Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΣΤΑΚΟΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑΣ

wpid-wp-1436547820694.jpeg

Από την εποχή που ο καλοχαιρέτας βουλευτής όργωνε την ελληνική περιφέρεια υποσχόμενος διορισμούς στο άθλιο Δημόσιο και ταίρι στους άγαμους, έως σήμερα δε έχει αλλάξει η νοοτροπία του δημαγωγού λαικιστή πολιτικού, ούτε κι εκείνη του άθλιου ψηφοφόρου.

Ο Ελληνας της ήσσονος προσπάθειας, της καφενόβιας μαγκιάς και των απίστευτων ευρεσιτεχνιών για να τρουπώσει σε μια θεσούλα βάδισε όλες αυτές της δεκαετίες παρεούλα με τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες οι οποίοι δεν δίστασαν να χρησιμοποιούσαν ακόμη και τα επαναστατικά κουμπούρια για να παραμείνουν αλώβητοι στην λεηλασία του κρατικού κουμπαρά. Αλλά το μεγαλύτερο και πιο βρώμιο εμπόριο μετά από εκείνο της Θρησκείας υπήρξε το εμπόριο της Αριστεροσύνης.

Από την μία όχθη οι νοικοκυραίοι που χρησιμοποιούσαν τον φερετζέ Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια για να συγκαλύψουν τα πιο μεγάλα εγκλήματα σε βάρος της χώρας και από την άλλοι οι άθλιοι εμποράκοι της Αριστεροσύνης. Οι μεν και δε συναντιούντουσαν στον κοινό τόπο της καταλήστευσης του δημοσίου χρήματος και της υπεράσπισης των πελατειακών στρατών στους οποίους βάσιζαν την κατάκτηση και τον έλεγχο της εξουσίας.

Κομβικό ρόλο στο πελατειακό κράτος είχαν κάποιοι από τους πλέον ξιπασμένους συνδικαλιστές-εργατοπατέρες καθώς και οι οργανώσεις τους. Απέκτησαν μυθικές περιουσίες για τα ανύπαρκτα προσόντα τους ελέγχοντας τις απεργίες στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα-ελέγχοντας στην ουσία τους διακόπτες της παραγωγής και της εύρυθμης λειτουργίας του κράτους-ακόμη και στις Φυλακές έκαναν κουμάντο….