ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Η κυβέρνηση υποστηρίζει πως είμαστε κοντά σε μια συμφωνία -χωρίς να μας λέει ποια συμφωνία είναι αυτή-, οι «θεσμοί» άλλοτε το διαψεύδουν και άλλοτε το επιβεβαιώνουν, οι μέρες και τα χρόνια περνάνε με ατελείωτα τελεσίγραφα και εκατοντάδες «κρίσιμες ημερομηνίες».

Υπάρχει ένα σημείο μέχρι το οποίο μπορείς να φοβάσαι και να αγωνιάς.

Αυτό το σημείο, μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας το ξεπέρασε, και αυτό αποτυπώθηκε στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, που έφεραν στην κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, και έστειλαν στον διάολο την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.

Είναι βέβαιο πως το εκλογικό αποτέλεσμα σήμαινε -μεταξύ άλλων- πως πέντε χρόνια δούλεμα ήταν αρκετά και πως είναι καιρός να πάμε παρακάτω, γιατί, όπως πήγαινε η κατάσταση και όπως περνούσαν τα χρόνια, θα έφτανε η ώρα που θα μας πήγαιναν τέσσερις και εκείνη θα ήταν μια «πολύ κρίσιμη ημερομηνία» για την ελληνική οικονομία.

Όλα αυτά τα δύσκολα -αλλά και πολύ χρήσιμα- χρόνια μετά την χρεοκοπία, σκεφτόμουν πάντα την φράση του Χέλντερλιν «εκεί που αυξάνεται ο κίνδυνος αυξάνεται επίσης και η δυνατότητα της σωτηρίας».

Στην Ελλάδα αυξήθηκε πολύ ο κίνδυνος τα τελευταία χρόνια, οπότε αυξήθηκε και η δυνατότητα της σωτηρίας.

Της σωτηρίας της χώρας και της σωτηρίας του καθενός μας.

Ο φόβος είναι παρελθόν. Είμαστε έτοιμοι για όλα.

Και τώρα, μπορούμε να γίνουμε αυτοί που πραγματικά επιθυμούμε.

Τώρα μπορούμε να φτιάξουμε μια όμορφη χώρα.

Είμαι πολύ αισιόδοξος για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

(Επειδή ανεβάζω αυτό το κείμενο την ώρα που μπαίνουν κατά εκατοντάδες στο μπλογκ οι φίλοι αναγνώστες που ζουν στο εξωτερικό, τους στέλνω την αγάπη μου, την ευγνωμοσύνη μου και το μήνυμα πως, όσοι το επιθυμούν, θα επιστρέψουν σύντομα στην πατρίδα.)

Γιατί είμαι αισιόδοξος