Είμαστε το αποτέλεσμα μιας αρμαθιάς χαμένων ωρών και καταστροφικών μεγαλείων που βλάστησαν δίπλα στην υπερφίαλη αδυναμία μας και την γκροτέσκα αθωότητά μας. Είμαστε οι γριές με τα άδεια τενεκεδάκια έξω απ’ το νεκροταφείο του Κεραμικού που ξεπουλάνε τα υπάρχοντά τους και βγαίνουν στη ζητιανιά για να αγοράσουν φτυάρι για το λάκκο τους. Είμαστε όντα που όταν ερχόμαστε σε ρήξη με τις αναμνήσεις μας μεγαλουργούμε. Ηδονιζόμαστε και γαληνεύουμε μέσα στις λεπτομέρειες και τις απειροελάχιστες απολαύσεις. Αδίστακτοι δολοφόνοι, δούλοι του χρήματος, φτωχοί και ρακένδυτοι, έκλυτοι και φοβισμένοι, ρουφιάνοι και οξύθυμοι, ηδονοθήρες και στερημένοι. Στοχαστικοί και ανήσυχοι, σχεδιάζουμε πως θα πουληθούμε καλύτερα. Πως θα αγοράσουμε σήμερα φτηνά άλλους για να τους πουλήσουμε αύριο σε καλύτερη τιμή. Πάντα με το χαμόγελο του πωλητή, το φερετζέ του δυτικού φαλλοκρατικού καπιταλισμού που σου χαμογελάει μόνο όταν θέλει να σου πουλήσει κάτι. Δηλαδή να σου αρπάξει κάτι. Είμαστε άνθρωποι σε σκηνές και σε κοντέινερς, σε βάρκες και σε καρότσες, που θέλουμε ψωμί και ζέστα. Είμαστε απελπισμένες πλούσιες κυρίες που κάνουμε αγαθοεργίες ή γαμιόμαστε με το σκύλο μας όταν ο σύζυγος πάει να βγάλει λεφτά. Είμαστε εργάτες στη βιομηχανία όπλων, υπάλληλοι του θεού της μνησικακίας, ήρωες και απελπισμένοι, χοντρέμποροι και λιανέμποροι. Ματαιόδοξοι που συγκαλύπτουμε με λέξεις αυτό που δε μπορούμε να αλλάξουμε. Μαθημένοι να φλυαρούμε και να μιλάμε εξ’ ονόματος άλλων. Αφημένοι σαν εύπλαστος πηλός στα χέρια του απατεώνα. Κοιτάζοντας σαν χάνοι τους σπουδαίους και τους άριστους, τους βραβευμένους και τους ειδικούς. Τους καλοσιδερωμένους και τους καλοχτενισμένους που όταν σου βάζουν κωλοδάχτυλο τα βάζεις με το κωλοδάχτυλο κι όχι μ’ αυτούς.

https://dromos.wordpress.com/2015/10/18/