Κανένας λόγος δεν υπάρχει να ψάχνω τον αίτιο όταν έχω τον αυτουργό μπροστά μου. Κανένας λόγος δεν υπάρχει να περιμένω να βρω το κίνημα ή να με βρει αυτό για να υποστηρίξει το δίκαιο του συνόλου και το προσωπικό μου. Αυτός ο πόλεμος ξεκίνησε, συνεχίζεται και θα ολοκληρωθεί με νόμους που στόχο έχουν εμένα προσωπικά εφόσον προσωπικό μου το ΑΦΜ, προσωπικό μου το χρέος, προσωπικός μου ο αναγκαστικός τραπεζικός λογαριασμός, προσωπικό μου και το επιτόκιο δανεισμού και εξόφλησης, προσωπικός μου ο εξευτελισμός από τους νομοθέτες και τους εκτελεστές αυτών. Δεν υπάρχει βάσει των νόμων κατηγορούμενος επί του συνόλου. Ο νόμος είναι η λεπίδα που απειλεί το άτομο μεμονωμένα. Όσοι νόμοι τόσοι και οι λεπίδες εναντίον ενός.
Η αναζήτηση αλληλέγγυου κινήματος έληξε από την στιγμή που η ιδεολογία αυτού βρίσκεται εγκλωβισμένη μέσα στον οίκο των νομοθετών να κρατάει το φανάρι στον βιασμό της Δημοκρατίας. Στις λίστες των υπουργών της Κομαντατούρας υπάρχουν τα ονόματα, οι κρατικοί αριθμοί των Ελλήνων και το ποσό χρέους τους προς την Δημοκρατία της νέοΒαϊμάρης. Ξεκάθαρη αποστολή τους η εθνοκάθαρση και στον ρόλο των νέοSS όλοι όσοι χρηματίζονται από την συγκεκριμένη Δημοκρατία να εκτελέσουν τους νόμους άνευ οίκτου, ελέους και λογικής.
Αντισυνταγματάρχες σε αυτή την εκκαθάριση εναντίον των μονάδων είναι πρώτοι οι εφοριακοί όλων των τάξεων και όλων των βαθμίδων. Για το λόγο αυτό ο υπουργός, που θήτευσε επί πρώην δημοκρατικών κυβερνήσεων ως ανάλογος υπάλληλος ανεβαίνοντας από την πλάγια πόρτα του συνδικαλισμού στα ανώτατα επίπεδα πολιτικής ιεραρχίας, το πρώτο που προστάτεψε με νόμο είναι τα κάστρα των εφοριών. Είναι με νόμο απροσπέλαστα για τους πολίτες και μόνο με έλεγχο και άδεια θα μπορούν να εισέρχονται σε αυτά για να περάσουν από άτυπες δίκες. Βάζουν τείχη στα κάστρα τους διότι γνωρίζουν ότι οι νόμοι και οι εκτελέσεις τους θα φέρουν νομοτελειακά κρούσματα μεμονωμένης οργής ανθρώπων που πλέον ούτε η αυτοκτονία θα είναι η λύση των προβλημάτων τους.
Το Κράτος απέδειξε ότι πούλησε την χώρα και ακρωτηρίασε μέχρι θανάτων τους πολίτες της μόνο και μόνο για ένα ισχυρό τραπεζικό σύστημα που θα ορίζει το πότε τρως, τι τρως γιατί τρως και αν το πιστωτικό όριο της κάρτας συναλλαγών σου φτάνει για να αναπνεύσεις. Έρχεται λοιπόν και το ισχυροποιεί κάνοντάς το εντελώς ανεξάρτητο από το Κράτος με νόμους όμως του Κράτους. Ο νόμος κι εδώ πάνω από τον πολίτη αλλά ο νόμος κάτω από την Τράπεζα. Με τους νόμους οι δικηγόροι των Τραπεζών αντί μισθού θα συνεχίσουν να κάνουν την νομική τους εργασία υπερασπίζοντας το αφεντικό τους και κατακρεουργώντας τους πολίτες που ως μονάδες θα στήνονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου διότι τόλμησαν να δανειστούν για να πάρουν σπίτι πριν το Κράτος τους απαγορεύσει να εργάζονται. Ο κάτοχος πτυχίου Νομικής ευθαρσώς πατάει τον όρκο του για την διαφύλαξη του Συντάγματος αντί τραπεζικού μισθού και σπρώχνει άνευ οίκτου τον οφειλέτη της τράπεζας από το μπαλκόνι. Κανείς ποτέ δεν υπολόγισε αν στις χιλιάδες αυτοκτονίες υπήρχε ένας δικηγόρος τραπεζών που με το πάτημα του κουμπιού ΝΟΜΟΣ έπλεκε παράλληλα την θηλιά στον οφειλέτη.
