ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Αμυδρή μεν είναι η πιθανότητα να μην το πληρώσει η κυβέρνηση το ΔΝΤ, αλλά πάντως υπάρχει.

Όσο υπάρχει αυτή η, έστω αμυδρή, πιθανότητα να μην το πληρώσουμε το ΔΝΤ, άλλο τόσο κι εγώ θα συνεχίσω να ελπίζω ότι δεν θα το πληρώσουμε το ΔΝΤ, αν και πολύ φοβάμαι ότι η κυβέρνηση θα προδώσει γι άλλη μια φορά τις ελπίδες μου, και θα το πληρώσει τελικά το ΔΝΤ.

Αντιλαμβάνομαι, βέβαια, ότι οι ελπίδες που τρέφω, γενικά, είναι πολύ επικίνδυνες. Λ.χ., αν η κυβέρνηση δεν το πληρώσει το ΔΝΤ, κινδυνεύουμε ν’ αποκλειστούμε από τις Αγορές. Πρόκειται όμως για έναν κίνδυνο που, εμένα τουλάχιστον, δεν μου μειώνει και πολύ τις ελπίδες μου να μην το πληρώσουμε το ΔΝΤ, διότι γνωρίζω ότι έτσι κι αλλιώς είμαστε ήδη αποκλεισμένοι από τις Αγορές εδώ και πεντέμισι χρόνια.

Όπως προανέφερα, ωστόσο, οι ελπίδες μου να μην το πληρώσουμε το ΔΝΤ δεν είναι μεγάλες. Τις μειώνει σοβαρά και το γεγονός ότι πολλοί συμπατριώτες μου, αν και γνωρίζουν ομοίως ότι είμαστε αποκλεισμένοι από τις Αγορές εδώ και πεντέμισι χρόνια, φοβούνται εντούτοις μην τυχόν αποκλειστούμε από τις Αγορές. Αυτό δεν μειώνει τις ελπίδες μου απλώς. Για την ακρίβεια, με τρομάζει.

Στο μεταξύ, ακόμα περισσότερο τις ελπίδες μου μειώνει το γεγονός ότι αυτοί οι συμπατριώτες μου φοβούνται τους πραγματικά φοβισμένους: εκείνους που παριστάνουν μεν τους ατρόμητους, αλλά θα κληθούν εντέλει, αυτοί ακριβώς οι ατρόμητοι, να πληρώσουν το ΔΝΤ, αν γίνει πραγματικότητα η ελπίδα μου να μην το πληρώσουμε το ΔΝΤ εμείς.

Τέλος, πολύ ισχυρό χτύπημα δέχονται οι ελπίδες μου, καθώς οι ίδιοι συμπατριώτες μου θέλουν από χρήματα που δεν έχουν να πληρώνουν, όχι μόνο το ΔΝΤ, αλλά και τους παροιμιώδεις μπαταχτσήδες που τους φοβίζουν ότι, αν δεν πληρώσουμε το ΔΝΤ, θ‘ αποκλειστούμε από τις Αγορές. Σκέτη απελπισία τούτο το τελευταίο!..

Είναι, λοιπόν, ν’ απορεί κανείς σε τι πια δικαιούμαι να ελπίζω. Το στερεότυπο θέλει πάντα να ελπίζει κανείς, εφόσον αναπνέει. Ειδικά στους καιρούς της ασφυξίας όμως, εγώ αναπνέω, μόνον εφόσον ελπίζω.

http://sotosblog.com/2015/05/27/