ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Φίλε Πιτσιρίκο, μεγάλη η χαρά όταν βλέπεις να διαψεύδεσαι ευχάριστα. Μεγάλη η χαρά από την καλή αρχή που έκανε η κυβέρνηση. Ταχύτητα στην συγκρότηση της, στην ανάληψη δράσης. Εξαιρετική οργάνωση και συντονισμός των μελών της. Συμφωνία μεταξύ προεκλογικού και μετεκλογικού λόγου.

«Οι προκάτοχοι μου μόλις έπαιρναν την εξουσία, έκαναν την μία κωλοτούμπα μετά την άλλη, εγώ όμως λέω να το κάνω αλλιώς κι έτσι θα τιμήσω τις προεκλογικές μου δεσμεύσεις», είπε στον Ολλανδό ο Αλέξης Τσίπρας.

Πρόσθεσε ακόμα πως το πρόγραμμα απέτυχε. Έφερε φτώχεια, δυστυχία και ανεργία.

Ακολούθησε λίγο αργότερα ο Γιάννης Βαρουφάκης. Δεν θα ζητήσουμε παράταση του προγράμματος, δεν αναγνωρίζουμε την Τρόικα ως όργανο ελέγχου της εφαρμογής του μνημονίου και δεν θα διαπραγματευτούμε μαζί της. Θέλουμε νέα διαπραγμάτευση από μηδενική βάση για μια νέα συμφωνία.

Ο Βαρουφάκης με τον εκπληκτικό του λόγο και την αγγλοσαξονική μεθοδολογία στην διαπραγμάτευση.

Πάντα με το χαμόγελο και ευγενικός, να λέει συνεχώς ότι έχει πάντα την καλή διάθεση να ακούσει τις απόψεις των άλλων και να επαναλαμβάνει μονότονα τις δικές του θέσεις.

Ο τρόπος που οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται τον διάλογο.

Είχαν μάθει τόσα χρόνια το «σφάξε με Αγά μου να αγιάσω» και τους φάνηκε περίεργο.

Ένιωσαν έκπληξη. Παράλληλα ο Κατρούγκαλος έβαλε φρένο στον χορό του Ζαλόγγου που είχε ανοίξει με χαρά ο γουρλομάτης στο δημόσιο, η Βαλαβάνη είχε ζητήσει τις παραιτήσεις των μελών του ΤΑΙΠΕΔ που είχαν επιφορτιστεί με το ξεπούλημα της χώρας, και ο Κοτζιάς δεν άφησε στους Ευρωπαίους περιθώρια να συνεχίζουν να μας συμπεριφέρονται ως την μπανανία της Νοτίου Ευρώπης .

Ο Τσίπρας και η παρέα του αιφνιδίασε ευχάριστα όλους εμάς και δυσάρεστα όλους τους Ευρωπαίους.

Αν συνεχίσουν με την ίδια αποφασιστικότητα, στο τέλος της επόμενης βδομάδας μετά το Eurogroup, είμαι βέβαιος ότι οι λύκοι της ΕΕ θα είναι περισσότερο φοβισμένοι από ότι σήμερα.

Θα αρχίσουν να αντιλαμβάνονται ότι ο Τσίπρας πιθανά να έχει στο συρτάρι του και ένα σχέδιο Β.

Ίσως να αρχίσουν επίσης να αντιλαμβάνονται πως το παιγνίδι των αφόρητων πιέσεων στην Ελλάδα, χρησιμοποιώντας ως πολιορκητικό κριό την ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος μπορεί να μην οδηγήσει την Ελλάδα στην ντροπιαστική υποχώρηση αλλά στην έξοδο από την ευρωζώνη.

Ίσως να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται ότι το GREXIT δεν θα μοιάζει με άτακτη φυγή όπως μέχρι χθες πίστευαν αλλά μπορεί να είναι οργανωμένο και με ορίζοντα ανάκαμψης την διετία όπως έχει προβλέψει και ο Κρούγκμαν.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ίσως αντιληφθούν πως πίσω από την κυβέρνηση υπάρχει ένας λαός αποφασισμένος να στηρίξει την διαπραγμάτευση.

Αποφασισμένος να ακολουθήσει την κυβέρνηση του ακόμα και εκτός της ευρωζώνης αν αυτό κριθεί πως είναι η μοναδική διέξοδος.

