Φίλε Πιτσιρίκο, οι ανθρωποφάγοι την έπεσαν στον Κραουνάκη. Σιγά μην τον λυπόντουσαν! Τι να τους πεις για την ιστορία; Τι πρόκειται να καταλάβουνε; Για αυτούς η ιστορία είναι μια ποδοσφαιρική ομάδα, σώβρακα, κοντομάνικες φανέλες και μακριές κάλτσες μέχρι το γόνατο. Λίγα χρόνια πριν, την έπεσαν σε καθηγητές αρχαιολογίας και ιστορικούς από όλον τον κόσμο που συμμετείχαν σε συνέδριο στην Βεργίνα επειδή τόλμησαν να ισχυριστούν ότι η ομοφυλοφιλία δεν ήταν κάτι ασύνηθες ή κατακριτέο στην Αρχαία Ελλάδα.

Τους ανέβηκε η νέο-ελληνική τεστοστερόνη από το πέος στο κεφάλι και έγιναν έξαλλοι με τα καθίκια που ήρθαν από το εξωτερικό και τόλμησαν να προσβάλουν (κατά το αρρωστημένο τους μυαλό βέβαια) την Ελλάδα και μάλιστα εντός έδρας (Βεργίνα). Δεν είναι περίεργο.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κάνουν τον σταυρό τους και με τα δύο χέρια όταν περνούν με το αστικό λεωφορείο μπροστά από μια εκκλησιά, που κάθε δεκαπέντε επισκέπτονται τον πνευματικό τους στο Όρος για να πάρουν δύναμη και συμβουλή, αλλά στο ενδιάμεσο περνούν τα σύνορα της Μακεδονίας του Βαρδάρη – όπως δεν θέλανε χρόνια πριν να ονομάζεται διεθνώς – αφήνοντας τα λεφτά τους στα εκεί καζίνο, στους εκεί οδοντιάτρους, στις εκεί πουτάνες.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που γαμωσταυρίζουν όποιον αφήσει γελοία υπονοούμενα για την ελληνική καταγωγή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (λες και τα γραπτά μνημεία δεν επαρκούν ως απόδειξη, χρειάζεται και το μπινελίκι του μαλάκα) και στην επόμενη στροφή του δρόμου σκύβουν και φιλούν το χέρι του ταλιμπάν Άνθιμου.

Δεν θίγονται όταν ο Φούχτελ (υφυπουργός επί των ελληνικών θεμάτων της Μέρκελ) κάνει κουμάντο παντού, αλλά όταν ακούνε το παραμικρό για τον Μέγα Αλέξανδρο τους πιάνει αμόκ.

Την ιστορία της Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης, πριν και μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, την θυμούνται μονάχα επιλεκτικά.

Για την σφαγή των Εβραίων της Θεσσαλονίκης (σχεδόν δεν έμεινε κανένας) και την τύχη των περιουσιών τους μετά τον πόλεμο, δεν χρειάζεται να γίνεται η παραμικρή κουβέντα κι όποτε ξεκινάει να γίνεται είτε επιδερμικά είτε με την μορφή απειλής. Να μην αποκαλυφθούν θαμμένα μυστικά που δεν συμφέρουν κανέναν.

Είχα έναν φίλο από το Κιλκίς κι όταν γύρισε από την Νότια Γαλλία που ζούσε κι εργαζόταν για χρόνια, χρειάστηκε να μείνει για κάποιο διάστημα στην ιδιαίτερη πατρίδα του.

Τον επισκέφτηκα κάποιες φορές και γνώρισα ανθρώπους που ήταν περήφανοι – και πολύ καλά έκαναν – για την ποντιακή τους καταγωγή, τους χορούς και την αρχαία ελληνική διάλεκτό τους.

Οι περήφανοι για την καταγωγή τους και την μοναδική πολιτιστική τους παράδοση, φιλόξενοι κι ευγενικοί άνθρωποι, γινόντουσαν θεριά ανήμερα όταν άνοιγε η κουβέντα για την Μακεδονία και τα Σκόπια.

Θα έλεγες ότι ξεχνούσαν με μιας τις ρίζες των προγόνων τους, έπαυαν να αισθάνονται Πόντιοι και γινόντουσαν όσο διαρκούσε η συζήτηση αρχαίοι σαρισσοφόροι Μακεδόνες.

