ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Όταν η είδηση γίνεται τηλεπροϊόν και οι δημοσιογράφοι παίρνουν πτυχίο τρομογραφιας..
Το πείραμα του Όρσον Γουέλς που έκανε εκατομμύρια Αμερικανούς ακροατές να πανικοβληθούν περιμένοντας την εισβολή Αρειανών στον πλανήτη Γη, ήρθε να πάει σάρκα και οστά μετά από 68 χρόνια στον πλανήτη Ελλάδα.

Ο Όρσον Γουέλς χρειάστηκε το λογοτεχνικό του σύγγραμα «Ο πόλεμος των Κόσμων», ένα ραδιοφωνικό δίκτυο (το CBS) και έναν ηχολήπτη ο οποίος διέκοπτε το πρόγραμμα για να γίνεται η «ενημέρωση» για τα τελευταία νέα της «εισβολής των Αρειανών».

Οι Έλληνες «δημοσιογράφοι» τηλεοράσεων, ραδιοφώνων, εφημερίδων και διαδικτύου ξεπέρασαν τον εαυτό τους με τον «Πόλεμο της χρεοκοπίας». Αν και πέρασαν δεκαετίες που τα Μέσα μπήκαν στην ζωή των Ελλήνων, δυστυχώς οι Έλληνες αποδεικνύονται Μάζα επιβεβαιώνοντας τον όρο Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και όχι Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης.

Από την ώρα που ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε το δημοψήφισμα άρχισε η απίστευτη για τα δημοσιογραφικά χρονικά τρομοκράτηση των πολιτών. Η μία ουρά στα ΑΤΜ μέσα σε 1 ώρα έφτασαν στις εκατοντάδες με τα επαναλαμβανόμενα έκτακτα δελτία, τα πλάνα και τις φωτογραφίες, αλλά πάνω απ” όλα με τα ασύλληπτα κωμικοτραγικά ρεπορτάζ «έγκυρων» δημοσιογράφων και φερέλπιδων, που βρήκαν ευκαιρία να πάρουν φήμη ακόμα κι αν διαφημίζουν σφαίρες των Ες Ες.

Η άμεση ευθύνη τους τεράστια αφού σημειώθηκε ένας θάνατος σε ουρά έξω από τράπεζα λόγω εμφράγματος και η ευθύνη που θα έχουν μετά την λήξη του δημοψηφίσματος ακόμα μεγαλύτερη.

Ακόμα και η κάλυψη που έγινε όχι μόνο δεν ήταν αντικειμενική αλλά έπραξαν και το τεράστιο ατόπημα να «ξεπλύνουν» μέσα από στημένες εκπομπές – συζήτησης πολιτικούς που μέχρι πριν 10 ημέρες χρειαζόταν φρουρά σωματοφυλάκων για να βγαίνουν στο δρόμο μετά τις απανωτές ψηφοφορίες τους στην Βουλή εξαιτίας των οποίων πραγματικά χρεοκόπησαν την Ελλάδα συνειδητά και επανειλημμένα, κεκαλυμμένα με συνεχόμενα δάνεια (τα λένε και πακέτα στήριξης). Όλοι αυτοί την Δευτέρα θα είναι σωτήρες αν υπερισχύσει το ΝΑΙ και αθώοι στην κοινή γνώμη αν υπερισχύσει το ΟΧΙ.

Το σοβαρό όμως του όλου θέματος είναι η στάση των δημοσιογράφων και όχι των πολιτικών. Με το τέχνασμα να αναμεταδίδουν ρεπορτάζ από το CNN, Financial Times, Wall Street Jurnal, Telegraf, Bild και άλλων Μέσων, που ούτως ή άλλως εδώ και 5 χρόνια οι εκτιμήσεις τους έπεσαν περισσότερο έξω παρά μέσα για το τι έγινε στην πραγματική ελληνική οικονομία, οι Έλληνες δημοσιογράφοι έβγαλαν την ουρά τους απέξω.

Χρησιμοποίησαν το μάθημα νηπιαγωγείου της δημοσιογραφίας όπως το «λένε», «κάποιοι είπαν», «σχολιάζουν στο εξωτερικό», «πηγές αναφέρουν». Κοινώς αυτά είναι τα τερτίπια του δημοσιογράφου ο οποίος θέλει να κάνει ζημιά αλλά την ευθύνη να μην την έχει ο ίδιος. Αλλά από την άλλη και να την έχει ποιος θα τον καθίσει στο σκαμνί και ποιος θα του πάρει την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος;

Τι πρέπει να γίνει αν τελικά κουρευτούν οι καταθέσεις μόνο για άνω των 100,000 ευρώ και όχι των 8,000 ευρώ που αναφέρουν τα έγκριτα μέσα; Τι θα γίνει αν δεν μείνουν από φάρμακα τα νοσοκομεία και φαρμακεία στο τέλος του μήνα; Τι θα γίνει αν κοπούν όλα αυτά και γίνουν ακόμα χειρότερα σε περίπτωση που ο κατευθυνόμενος από τον τρομογράφο λαός αποφασίσει να σταυρώσει το ΝΑΙ;

Τι ακριβώς θα πουν όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι που ωρύονται ότι έρχεται η καταστροφή του ΟΧΙ αν με το ΝΑΙ έρθει χειρότερη; Αυτοί θα ξανασφυρίξουν πάλι ανέμελα και ο λαός θα αποδείξει για άλλη μια φορά ότι είναι ελεγχόμενη παραπληροφορημένη Μάζα που ερεθίζεται στον φόβο της εισβολής των Αρειανών.

