ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Σε τι ακριβώς συνίσταται το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς έναντι των στελεχών και μελών των άλλων παρατάξεων; Στην ατομική και συλλογική ηθική και το λιτό βίο που ταιριάζει σε ανθρώπους που έχουν θέσει σαν προτεραιότητα την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, ενίοτε και σε βάρος του προσωπικού τους.
Αν συμβαίνει αυτό, πως δικαιολογούνται τότε τα δεκάδες ακίνητα και οι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ αποταμιεύσεων που έχουν δηλώσει κατ’ άτομο μερικές δεκάδες στελέχη που αποτελούν την ηγεσία και τη μεσαία ραχοκοκαλιά του κόμματος;
Όλοι οι πλούσιοι κληρονόμοι αυτής της χώρας πήραν τα «βουνά» με τα αμπέχονα να ανεμίζουν;
Πώς κάποιος επαγγελματίας συνδικαλιστής ΔΕΚΟ με μέσο μισθό τα τελευταία χρόνια περί τα 1.500 ευρώ μπορεί να διαθέτει περιουσία με δεκάδες ακίνητα; Υπάρχουν δεκάδες τέτοιοι.
Πώς αρχισυνδικαλιστής μπορεί να συνταξιοδοτείται από ιδιωτική επιχείρηση με αποζημίωση της τάξης του 1 εκατ. ευρώ όπως τα κορυφαία στελέχη της επιχείρησης και για την αριστερά του ηθικού πλεονεκτήματος να μην τρέχει τίποτα. Να μην ιδρώνει ούτε ένα αυτί;
Πώς είναι δυνατόν τα περισσότερα κορυφαία στελέχη, του οικονομικού επιτελείου μη εξαιρουμένου, να δηλώνουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ έκαστος σε καταθέσεις σε τράπεζες του εξωτερικού και η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν να παίζει την έξοδο στη δραχμή κορώνα – γράμματα. Αυτό δεν συνιστά σύγκρουση συμφέροντος και δόλιας προώθησης της χρεοκοπίας της χώρας προκειμένου οι ίδιοι να πολλαπλασιάσουν την αγοραστική δύναμη των καταθέσεων και επενδύσεων που διατηρούν στο εξωτερικό;
Κάθε μέρα που περνά η κ. Νάντια Βαλαβάνη, αναπληρώτρια Υπουργός των Οικονομικών μέχρι πριν λίγες μέρες, κάνει δημόσιες δηλώσεις πως δεν φέρει ευθύνη για την ανάληψη της 85χρονης μητέρας 200.000 ευρώ λίγες ώρες πριν επιβληθούν με την υπογραφή του Υπουργού των Οικονομικών τα Capital Controls.
Αν το παραπάνω περιστατικό αφορούσε οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο εκτός παρούσης αριστερής κυβέρνησης, η μισή χώρα των εξ επαγγέλματος διαμαρτυρομένων πελατών του κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία, θα ήταν κρεμασμένη στα κάγκελα ωρυόμενη για το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς.
Κανείς εισαγγελέας δεν φαίνεται να συγκινείται για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, να διατάξει έρευνα για το τι πραγματικά συνέβη. Όχι απλά πως μια 85χρονη γνώριζε για το κλείσιμο των τραπεζών (που θα μπορούσε να το γνωρίζει από φλιτζάνι του καφέ) αλλά πως κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες να προβεί σε ανάληψη 100-200.000 ευρώ, όταν εδώ και μήνες σε όλες τις τράπεζες για πολύ μικρότερα ποσά χρειάζεται να ενημερώσει κάποιος την τράπεζα και να περιμένει μέρες.
Πώς μπορεί να έγινε η ανάληψη ενός τόσο μεγάλου ποσού χωρίς εντολή άνωθεν;
Η αριστερά του ηθικού πλεονεκτήματος κατάπιε αμάσητο το όνειδος του αντιμνημονιακού αγώνα του κ. Κατρούγκαλου με εργολαβική προμήθεια 12% για την επαναπρόσληψη απολυμένων.
Όπως έγραφε ο σύντροφός τους κ. Τρίμης στην Εφημερίδα των Συντακτών πριν λίγο καιρό: «…θα έπρεπε να αποφύγει την έκθεσή του σε δικηγορικές εταιρείες και εργολαβικά ποσοστά, εφόσον είχε ήδη εξασφαλισμένη και την αμειβόμενη θέση του στο Πανεπιστήμιο. Έπρεπε μόνος του να το σκεφτεί εγκαίρως και το επιχείρημα «μα όλοι οι δικηγόροι το ίδιο κάνουν» πολλές φορές δεν αρκεί…»
Είναι προφανές πως με βάση τα πεπραγμένα των λίγων μηνών στην εξουσία, αλλά και τη γενικότερη παρουσία στον πρότερο συνδικαλιστικό και πολιτικό βίο, ως στελέχη ενός μικρού κόμματος με δυσανάλογη έκθεση στο παρασιτικό και διεφθαρμένο δημόσιο, ο ιδιωτικός υλικός βίος δεν συμβαδίζει με τις δημόσιες ηθικές διακηρύξεις.
Στις 3-4 Ιανουαρίου 2015 κατά το Έκτακτο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ομόφωνα επιβεβαιώθηκαν οι αρχές λειτουργίας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος και ο Κώδικας Δεοντολογίας που έπρεπε να συνυπογράψουν όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές του κόμματος.
Σύμφωνα με αυτόν τον κώδικα η βουλευτική έδρα ανήκει στο κόμμα και οι βουλευτές θα σέβονται τις συλλογικές αποφάσεις των οργάνων του κόμματος και τον Κανονισμό της ΚΟ…
Ελάχιστοι έχουν τηρήσει αυτήν τη δέσμευση, όπως ελάχιστοι ήταν αυτοί που αρνήθηκαν να παραλάβουν βουλευτικό αυτοκίνητο παρά τη σχετική προτροπή του κ. Τσίπρα.
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας όμως έχει αποδείξει με τις επιλογές του πως είναι δέσμιος των διεφθαρμένου παρακράτους των πελατών που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του κόμματός του (όπως και των άλλων κομμάτων).
Αν σύμφωνα με τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός είναι από τους πλέον διεφθαρμένους τομείς του δημοσίου, τότε το να ορίζει τον αρχισυνδικαλιστή του τομέα αυτού αρμόδιο υπουργό, δεν αποτελεί πρόθεση λύσης, αλλά επιβεβαίωση της εκτίμησης πως ο ίδιος και η υπόλοιπη πολιτική ηγεσία δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά μαριονέτες στα χέρια του συνδικαλιστικού παρακράτους που απομυζά σαν καρκίνωμα τη χώρα.
Αυτό δεν αποτελεί την αριστερά του ηθικού πλεονεκτήματος αλλά την αριστερά του ηθικού μειονεκτήματος, την αριστερά των τρακαδόρων και των υπόπτων για διαφθορά και πράξεις απιστίας…
Κώστας Στούπας
[email protected]