10356329_10202057316063547_1667033842419717143_n

Αναρωτιόμαστε τι κάνει αυτός ο λαός και όλοι οι υπόλοιποι λαοί που είναι ήδη στα κρεματόρια χωρίς καν να πάρουν το τρένο. Γιατί ανέχονται αδιαμαρτύρητα αυτόν τον αιμοσταγή ειρηνικό πόλεμο; Είναι όλοι τους βολεμένοι, μισθωμένα δημοσιοϋπαλληλάκια, καβαντζωμένοι από λαμογιές, ωχαδερφιστές, δειλοί, απάτριδες; Η πλειοψηφία είναι, αλλά όχι το σύνολο. Διότι βλέπουμε όλους αυτούς να βγαίνουν στο φως, να μιλάνε, να γλεντάνε, να κάνουν επαναστάσεις δια προφορικού και γραπτού λόγου, αλλά δεν βλέπουμε εκείνους που είναι στην γωνία. Ουδείς γνωρίζει τον αριθμό τους αλλά σίγουρα είναι τόσοι όσοι ήταν πάντα: Ελάχιστοι. Και όπως απέδειξε και η επίσημη ιστορία -η γραμμένη από τους νικητές-, ήταν αυτοί που άλλαζαν την έκβαση των καταστάσεων όταν ερχόταν η ώρα να βγουν από την γωνία τους γνωρίζοντας καλά τον εχθρό μετά από τόσα χρόνια ήσυχης παρατήρησής του. Έδιναν τη μάχη όχι σε κοινωνικό επίπεδο, όπως η αντιπολιτευτική εξουσία θέλει να την κάνεις, αλλά σε προσωπικό. Ο πόλεμος για το Δίκαιο είναι προσωπική και όχι κοινωνική υπόθεση. Όσο τραβούν το σχοινί χωρίς καμία αντίσταση κατακτητές και ευρωλάγνοι, τόσο ο πόλεμος γίνεται προσωπικός,  δηλαδή ανελέητος. Πάντα ο πόλεμος για τους ανθρώπους της γωνίας ήταν προσωπικός. Από την εποχή της ειρήνης, μέχρι την εποχή του πολέμου, μέχρι την εποχή των εξοριών, μέχρι την εποχή της δημοκρατίας, μέχρι την εποχή του τραβεστί σοσιαλισμού, μέχρι και σήμερα στην παγκοσμιοποιημένη εποχή. Η γωνία ήταν πάντα γωνία. Με το ένα ποδί ψηλά ως τιμώρια στην αρχή, μέτα αγκαλιά με την μοναξιά ως επιλογή ζωής και τέλος ως τελευταία έξοδος για την αθανασία «όταν η ιστορία τους καλούσε». Ο εχθρός πράττει ό,τι θέλει όχι γιατί έχει την δύναμη να το κάνει, αλλά γιατί ακόμα οι σιωπηλοί, αόρατοι, μικροί, μοναχικοί, ξέρουν ότι ο εχθρός δεν έχει δείξει όλα του τα όπλα. Έχει κι άλλο η ιστορία που ξεκινήσαμε να ζούμε. Ακόμα δεν έχουμε πάρει καν την γεύση από το όπλο του εχθρού. Οι τσέπες πονάνε τώρα, ο πόνος δεν έφθασε ακόμη στην ψυχή και στο κορμί. Όταν θα ολοκληρώσει τον εκφοβισμό του, όταν ήσυχος θα απλώσει μπροστά όλα του τα όπλα και θα σου τα δείχνει, τότε οι γωνίες θα δείξουν τι έκρυβαν για χρόνια μέσα τους. Σε ένα μη καθορισμένο αλλά μοιραίο ραντεβού θα ανταμωθούν και πάλι οι σιωπηλοί της ζωής βγαίνοντας από τις γωνίες τους. Αυτές οι τούβλινες μήτρες ταΐζουν τα παιδιά τους με Μνήμη και τα γεννούν με έναν πόνο γνωρίζοντας τι σημαίνει η ευχή: Καλή Λευτεριά.

Read More
  • iSquare iPad Like

  • Το blog μου

  • ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

  • ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

  • ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

  • Αρχείο

  • Κατηγορίες

  • ΡΕΠΟΡΤΑΖ

  • ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

  • ΚΟΣΜΟΣ

  • πολιτικη

  • ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ

  • ΒΙΝΤΕΟ

  • ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ

  • Δημοφιλή