Πέντε ολόκληρα χρόνια η ελληνική δημοσιογραφία των μεγάλων εφημερίδων, καναλιών, ραδιοφώνων και ιστοσελίδων τους (φανερών και κεκαλυμμένων) αντιμετωπίζουν τον λαό ως αντικείμενο και όχι ως υποκείμενο. Θυμούνται να τον κάνουν υποκείμενο μόνο κατά τους προεκλογικούς καιρούς. «Ο λαός αποφάσισε», είναι το σλόγκαν. Όμως όταν καθημερινώς ο λαός δεν αποφασίζει αλλά δέχεται τις συνέπειες των πολιτικών που ξημεροβραδιάζονται ως διαφημιζόμενα προϊόντα πολυεθνικών εταιρειών και όχι ως υπεύθυνα με τις υπογραφές τους άτομα για καταστροφή χώρας και πολιτών, είναι φυσικό ο λαός να οδηγείται στο σούπερ μάρκετ παίρνοντας την μάρκα ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Σύριζα, Χρυσή Αυγή που όπως του λένε τα Μέσα είναι τα καλύτερα της αγοράς. Η Αμερικανική Σχολή Δημοσιογραφίας έχει κάνει θαύματα. Μέχρι που έπεισε πως ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι!

Σκοπός του δημοσιογράφου είναι να σου επαναλαμβάνει συνεχώς τις θανάσιμες συνέπειες κατανάλωσης αυτών των προϊόντων και όχι να γίνεται η γέφυρα μεταξύ πολυεθνικής και ραφιού σούπερ μάρκετ.

Ο Ουμπέρτο Έκο χρόνια πριν έγραψε, «σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς από την στιγμή που υπάρχει τηλεόραση». Πόσο δίκιο είχε μετά την χολυγουντιανή παράσταση των Ελλήνων δημοσιογράφων την εβδομάδα που κύλησε. Όσο δίκιο είχε και ο Διονύσης Χαριτόπουλος στην τελευταία του δήλωση περί δημοσιογραφίας κατά την «Εισβολή της Χρεοκοπίας»: «Ευτυχώς που δεν υπήρχαν ΜΜΕ στην Κατοχή. Θα είμασταν όλοι συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών». Αν δεν το έχουν καταλάβει ακόμα οι εν ενεργεία δημοσιογράφοι έχουν ασπαστεί τον ρόλο τους ως χαμογελαστά στρατιωτάκια της Βέρμαχτ. Μόνο που τα αυθεντικά έπαιρναν το ρίσκο να γυρίσουν σε φέρετρο στην γενέτειρά τους.

Οι δημοσιογράφοι έκαναν πολύ καλά την δουλειά τους ως μισθοφόροι και όχι ως λειτουργοί εφόσον έβαλαν το δίλημμα «χρεοκοπία μετά δανεικών ή χρεοκοπία άνευ αυτών». Η ακύρωση τους ως επαγγελματίες είναι ότι μιμήθηκαν τους πολιτικούς βάζοντας ασπίδα για την «ενημέρωσή» έναν τρομοκρατημένο λαό από τους ίδιους, με οδηγίες αυτών που έφεραν την χώρα σε πραγματική χρεοκοπία πριν 5 χρόνια, σκοτώνοντας Έλληνες συνειδητά και παραδίδοντας την εθνική κυριαρχία με εκατοντάδες ΝΑΙ «Ελλήνων» εκπροσώπων του ίδιου του λαού κατά την ψήφιση μνημονίων και μεσοπρόθεσμων.

Μεγάλοι τεχνίτες στο να εκφωνούν και να γράφουν κατασκευασμένη είδηση, αλλά εντελώς ατάλαντοι στο να ψάχνουν και να παραδίδουν στον λαό τον ίδιο τον κατασκευαστή με αποδείξεις και ντοκουμέντα. Χωρίς να τολμήσουν φοβούμενοι την απόλυση να δείχνουν τους πραγματικούς τρομοκράτες εγχώριους και Βρυξελλοεδρευόμενους.

Το μόνο που κατάφεραν είναι να μετατρέψουν την είδηση σε προϊόν κάνοντας τηλεμάρκετινγκ πλαστικού φόβου κι έχοντας ασυλία για την κάθε συμμετοχή τους στο προσχεδιασμένο έγκλημα.

Ας αναρωτηθεί ο πολίτης, που θα αποφασίσει ότι δεν είναι κομμάτι της Μάζας, αν όλα όσα παίχτηκαν τουλάχιστον τα τελευταία 40 χρόνια και από το 1989 με την ελευθερία των ιδιωτικών Μέσων, ποιοι είναι αυτοί που έκρυβαν την αλήθεια για τα πολιτικά εγκλήματα για να φθάσουμε στο 2010 με την απευθείας τηλεοπτική μετάδοση από το Καστελόριζο. Ποιοι έπαιξαν τον ρόλο του παραβάν όταν από πίσω σχεδιαζόταν ο πραγματικός τρόμος που ποτέ δεν έφτασε ως είδηση στον Έλληνα πολίτη.

Εφόσον είναι θαυμαστές της Αμερικανικής Σχολής Δημοσιογραφίας ας μην μιμούνται ατέχνως τον μεγάλο καλλιτέχνη Γουέλς όταν η είδηση αφορά ζωές και χώρα, κι ας αντιγράψουν -αν τιμούν τα δημοσιογραφικά τους παντελόνια- τους Καρλ Μπέρνσταϊν και Μπομπ Γουντγουόρντ για την υπόθεση Γουοτεργκέιτ και τον Γκάρι Γουέμπ για την υπόθεση CIA και Κόντρας στην Νικαράγουα.

γράφτηκε Στον τοίχο