Είμαστε πια στο τέλος του 2015, έχουν περάσει έξι χρόνια από την χρεοκοπία της χώρας, μια νέα κυβέρνηση, η Αριστερά της Ελπίδας, εφαρμόζει το τρίτο Μνημόνιο και όλα -χρέη, έσοδα, ανεργία, μισθοί, συντάξεις, μετανάστευση, Υγεία, Παιδεία, κλπ- πάνε από το κακό στο χειρότερο.

Τι ακριβώς περιμένουμε;

Όλοι γνωρίζουμε πως το Μνημόνιο είναι ανεφάρμοστο και πως η επιστροφή στην δραχμή είναι αναπόφευκτη.

Στο πολιτικό σκηνικό δεν υπάρχει εναλλακτική, εκτός αν είσαι εντελώς πυροβολημένος και νομίζεις πως λύση για την χώρα είναι ο Μεϊμαράκης ή ο Τζιτζικώστας.

Είναι προφανές πως περιμένουμε την κατάρρευση της χώρας.

Για την ακρίβεια, περιμένουμε την επίσημη ανακοίνωση της κατάρρευσης της χώρας, γιατί η χώρα, ουσιαστικά, έχει καταρρεύσει.

Ο Αλέξης Ζορμπάς χόρεψε όταν κατέρρευσαν τα μεταλλεία. Χόρεψε πάνω στα συντρίμμια αυτού για το οποίο αγωνιζόταν.

Μένει να δούμε αν οι σύγχρονοι Έλληνες ξέρουν να χορεύουν πάνω στα συντρίμμια της χώρας τους και της ζωής τους.

Εγώ ξέρω. Και θα ξεσκιστώ στο χορό.

Σας το υπόσχομαι. Όπα!

(Υποθέτω πως η ανακοίνωση της κατάρρευσης της χώρας καθυστερεί με την ελπίδα πως θα την προλάβει κάνας Παγκόσμιος Πόλεμος. Τότε να δείτε τι πάρτι θα κάνουμε. Δεν υπάρχει πιο ωραίο σκηνικό από το να είσαι ερωτευμένος μέσα σε πόλεμο. Στη μέση ο έρωτας, γύρω ο πόλεμος.)

http://pitsirikos.net/2015/10/lets-dance-2/