ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Την δεκαετία του ’60 η βρετανική κυβέρνηση ξεκίνησε έναν πόλεμο εναντίον του ροκ εν ρολ. Απαγορεύονταν από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της χώρας να «παίζουν» την μουσική που έκανε τα νιάτα να σκέφτονται αλλιώς.
Ο νόμος ήταν ρητός. Μόνο που κάποιοι έκαναν του κεφαλιού τους. Εφόσον εντός των συνόρων της χώρας απαγορευόταν το ροκ εν ρολ μέσω ραδιοφώνου, έκαναν ένα σκάφος ραδιοφωνικό σταθμό και έριξαν άγκυρα στα διεθνή ύδατα ανοικτά των νοτιοανατολικών ακτών της Αγγλίας.

Εκεί ο νόμος δεν μπορούσε να τους κάνει τίποτε. Η ιδέα ανήκε σε έναν «τρελό» της εποχής, ιρλανδικής καταγωγής, ο οποίος δανείστηκε ένα μικρό επιβατικό πλοίο, βρήκε έξι ευκατάστατους επενδυτές από τον χώρο της μουσικής βιομηχανίας και αποφάσισε να κάνει αυτό που θα τρέλαινε την πουριτανική κυβέρνηση της Αγγλίας.
Ο 70χρονος σήμερα Ronan O’Rahilly κατάφερε να κάνει έναν νόμιμο πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό και τον ακουλούθησαν με πάθος και μεράκι οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί: Chris Moore, Tony Blackburn, Roger «Twiggy» Day, Simon Dee, Tony Prince, Tinsel Garry, Keith Skues, «Johnnie Walker», Robbie Dale, Dave Travis Lee και Andy Arche. Αυτοί λοιπόν, οι τρελοί και παράνομοι ζούσαν μέσα στην θάλασσα εκπέμποντας καθημερινά τις εκπομπές τους, που ήταν βέβαια μουσικά αναφερόμενες στο ροκ εν ρολ.

Η πρώτη τους μετάδοση έγινε στις 27 Μαρτίου του 1964. Όσο περίεργο και αν φαίνεται στην χώρα των Beatles, των Rolling Stones και όλων των μεγάλων ροκ συγκροτημάτων που άλλαξαν την πορεία της μουσικής, ήταν παράνομο να ακούγονται δημόσια από τα νόμιμα βρετανικά ραδιόφωνα.
Το παράδειγμα του πλωτού ραδιοφωνικού σταθμού ακολούθησαν κι άλλοι που έριξαν άγκυρα στα διεθνή ύδατα και μετέδιδαν και αυτοί ροκ εν ρολ.
Όταν το «Radio Caroline» απέκτησε 23,000,000 ακροατές σε καθημερινή βάση η κυβέρνηση είδε ότι κάτι πρέπει να κάνει για την μουσική αντίσταση που δέχεται από αυτούς τους Βρετανούς ραδιοφωνικούς παραγωγούς.

Έτσι το 1967 περνάει μέσα σε ένα βράδυ νόμο τάχα για την ασφάλεια της χώρας ότι μπορεί δηλαδή να υπάρξει παρεμβολή μέσω ραδιοσυχνοτήτων ακόμα και στα διεθνή χωρικά ύδατα ( νόμος που ακυρώθηκε το 2006) και κατ’ αυτόν τον τρόπο το μουσικό ραδιόφωνο «Radio Caroline» λίγο πολύ, γίνεται εχθρός της ίδιας του της πατρίδας.
Οι υπόλοιποι πλωτοί ραδιοφωνικοί σταθμοί κατευθείαν κατεβάζουν τις κεραίες τους όμως το πρώτο νόμιμο πειρατικό ραδιόφωνο στην ιστορία βρήκε και πάλι τον τρόπο.

Μετέφεραν νομικά την λειτουργία τους στην Ολλανδία όπου ο νόμος περί αναμετάδοσης από την ανοικτή θάλασσα δεν είχε ισχύ. Πέρα όμως από τον ρομαντισμό του γεγονότος και πέρα από την κόντρα με την κυβέρνηση το κρατικό ραδιόφωνο BBC άρχισε να χάνει χρήμα λόγω του πειρατικού ανταγωνιστή του.

Στο παιχνίδι μπήκαν δισκογραφικές εταιρείες αλλά και νόμοι των κυβερνήσεων που στρίμωξαν οικονομικά τον πλωτό σταθμό. Και έτσι στις 3 Μαρτίου 1968, τέσσερα χρόνια ανελλιπούς ραδιοφωνικής μετάδοσης, το πλοίο Radio Caroline σηκώνει άγκυρα για να αράξει σε λιμάνι λόγω απλήρωτων λογαριασμών που συσσωρεύθηκαν.

Όμως το ραδιόφωνο αυτό όχι μόνο κατάφερε να κάνει τους βρετανικούς σταθμούς να παίζουν πλέον ελεύθερα ροκ εν ροκ από τα τέλη της δεκαετίας του ’60, αλλά και πολλοί σταθμοί να ακολουθήσουν το παράδειγμά του, να γίνουν πλωτοί για να μπορούν να κάνουν πολιτικές εκπομπές χωρίς λογοκρισία.
Οι τρελοί για την μουσική και την ζωή παραγωγοί του Radio Caroline, συνέχισαν την ραδιοφωνική τους τρέλα μέσω σταθμών που γεννήθηκαν μέσα από του Radio Caroline και κάποιοι από αυτούς έφθασαν μέχρι την διεύθυνση προγράμματος ακόμα και του BBC.
Ο εμπνευστής Ronnan O’ Rahilly δεν σταμάτησε ποτέ όμως να διατηρεί την φωνή της Caroline ζωντανή.
Μέσω συγχωνεύσεων με άλλους νόμιμους σταθμούς, μέχρι σήμερα εκπέμπει μέσω δορυφόρου, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αφού ο ίδιος δεν θέλει καμία οικονομική ανταμοιβή, απλά μόνο για να μην σιωπήσει ο πειρατής που έφερε στα ερτζιανά την επανάσταση του ροκ.
γράφτηκε Στον τοίχο