Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες θα μου πείτε.

Στην περίπτωση του μεγαλοεπιχειρηματία  Γιώργου Μπόμπολα η συγκεκριμένη ρήση ταιριάζει γάντι-ειδικά στην παρούσα συγκυρία. Με ενδιαφέρον λοιπόν οι εγκεφαλικοί πανΕλληνες (από το πανελίστας) παρακολούθησαν την αρθρογραφία της εξουσίας στο ΕΘΝΟΣ της Κυριακής.

Eτσι ο πρωθυπουργός μάς πληφοφόρησε πως «το πιο πυκνό σκοτάδι είναι λίγο πριν χαράξει» και πως«η τελευταία διαπραγμάτευση με την τρόικα πριν από την ολοκλήρωση του μνημονιακού προγράμματος ήταν αυτό που ξέραμε από πριν ότι θα είναι: σκληρή και συνολική!».

Τα άρθρα του πρώην πρωθυπουργού Κώστα (εάν έχετε στοιχεία να τα στείλετε στη Δικαιοσύνη) Σημίτη, θυμίζουν την ιστορία Βιετνάμ-Χόλιγουντ.

Οι Αμερικανοί μπορεί να υπέστησαν πανωλεθρία στο Βιετνάμ αλλά στη συνέχεια το Χόλιγουντ ανέλαβε να τους ξελασπώσει με επικές ταινίες.

Κάπως έτσι και ο Σημίτης: Σαν πρωθυπουργός έβλεπε τις μίζες να περνάνε πάνω από το κεφάλι του, το πελατειακό κράτος να οργιάζει κι εκείνος παρέμεινε απαθής. Τώρα αρθρογραφεί για λογαριασμό του Μπόμπολα και γράφει ανάμεσα στα άλλα:
Μια νέα φάση της κρίσης πλησιάζει. Επιδίωξη της κυβέρνησης είναι με την αρχή του νέου χρόνου να ισχύσει ένα νέο καθεστώς σχέσεων με τους δανειστές

Θα εξασφαλίζει χρηματοδότηση, αλλά θα περιορίζει στο ελάχιστο την ανάμειξή τους στην οικονομική πολιτική της χώρας. Η αξιωματική αντιπολίτευση ισχυρίζεται και αυτή ότι η νίκη της στις κατ’ αυτήν αναπόφευκτες βουλευτικές εκλογές το πρώτο τετράμηνο του επόμενου χρόνου θα σημάνει μια νέα περίοδο. Χαρακτηριστικά της θα είναι η άφθονη χρηματοδότηση, η μη ανάμειξη των δανειστών στις υποθέσεις μας και η δραστική μείωση του χρέους.

Μπορούν να πραγματοποιηθούν όλα αυτά τα ευχάριστα; Είναι η ελληνική κοινωνία, τα κόμματα προετοιμασμένα γι’ αυτήν τη νέα περίοδο; Εχουν σχεδιάσει ή τροποποιήσει τις πολιτικές τους;

Η κοινή γνώμη συμφωνεί ότι χρειάζεται νέα πορεία. Αλλά δεν ξέρει ποια. Θέλει ηγέτες που θα λύνουν τα προβλήματα, αλλά δεν μπορεί να προσδιορίσει ποιους. Θέλει να ξεπεραστεί η κρίση, αλλά αγνοεί με ποιον τρόπο. Θεωρεί το ευρώ επικίνδυνο νόμισμα. Αλλά το κρίνει προτιμότερο από τη δραχμή. Η χώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Ολοι διαμαρτύρονται για την υπερφορολόγηση που πραγματικά υπάρχει. Δεν κατήγγειλαν όμως την «υπερδαπάνη», μία από τις σημαντικές αιτίες της κρίσης. Τα κόμματα αρνούνται το πελατειακό κράτος, αλλά με κόπο κατάργησαν μόνο ορισμένους από τους φόρους υπέρ τρίτων. Η καθολική κατάργησή τους θα εξόργιζε κοινωνικά ισχυρούς πελάτες που θα έχαναν κατοχυρωμένα προνόμια.

Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής άρχισε να αποδίδει αποτελέσματα λόγω της έντονης πίεσης των δανειστών μας. Η εξέλιξη αυτή οφείλεται σε δύο κινήσεις που έγιναν «σύμφωνα με τα πρότυπα των ΗΠΑ», τον επιλεκτικό ουσιαστικό έλεγχο αντί για τον μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενο επιπόλαιο έλεγχο του συνόλου των φορολογουμένων και την άρση του τραπεζικού απορρήτου τους. Και όμως, οι δύο αυτοί «νεωτερισμοί» είχαν προταθεί ήδη από χρόνια, αλλά είχαν απορριφθεί από την πλειοψηφία των βουλευτών και των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Η άρση του απορρήτου θεωρήθηκε αντίθετη στην προστασία των προσωπικών δεδομένων και ο επιλεκτικός έλεγχος αντίθετος προς την αρχή της ισότητας! Η συνταγματική αυτή ευθιξία ήταν υποκριτική. Αποτελούσε πρόσχημα ώστε να διατηρηθεί ο τύπος ελέγχου που συνέφερε τη συναλλαγή ελεγκτών και ελεγχομένων σε βάρος του Δημοσίου.

Το παράδειγμα της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων επιβεβαιώνει ότι οι όποιες μεταρρυθμίσεις προϋποθέτουν συγκρούσεις έχουν πολιτικό κόστος και δύσκολα πραγματοποιούνται, όταν η πολιτική εξουσία δεν είναι αποφασισμένη να ανατρέψει την ισχύουσα κατάσταση. Αξιολόγηση των υπαλλήλων υπάρχει σε όλες τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως και εμπεδωμένες διαδικασίες κρίσης. Στην Ελλάδα όμως η αξιολόγηση συνάντησε την καθολική άρνηση των συνδικάτων και έντονες αντιρρήσεις από τα κόμματα. Είναι ακόμη αμφίβολο αν θα υπάρξει ουσιαστική αξιολόγηση. Μπορεί η λύση που τελικά θα εφαρμοσθεί να είναι προσχηματική. Το συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης, για παράδειγμα, είχε υποβάλει παλαιότερα την πρόταση ο κάθε καθηγητής να αξιολογεί τον εαυτό του! Χωρίς αξιολόγηση δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική Διοίκηση που σέβεται τον πολίτη.

Αυτά γράφει ο Σημίτης για χάρη του φίλου του Γιώργου Μπόμπολα.

Οι Σημίτης, Σαμαράς και Βενιζέλος επιστρατεύτηκαν από τον μεγαλοεπιχειρηματία στην προσπάθειά του να σταματήσει την επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία.

Αυτός είναι ο ένας από τους δύο μεγάλους νταλκάδες του επιχειρηματία. Και σ΄ αυτό εδώ το μέτωπο ο κ. Μπόμπολας θα χρησιμοποιήσει κάθε ίντσα εξυπνάδας και επιχειρηματικής πανουργίας που απέκτησε όλα αυτά τα χρόνια.

Ο δεύτερος νταλκάς του Μπόμπολα δεν είναι άλλος παρά η καθιέρωση της Μαρίας Σαράφογλου στο δελτίο του Mega.

Xρειάσθηκε να πάει ο ίδιος αρκετές φορές στο κοντρόλ των ειδήσεων για να εμψυχώσει τη Μαρία.

Μερικές φορές αναρωτιέται τι θα του έδινε μεγαλύτερη χαρά: Eάν ο Σαμαράς εξασφάλιζε 180 βουλευτές και δεν γινόντουσαν εκλογές ή εάν το δελτίο της Μαρίας Σαράφογλου κατακτούσε την πρώτη θέση της τηλεθέασης.

Οι επόμενοι μήνες θα δείξουν εάν ο επιχειρηματίας πετύχει το 2 στα 2.

http://kourdistoportocali.com/post/39832/bobolas