ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Έχω ένα όνειρο: Ν’ αποκτήσει ραδιοφωνικό σταθμό η Αστυνομία στη χώρα μου, για να γίνει έτσι η χώρα μου η πρώτη χώρα στον κόσμο όπου η Αστυνομία θα έχει αμιγώς δικό της ραδιοφωνικό σταθμό. Να προβάλλεται επιτέλους από το ραδιοφωνικό σταθμό της Αστυνομίας το καλό έργο της Αστυνομίας και να το μαθαίνει ο κοσμάκης, μια και το κακό έργο της Αστυνομίας προβάλλεται έτσι κι αλλιώς από μόνο του και δεν χρειάζεται ειδικό ραδιοφωνικό σταθμό. Άστε που βαρέθηκα ν’ ακούω διαρκώς το σκάνερ της Αστυνομίας. Αμ’ την ανελέητη κριτική στην Αστυνομία από τους αστυνομικούς συντάκτες στα κανάλια πού τη βάζεις;

Έχω ένα όνειρο: Να πληρώνουν για τα χρέη τους οι πρόεδροι των ομάδων μόνο όσα λένε ότι μπορούν να πληρώσουν. Ούτε δεκάρα παραπάνω. Έστω με μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Σιγά τα κάστανα. Θα ελαφρυνθούν έτσι οι ομάδες από το βάρος του χρέους, θα τρέχουν και οι παίκτες πιο γρήγορα μέσα στο γήπεδο που είναι η ουσία του πράγματος. Μωρέ, να βλέπει απερίσπαστος μπαλίτσα ο κοσμάκης και ν’ αγαλλιάζει.

Έχω ένα όνειρο: Να μην αρρωσταίνει πια αυτός ο έρμος ο κοσμάκης. Και τέλος πάντων, όταν αρρωσταίνει, τουλάχιστον να μην πεθαίνει. Μέχρι να μας εξασφαλίσει την αθανασία η Επιστήμη, ας τη συνδράμουμε εμείς, με ό,τι μέσα διαθέτουμε, την καψερή. Να, ας διαμοιραστούν τα λείψανα των Αγίων στα νοσοκομεία! Γιατί όχι; Πού το κακό; Να διαμοιρασθούν όλα τα λείψανα! Τόσα διαθέτει η Εκκλησία στο κάτω-κάτω. Πολύ περισσότερα από νοσοκομεία, μάλιστα. Φτάνουν, λοιπόν, και περισσεύουν. Γιατί να τα κρατάει για πάρτη της η Εκκλησία, παρακαλώ; Γιατί να τα εκθέτει μόνο σε ειδικές περιπτώσεις; Ας παρέμβει το κράτος! Να κρατηθεί τουλάχιστον ζωντανή η ελπίδα που, ως γνωστόν, πεθαίνει τελευταία.

Έχω ένα όνειρο: Να προσλάβει, με την ευκαιρία, αυτή τη δύσκολη περίοδο το κράτος αστρολόγους, μέντιουμ, χαρτορίχτρες, καφετζούδες, αβγομάντεις, ειδικούς στην τηλεπάθεια και την τηλεϋποβολή, ό,τι κυκλοφορεί λυτό κι ελεύθερο. Όλοι μας είμαστε κάπου χρήσιμοι και κανείς δεν πρέπει να λείπει από την εθνική προσπάθεια. Ας γίνει η «πρώτη φορά Αριστερά», πρώτη φορά για όλους. Και για όσους ήσαν τόσα χρόνια στην απομέσα, αλλά και για όσους ήταν τόσα χρόνια στην απόξω. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα σου χαρίσει την επιτυχία από εκείνους που δεν τους υπολόγιζες.

Δεν έχω μόνο ένα όνειρο. Έχω πολλά. Αλλά αφού δεν μπορούν να μου πραγματοποιηθούν όλα –και το καταλαβαίνω– ας δω να μου γίνεται πράξη έστω ένα μόνο από τα όνειρά μου: Ένας ανασχηματισμός, ρε παιδιά, νωρίς-νωρίς σε μια κυβερνητική θητεία. Τι ψυχή έχει ένας ανασχηματισμός; Ας πάει και κανένας σπίτι του.

Γιατί όχι κι άλλος ένας, κι άλλος ένας;

Να συνεχίσω κι εγώ μετά να έχω όνειρα.

http://sotosblog.com/2015/05/13/