ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Διαβάζω πάρα πολλές αναλύσεις για το τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα για να έχει μια καλή διαπραγμάτευση. Ο καθένας γράφει το μακρύ του και το κοντό του, οπότε θα κάνω το ίδιο κι εγώ που δεν είμαι ούτε πολιτικός ούτε οικονομικός αναλυτής αλλά «διαπραγματεύτηκα» μερικές φορές στη ζωή μου, με εξαιρετική επιτυχία.

Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να πείσει μια χώρα πως είναι έτοιμη για σκληρή διαπραγμάτευση, όταν όλοι φωνάζουν προς όλες τις κατευθύνσεις πως πρέπει να μείνουμε πάση θυσία στο ευρώ.

Υπάρχει ένας μόνο τρόπος για την Ελλάδα να πείσει τους «εταίρους» πως είναι έτοιμη για σκληρή μάχη και για διαπραγμάτευση μέχρι τελικής πτώσεως:

Να τυπώσει δραχμές.

Χωρίς πολλά-πολλά λόγια, η ομάδα διαπραγμάτευσης της Ελλάδας θα εμφανιστεί στις Βρυξέλλες και θα μοιράσει δραχμές στους «εταίρους», σε ένδειξη φιλίας και προσήλωσης στο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης.

Με τις δραχμές πάνω στο τραπέζι, οι «εταίροι¨ θα αντιληφθούν οπωσδήποτε πως η διαπραγμάτευση θα είναι σκληρή.

Οτιδήποτε άλλο δεν είναι διαπραγμάτευση.

Είναι, απλά, η επιβεβαίωση πως όλα είναι συμφωνημένα και κανονισμένα από πριν, και πως η διαπραγμάτευση γίνεται για λαϊκή κατανάλωση. Για τα μάτια του κόσμου.

Οι αγορές πήραν ό,τι είχαν να πάρουν από την Ελλάδα μέσα σε πέντε χρόνια, ξέσκισαν τους απλούς πολίτες -και όχι τους ολιγάρχες που έγιναν ακόμα πιο πλούσιοι-, πέτυχαν τον σκοπό τους, και τώρα πρέπει να δοθεί η εντύπωση στο λαό πως όλα αυτά τελείωσαν και πως είναι νικητής.

Ο νικητής που τα έχει χάσει όλα.

Και πανηγυρίζει πάνω στις στάχτες του.

(Συγγνώμη που επιμένω να σκέφτομαι με το δικό μου μυαλό. Το κάνω μόνο και μόνο επειδή μου έχει βγει σε καλό.)

Θέλετε σκληρή διαπραγμάτευση;