Στα χρόνια που προηγήθηκαν της Ένωσης του Ιονίου Κράτους με την Ελλάδα (1830-1864) τρία ήταν τα κυρίαρχα ιδεολογικά ρεύματα στα Επτάνησα.

Ριζοσπάστες, Μεταρρυθμιστές και οι Προστασιανοί ή Καταχθόνιοι κατά το λαϊκότερο.

Οι Ριζοσπάστες ζητούσαν ελευθερίες τύπου και ψήφου, βίαιη ανατροπή της Αγγλικής κηδεμονίας-κυριαρχίας και Ένωση με την Ελλάδα.

Οι Μεταρρυθμιστές που θεωρούσαν ότι η διεθνής συγκυρία αλλά και η χρήση βίας δεν ευνοούσαν σε ένα αίσιο αποτέλεσμα. Σκοπός τους ήταν μια ομαλή και σταδιακή μείωση της Αγγλικής επικυριαρχίας με ταυτόχρονη αύξηση δικαιωμάτων για τους Επτανησίους και όταν θα άλλαζε το διεθνές κλίμα ένωση με την Ελλάδα.

Και οι Προστασιανοί ή Καταχθόνιοι το κόμμα που εκπροσωπούσε την Αριστοκρατία, τους γαιοκτήμονες αλλά και τους συνεργάτες των Άγγλων

O λαός τους αποκαλούσε «καταχθόνιους», «Καμαρίλα», «περούκες και κοτσίδια» τους θεωρούσε αντεθνικούς επειδή (σύμφωνα με τον Παν. Χιώτη στο Ιστορία του Ιονίου Κράτους β’ τόμος, σελ. 151) «οι πλείονες των Αγγλοδούλων εκείνων Καταχθονίων, διατηρούσαν ολιγαρχική αλαζονεία, προνόμια και επικαρπίες από την Κυβέρνησιν.».

150-180 χρόνια μετά δεν είναι δύσκολο στην σημερινή Ελλάδα να αναγνωρίσει κανείς κοινά στοιχεία με την Επτανησιακή Πολιτεία προ του 1864.

Οι «Καταχθόνιοι» κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή.

Οι «Μεταρρυθμιστές» αρχίζουν να κάνουν γνωστή την παρουσία τους στον Ελλαδικό χώρο.

Όσο για τους «Ριζοσπάστες» η τύχη τους μάλλον αγνοείται και όσοι καπηλεύονται το όνομα και τις ιδέες τους δεν είναι τίποτε περισσότερο από Καταχθόνιοι, λύκοι με ένδυμα προβάτου.

Και μιας και το blog ασχολήθηκε σήμερα με Επτανησιακή Ιστορία ας βοηθήσει να ξεφύγει από την λήθη της Ιστορίας ο Παπά-Ληστής, ο Κεφαλλονίτης πατήρ Γρηγόριος Ζαπάντης -Νοδάρος.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι που τους θυμούνται ποτέ δεν πεθαίνουν.

© HeadWaiter.