ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Στην τοποθέτηση του Βέμπερ κατά του Τσίπρα, αφού χαρακτηρίζει τον Φιντέλ Κάστρο λάθος φίλο και μετά από κροκοδείλια δάκρυα για την κατάσταση των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ, αποφασίζει πως έχει να παραδώσει κάποιο μάθημα για τη Δημοκρατία. Πλήθος ευρωβουλευτών τον γιουχάρουν και τον διακόπτουν. Ο Σουλτζ παρεμβαίνει.Τους ζητάει να σταματήσουν αλλά για να μην καρφωθεί πως τον υπερασπίζεται τους ζητάει να το κάνουν για να μην χρειαστεί περισσότερο χρόνο. Μετά από λίγο σταματάνε.

Τότε εκείνος, με τον φανερό εκνευρισμό ανθρώπου που συγκρατείται με τα χίλια ζόρια τους, παραδίδει το μάθημα Δημοκρατίας για την ικανότητα του να μπορεί να ακούει κανείς.

Ικανότητα που εσείς δεν την έχετε, συμπληρώνει και η Ζωή αλλάζει κρυφά το καμπανάκι στης βουλής με σειρήνα.

Ο Βέμπερ πετάει ένα από τα τσιράκια του μπροστά και κάνοντας τον Σλοβάκο πρωθυπουργό ασπίδα του, και αποκαλύπτει (με κατανόηση) πως σκέφτεται να κάνει δημοψήφισμα για να πάψει η Σλοβακία να δανείζει την Ελλάδα..

Ακολούθως, ο Γερμανός μετά από μία σειρά στο δικό μου δεν χωράει-στο δικό σου κολυμπάει, αποφεύγει να μιλήσει έστω και κατ’ ελάχιστο πολιτικά. Και στο τέλος πετάει και ένα πυροτέχνημα επιπέδου παράθυρου Μπογδάνου. “Τελείωνε και φέρε ένα πρόγραμμα”.

Η γιούχα που έπεσε αμέσως μετά ήταν μεγαλειώδης και παρατεταμένη. Ήταν γοερή. Ήταν τόσο εντυπωσιακή που μπέρδεψε τον Σουλτζ με αποτέλεσμα να φωνάξει ένα αναπάντεχο «Ευχαριστώ!», νομίζοντας πως του απαντούν καθυστερημένα.

Την ώρα της γιούχας, η καλύτερη στιγμή είναι όταν ο Τσίπρας, αφού σημειώνει κάτι στα χαρτιά του, κοιτάζει απ’ άκρη σ’ άκρη το ευρωκοινοβούλιο και συνειδητοποιεί πως όλοι αυτοί γιουχάρουν τον ακροδεξιό φίλο του Σαμαρά.

Αφήνει το στυλό, χαμογελάει και μέσα στα γέλια γυρνάει πίσω στον Παππά και κάτι του λέει.

Ρεμπελίσκος