Γύπες Παντού

wpid-wp-1444768610080.jpeg

Αιματοκυλιέται ο κόσμος. Άνθρωποι βαριά πληγωμένοι από συντρίμμια κάτω. Πληθαίνουν τα κοράκια. Φτεροκοπούν λαίμαργα πάνω απ” τα πτώματα. Οι γύπες τη γη να κατασπαράξουν ορμούν.

Κλάματα, φωνές παντού. Κάποιες στιγμές, σιωπή υπόκωφη. Άδειος αέρας. Πνιγηρός.

Κι ο άνθρωπος; Που πήγε ο άνθρωπος; Οι ελπίδες του; Που; Οι απογοητεύσεις του; Τα ιδανικά; Πνίγηκαν μες τις μικροέννοιες και τις εχθρότητες που δέρμα του γίνανε…