ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Από πού προκύπτει ότι οι Έλληνες θέλουν το Ευρώ; Και όχι μόνο ότι θέλουν το Ευρώ, αλλά ότι το θέλει μάλιστα, λέει, και η συντριπτική πλειοψηφία; Από πού; Από τις δημοσκοπήσεις; Ποιες δημοσκοπήσεις; Εκείνες που είναι τόσο μαγειρεμένες και τόσο πουλημένες, ώστε να έχουν γελοιοποιηθεί και στις τρεις τελευταίες κάλπες τουλάχιστον; Και να μην τις νοιάζει που γελοιοποιούνται η μία μετά την άλλη σε κάθε ευκαιρία, αλλά συνεχίζουν να γελοιοποιούνται απτόητες; Γι αυτές τις δημοσκοπήσεις μιλάμε;

Για να τα ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα στη βάση των γεγονότων και όχι των δημοσκοπήσεων:

Πρώτον: Το ευρώ έγινε νόμισμά μας επί Κώστα Σημίτη το 2001. Παρά το… «ιστορικό επίτευγμα του Ευρώ» που μας έβαλε στην «καρδιά της Ευρώπης» και τέτοια, ο Κώστας Σημίτης που εισήγαγε το Ευρώ έχασε τις εκλογές πριν καλά-καλά περάσουν τρία χρόνια από την εισαγωγή του Ευρώ. Είναι προφανές ότι ο ελληνικός λαός δεν του αναγνώρισε το Ευρώ ως ιστορικό επίτευγμα.

Δεύτερον: Πριν από μια εβδομάδα, ο ελληνικός λαός ενημερώθηκε από το σύνολο των… «ταγών» του, από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον Γλίξμπουργκ, τον Λεβέντη κ.α. μέχρι το Νίκο Αλιάγα και τον Σάκη Ρουβά, ότι ένα «όχι» στο δημοψήφισμα ισοδυναμούσε με έξοδο από το Ευρώ. Η ενημέρωση του ελληνικού λαού, τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό, ήταν επαρκέστατη –για να το θέσω επιεικώς. Οι δε δημοσκοπήσεις προέβλεπαν ελαφρύ προβάδισμα του «ναι». Παρ’ όλα αυτά, ο ελληνικός λαός ψήφισε υπέρ του «όχι» με διαφορά 22 ποσοστιαίων μονάδων!

Από πού, λοιπόν, προκύπτει ότι ο ελληνικός λαός θέλει το Ευρώ;

Ο ελληνικός λαός είναι αδιάφορος για το ποιο θα είναι το εθνικό του νόμισμα –«εθνικό» τρομάρα μας… Πόσο μάλλον το Ευρώ που του έχει κάνει το βίο αβίωτο.

Μετά από αυτές τις απλές παρατηρήσεις, μόνο ένα πράγμα είναι απολύτως βέβαιο: Η αυθαίρετη διαπίστωση ότι οι Έλληνες θέλουν σώνει και καλά το Ευρώ δεν είναι παρά ένα ακόμα όπλο των «ναιναίκων» που υπονομεύει την ελληνική πλευρά στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Είτε το όπλο αυτό κραδαίνεται στα τηλεπαράθυρα, είτε κραδαίνεται στις αχαρακτήριστες συγκεντρώσεις τύπου «Μένουμε Ευρώπη», που ανεπιτυχώς προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από μια ακομμάτιστη ταμπέλα.

sotosblog