Όλοι οι υπάλληλοι των δημοσίων υπηρεσιών που έχουν ως εργασία τους την άσκηση του νόμου και όχι της λογικής, που πρέπει να διέπει τον εγκέφαλό τους για μια τέτοια υπεύθυνη θέση, είναι πλέον ένας από τους στόχους των μονάδων που βάλλονται αδίκως. Τα κομπιουτεράκια που δουλεύουν στα γκισέ του ΙΚΑ, του ΟΑΕΕ και γενικώς του ΚΕΑΟ βγάζοντας τις δόσεις, το χρέος, το επιτόκιο τοκογλυφίας του Κράτους είναι τα μυδράλια αυτών των κουστουμαρισμένων και ταγιεροφορεμένων στρατιωτών. Μισθώνονται κανονικότατα για να εκτελούν ανθρώπους και βάζουν την εκτέλεση νόμων ως δικαιολογία για να μην χάσουν το μεροκάματο του νεοκουκουλοφόρου. Εκτελούν ανθρώπους δεν εκτελούν νόμους αν αυτό δεν το έχουν καταλάβει τότε όλα τα χρόνια της παραμονής τους σε αυτό το σύστημα αποδεικνύει ότι ο λόγος της υπαλληλοσύνης τους όλες τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν η προάσπιση του πορτοφολιού τους και όχι η νόμιμη υποχρέωση των πολιτών έναντι του Κράτους.
Αστυνομικοί (εθνικοί και δημοτικοί) που κατάντησαν εκ νέου χωροφύλακες φυλλάτουν τον νόμο και όχι τον άνθρωπο που χτυπιέται από τον ίδιο νόμο που το σώμα ασφαλείας πληρώνεται αποκλειστικά για να προστατεύει την ισχύ του. Από την στιγμή που βάζει χειροπέδες σε οφειλέτη Κράτους και Τραπέζης οδηγώντας τον στον εισαγγελέα ο αστυνόμος δεν είναι από την πλευρά του νόμου δικαίου αλλά του νόμου κατοχής. Από την στιγμή που δέχεται να φυλάει εφοριακούς κατά τον έλεγχο του μαντολάτου ή βάζοντας πρόστιμα σε άπορους που πουλάνε άνευ αδείας καλαμπόκια για να βγάλουν τα φάρμακά τους, δεν είναι αστυνόμοι είναι αστυάνομοι.
Και στο φινάλε οι δικαστές που θέλουν να τους σέβονται τα ζώα Έλληνες που σέρνονται στις αίθουσες που εξουσιάζουν δίνοντας ποινές βάση των νόμων των βουλευτών της νεοΒαϊμάρης. Αυτοί που κομπάζουν ότι κάνουν το λειτούργημα του μεγαλύτερου δικαστή της χώρας, Αθανάσιου Πολυζωΐδη, που έσκισε τους νόμους ενός βαυαρόπληκτου ελληνικού κράτους διότι ο άγραφος νόμος του δικαίου, ο λαός και η Ελλάδα ήταν πάνω από όλους τους νόμους της Αυτοκρατορίας. Τι κι αν μπροστά δεν έχεις έναν Κολοκοτρώνη στο εδώλιο του κατηγορουμένου αλλά έναν Έλληνα που τώρα δίνει την ζωή του όχι τιμημένα για την πατρίδα αλλά για τους νόμους που θεσμοθετούν νεοΡάλληδες, εκτελούν γερμανοπόρνες και δικάζουν Λουδοβίκοι Φον Μάουερ στέλνοντας τον Πολυζωΐδη στο κελί καθημερινά μετά από 180 χρόνια.
Ο στόχος είναι η μονάδα και όχι το σύνολο αλλά στόχος αντίστοιχα είναι οι μονάδες που τους νομοθετούν, τους υπερασπίζονται και τους εκτελούν κρύβοντας το νεοναζισμό τους πίσω από το καθήκον.
Δικό τους καθήκον η εκτέλεση των γραπτών άδικων νόμων, δικό μας καθήκον η ελάχιστη ισχύς του ενός άγραφου και υπέρ πάντων: Του δικαίου. 

http://feedproxy.google.com/~r/simpleman6/~3/nnq0deqBQ3c/blog-post.html