Θα μπορούσαν να κοροϊδεύουν τις αιτιάσεις των γειτόνων σχετικά με την καταγωγή τους. Θα μπορούσαν να χλευάζουν τα αγάλματα των Αλέξανδρων, των Βουκεφάλων και δεν ξέρω κι εγώ ποιών άλλων έχουν κατακλύσει τα Σκόπια.

Αντί αυτού επέλεξαν το μίσος. Λες και ο γελοίος – από ιστορική άποψη – αυτοπροσδιορισμός των Σκοπιανών επηρεάζει με τον οποιοδήποτε τρόπο την δική τους την ταυτότητα.

Τις λύρες τους θα έπαιζαν στις γιορτές τους, με τα όμορφα Ποντιακά τραγούδια και τους πανάρχαιους λεβέντικους χορούς θα διασκέδαζαν το επόμενο βράδυ του Σαββάτου.

Τελικά, γίνεται άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Ιδίως, όταν την ποτίζεις από την παιδική ηλικία με μπόλικη δόση ελληνο-χριστιανικού πολιτισμού.

Φτάνεις τον άλλον στο σημείο να φαντασιώνεται πως ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν χριστιανός (και μάλιστα ορθόδοξος) και ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπο του, λίγο πριν κλείσει τα μάτια του και κοιμηθεί ξανά.

Με την υπέροχη γεύση του ζεσταμένου στο φούρνο μακεδονικού χαλβά στα χείλη. Εκείνου που κρύβει μέσα του ολόκληρα κομμάτια από αμύγδαλο.

Φιλιά πολλά από την Εσπερία

Ηλίας

(Αγαπητέ Ηλία, του Κραουνάκη του την φυλάγανε. Του την φυλάγανε επειδή δεν προσκύνησε. Έκαναν πως δεν κατάλαβαν τι είπε -«έσβησαν» από τα όσα είπε την έκκληση που έκανε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τον Νίκο Ρωμανό και την εκτίμησή του πως η κυβέρνηση Σαμαρά οδηγεί τον Ρωμανό στον θάνατο για να πέσει ηρωικά και να γίνουν εκλογές- και του την έπεσαν ομαδικά. Αλλά μάλλον δεν μασάει από τέτοια. Έχει μάθει τόσα χρόνια. Αν μασούσε, θα έκανε αυτό που κάνουν οι περισσότεροι σύγχρονοι «καλλιτέχνες» που είναι κότες και κάνουν δημόσιες σχέσεις. Ηλία, περιμένω την ημέρα που οι σύγχρονοι Έλληνες θα πληροφορηθούν τι ήταν η παιδεραστία στην αρχαία Αθήνα. Θα πέσει πολύ γέλιο. Τους βλέπω να γκρεμίζουν τον Παρθενώνα. Ηλία, κι εγώ είμαι περήφανος για την ποντιακή μου καταγωγή – πιο πολύ από τη ζακυνθινή μου καταγωγή γιατί οι Πόντιοι είναι καλύτεροι άνθρωποι από τους Ζακυνθινούς. Αλλά και τους Πόντιους κορόιδευαν οι Ελλαδίτες, και συνεχίζουν να τους κοροϊδεύουν. Από την Πόντια γιαγιά μου, την γιαγιά Σοφία, έμαθα να αγαπάω όλους τους ανθρώπους. Τουλάχιστον να προσπαθώ. Όταν είσαι Πόντιος, ξέρεις πως την πραγματική σου πατρίδα μάλλον την έχασες για πάντα, οπότε είσαι πιο ανεκτικός με όλους τους ανθρώπους και έχεις περισσότερη κατανόηση. Και ειδικά με τους κυνηγημένους. Γιατί οι πρόσφυγες από τις χαμένες πατρίδες κυνηγήθηκαν πολύ από πολλούς Ελλαδίτες. Τα έχω ακούσει με τα ίδια μου τα αυτιά από αυτούς που τα έζησαν. Ηλία, στην τελική, σκασίλα μου για την καταγωγή και τα έθνη· αυτό που έχει σημασία είναι να γίνουμε άνθρωποι. Δύσκολο αυτό, αλλά το παλεύουμε. Να είσαι καλά.)     Μακεδονικός χαλβάς     http://pitsirikos.net