ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Έχουμε πόλεμο, κύριε Τσίπρα, δεν το ξέρετε; Αν ποτέ βρεθείς στην Αίγυπτο θα μάθεις το πρώτο αξίωμα του παζαριού: “Ο μόνος τρόπος να πάρεις κάτι πολύ φτηνά, είναι να μην το θέλεις”.  Το δεύτερο αξίωμα είναι: “Ακόμα κι αν θέλεις κάτι, πρέπει να πείσεις τους πωλητές ότι δεν το θέλεις”.  Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Όμως αυτό που αντιμετωπίζουμε δεν είναι ένα παζάρι, μια πολιτικο-οικονομική διαπραγμάτευση, στα όρια του εφικτού.
Είναι η θεσμοθέτηση ή όχι της εξόντωσης μας.
Οι θεσμοί με τους οποίους διαπραγματευόμαστε δεν είναι άνθρωποι, δεν είναι εταίροι ή σύμμαχοι, δεν είναι φίλοι, είναι οι φυσικοί εχθροί μας.
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί, μαζί με τους τεχνοκράτες των συμβουλίων και τους ντόπιους συνεργάτες τους, είναι ένοχοι για εγκλήματα ενάντια στον ελληνικό λαό.
Γνωρίζουν ότι με τα νεοφιλελεύθερα προγράμματα τους μας οδήγησαν στην εξαθλίωση. Εμάς, τους πολλούς, γιατί οι συνεργάτες τους, καθώς κι οι Έχοντες, κέρδισαν πολλά.  Σκεφτείτε ‘το.
Το ένα τέταρτο των Ελλήνων είναι άνεργοι. Απ’ όσους δουλεύουν οι περισσότεροι δυσκολεύονται να βγάλουν το μήνα. Δημόσια υγεία δεν υπάρχει. Πόσοι Έλληνες πολίτες δικαιούνται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πλέον; Και ποιας ποιότητας;  Οι συνταξιούχοι, παραφυλάνε στις λαϊκές αγορές, για τα απομεινάρια μιας ζωής μόχθου.
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες κοιτούν τους τοίχους του μαγαζιού τους.  Τα ξέρετε όλ’ αυτά, δεν τα ξέρετε;
Η νέα κυβέρνηση τα ξέρει, δεν τα ξέρει;  Και οι Ευρωπαίοι τα ξέρουν. Τα ξέρουν, γιατί αυτοί τα δημιούργησαν.
Στήριξαν τη διαφθορά, επιδότησαν την απαξίωση των προϊόντων μας, εξανάγκασαν τη μείωση των μισθών, κατέστρεψαν κάθε ικμάδα παραγωγικότητας στη χώρα.  Έτσι διαλυμένοι όπως είμαστε νομίζουν ότι δεν μπορούμε να αντισταθούμε. Ποντάρουν σ’ αυτό. Τα media είναι δικά τους, των ντόπιων συνεργατών τους, και μας βομβαρδίζουν:
“Είστε άχρηστοι. Είστε ανίσχυροι. Δεν μπορείτε να επιβιώσετε ούτε έναν μήνα χωρίς εμάς. Είστε τα σκουπίδια της Ευρώπης.”
Δεν μας αξίζει αυτό, να είμαστε τα σκουπίδια τους. Σε κανέναν άνθρωπο δεν πρέπει τέτοια αντιμετώπιση.
Δεν μου αρκεί η ανάσα. Ζητώ δικαίωση.  Δεν υπάρχει έντιμος συμβιβασμός με τους δολοφόνους μας, με τους γενοκτόνους. Έπρεπε να βρίσκονται ήδη στη Χάγη, να κατηγορούνται ήδη για τα εγκλήματα τους.
Αν η κυβέρνηση δεν αντέχει το τίμημα τότε να μας δώσει το δικαίωμα να επιλέξουμε. Χωρίς μισόλογα και μετονομασίες και ευφημισμούς.
Αυτή είναι η δημοκρατία. Η δημοκρατία δεν είναι συμβιβασμός με τις αγορές. Η δημοκρατία δεν διαπραγματεύεται με τους τυράννους.
Οι δυνάστες μας περιπαίζουν, γελάνε, ενώ ξέρουν πόσους έχουν σκοτώσει, πόσους έχουν καταστρέψει.
Ο κύριος Τσίπρας, ο κύριος Βαρουφάκης (κομμένα τα Αλέξης και Γιάνης), πρέπει να θυμούνται ότι τους έχουν ψηφίσει οι αυτόχειρες της κρίσης, και οι οικογένειες τους, που έμειναν πίσω.
Πρέπει να θυμούνται ότι τους ψήφισαν όλοι οι ξεριζωμένοι της κρίσης και οι οικογένειες τους.
Πρέπει να θυμούνται ότι τους ψήφισαν οι σαραντάρηδες που έχασαν τα καλύτερα τους χρόνια χτυπώντας την κάρτα ανεργίας.
Πρέπει να θυμούνται ότι εκπροσωπούν κάθε Έλληνα που σχεδιασμένα έγινε παρίας.
Πρέπει να θυμούνται ότι διαπραγματεύονται μ’ εκείνους που έπνιξαν στο αίμα την Ελλάδα, τότε και τώρα, εκείνους που υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει θέμα πολεμικών αποζημιώσεων.
Πρέπει, πρώτιστα, να θυμούνται ότι είναι υπηρέτες του λαού, εκλεγμένοι απ’ τον λαό για τον λαό.
Πρέπει να θυμούνται ότι δεν τους ψήφισαν οι εφοπλιστές ούτε οι καναλάρχες ούτε οι τραπεζίτες ούτε οι Γερμανοί ούτε οι Αμερικάνοι.  Αλλά εμείς, ο λαός. Σε μας οφείλουν.
Κι αν δεν μπορούν να υποστηρίξουν την ψήφο που τους δόθηκε, τότε καλύτερα να παραιτηθούν.
Κομμένα τα γέλια. Έχουμε πόλεμο, κύριε Τσίπρα, δεν το ξέρετε;  Διαλέξτε με ποιους θέλετε να είστε.