Στις 25 Νοεμβρίου 1952 η ασφάλεια ανακοινώνει τη σύλληψη του «από οκταετίας κρυπτόμενου κομμουνιστή Νικόλαου Πλουμπίδη».
Το στρατοδικείο τον καταδικάζει σε θάνατο στις 3 Αυγούστου και ο κομμουνιστής ηγέτης πέφτει νεκρός απ’ τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος στις 14 Αυγούστου 1954.

Η κυβέρνηση του Πλαστήρα, το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο, τα «κεντροαριστερά» και τα «κεντροδεξιά» όργανα της αμερικανοδουλείας, εκτέλεσαν τον Πλουμπίδη, για ένα και μοναδικό λόγο: Επειδή ήταν κομμουνιστής. Πλήρωσε με την ζωή του το ταξικό μίσος του μετεμφυλιοπολεμικού αστικού καθεστώτος στην Ελλάδα.
Το ίδιο είχε συμβεί και με τις εκτελέσεις που προηγήθηκαν στις 30 Μάρτη 1952 των Ν. Μπελογιάννη, Δ. Μπάτση, Ν. Καλούμενο και Ηλίας Αργυριάδη.

Ο Πλουμπίδης συνελήφθησαν σε μια δύσκολη και σκοτεινή εποχή για την Ελλάδα. Μια εποχή όπου και η ίδια η δεξιά προσπαθούσε να αποδείξει την πλήρη υποταγή της στις Αμερικανικές δυνάμεις. Μια εποχή όπου η CIA και ο ΙΔΕΑ διαφέντευαν και τρομοκρατούσαν την Ελλάδα, και που ο δύσμοιρος λαός προσπαθούσε να μαζέψει τα κομμάτια του από τον εμφύλιο και να ξανασταθεί στα πόδια του.

Ο Νίκος Πλουμπίδης σε όλη του την πολιτική διαδρομή του στάθηκε επαναστάτης, κομμουνιστής, ανυποχώρητος αγωνιστής. Ακόμα και τότε που το ΚΚΕ μέσα απ’ τον ραδιοσταθμό «Ελεύθερη Ελλάδα» -βασιζόμενο σε εντελώς λαθεμένη πληροφόρηση τον χαρακτήριζε ως «από 28ετίας πράκτορας» της Ασφάλειας και των Άγγλων, υπεύθυνο για τη σύλληψη και εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη, αμφισβητώντας ακόμη και την εκτέλεση του, λέγοντας ότι ήταν σκηνοθεσία των Αμερικανών.
Απ’ την πλευρά του ο Ν. Πλουμπίδης αρνήθηκε να αποκηρύξει το ΚΚΕ, διακήρυξε τον σεβασμό στις αποφάσεις του Π.Γ. ακόμη και εάν ήταν λανθασμένες, όπως στη δική του περίπτωση, και ζήτησε την υποταγή όλων, συγγενών και φίλων, σε αυτές.

Χαρακτηριστικό απόσπασμα από κείμενο του που δημοσιεύτηκε σε εφημερίδες της εποχής λίγο πριν την εκτέλεση του: «Δε με χωρίζει καμιά διαφορά με την ηγεσία του κόμματός μου. Η ανακοίνωσι του κόμματος περί αποκηρύξεώς μου είχε σκοπό να προφυλάξη το κόμμα από έναν υποτιθέμενο εχθρό και οφείλεται σε σφαλερές ενδείξεις και υποβολιμαίες πληροφορίες. Πάντως, πιστεύω ότι το κόμμα θα επανεξετάση εν καιρώ το ζήτημα. Η απόφασι του κόμματος, οποιαδήποτε κι αν είναι, θα είναι για μένα σεβαστή. Δεν είμαι προδότης, αλλά ήμουν, είμαι και θα είμαι πιστός στο κόμμα»
(«ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ» 25/7/1954).

Η αποκατάσταση του Ν. Πλουμπίδη από το ΚΚΕ έγινε με απόφαση της 9ης Ολομέλειας, τον Αύγουστο του 1958.

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2015/11/25-1952.html