Το πιο σημαντικό των τελευταίων τριών ημερών είναι πως διαμορφώνεται ταχύτατα μέσα στον λαό η αντίληψη πως δεν υπάρχει πια κανένα περιθώριο εθνικού εξευτελισμού.

Το ΟΧΙ – και η περηφάνια που αυτό προκαλεί – φουντώνει πια μέσα στην λαϊκή συνείδηση.

Ο λαός θα ακολουθήσει την κυβέρνηση που θα υπερασπιστεί την εθνική και ανθρώπινη αξιοπρέπεια ακόμα και εκτός της ευρωζώνης και της ΕΕ αν αυτό χρειαστεί.

Όταν δίνεις πίσω σε ένα έθνος την αξιοπρέπεια του, δεσμεύεσαι κι εσύ. Δεν πρέπει να το προδώσεις. Κι αυτό η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛΛ δεν πρέπει να το ξεχάσει ποτέ!

Καλή δύναμη και καλά κουράγια, λοιπόν. Και φιλιά πολλά από την Εσπερία.

Ηλίας

Υ.Γ.​1​ Διαβάζω κι εγώ ανακοινώσεις, σχόλια και άρθρα διαφόρων της λεγόμενης «επαναστατικής» αριστεράς. Χολή, πεσιμισμός, πίκρα και μικροψυχία. Ταυτόχρονα και μια ερμηνεία γιατί έχουν κολλήσει όλοι αυτοί στο 0.3%. Θα μείνουν εκεί για πάντα και θα μεμψιμοιρούν, αν δεν αλλάξουν σύντομα. Πολύ σύντομα.
​
Καμία έκπληξη από τους γερμανοτσολιάδες της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Καμία έκπληξη και από το Ποτάμι, ο εκπρόσωπος του οποίου Λιαρόπουλος έφτασε στο σημείο να γράψει πως «ευτυχώς ο Ολλανδός δεν μάσησε»! Σαν τους μαυραγορίτες της κατοχής, που μέσα στα καταγώγια της ύπαρξης τους μονολογούσαν θλιβερά: «Βάστα Ρόμμελ!»

​Υ.Γ.2 ​Κι ένα ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη που μας θυμίζει γιατί πολεμάγανε τότε, γιατί πρέπει να πολεμάμε σήμερα, γιατί θα πολεμάνε τα παιδιά μας αύριο. Χωρίς φόβο! Venceremos

«Ναὶ ἀγαπημένη μου,
ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε
γιὰ νὰ μποροῦμε νά ῾χουμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ
ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ
ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι.
Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν
ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε

Ὅμως αὐτοὶ σπᾶνε τὶς πόρτες μας
πατᾶνε πάνω στὸν ἔρωτά μας.
Πρὶν ποῦμε τὸ τραγούδι μας
μᾶς σκοτώνουν.

Μᾶς φοβοῦνται καὶ μᾶς σκοτώνουν.
Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε
φοβοῦνται τὸ πεζούλι ποὺ ἀκουμπᾶμε
φοβοῦνται τὸ ἀδράχτι τῆς μητέρας μας καὶ τὸ ἀλφαβητάρι τοῦ παιδιοῦ μας
φοβοῦνται τὰ χέρια σου ποὺ ξέρουν νὰ ἀγγαλιάζουν τόσο τρυφερὰ
καὶ νὰ μοχτοῦν τόσο ἀντρίκια
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ λέμε οἱ δυό μας μὲ φωνὴ χαμηλωμένη
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ θὰ λέμε αὔριο ὅλοι μαζὶ
μᾶς φοβοῦνται, ἀγάπη μου, καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν
νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ.»

(Αγπαητέ Ηλία, τα έγραψες όλα. Εύγε, Ηλία! Η αλήθεια είναι πως μας έχει κουφάνει η νέα κυβέρνηση. Καμία σχέση με τις προηγούμενες. Είναι εντυπωσιακό πως, επειδή αυτή η κυβέρνηση μοιάζει να κάνει αυτά που έλεγε προεκλογικά, έχουν μείνει ξεροί όλοι. Δηλαδή, το αυτονόητο -του να κάνεις αυτά που λες ότι θα κάνεις- μας φαίνεται πια περίεργο και ύποπτο. Σκέψου, Ηλία, τι σαπίλα έχει ζήσει αυτή η χώρα, για να σκεφτόμαστε έτσι. Να είσαι καλά, Ηλία.)

Τρεις μέρες μόνο