ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Το εργατικό κίνημα. Το κίνημα του υπαρξισμού. Το κίνημα του σοσιαλισμού. Το κίνημα του life style. Το κίνημα του αναρχισμού. Η νέα τάση στη μόδα. Η νέα τάξη πραγμάτων. Ο σουρεαλισμός. Ο κλασικισμός. Ο μοντερνισμός. Ο χιτλερισμός. Το νέο κύμα. Η νουβέλ βαγκ. Λέξεις. Ταμπέλες.

Πριν από εκατό χρόνια στην Αμερική έπαιξε πολύ δυνατά και το κίνημα της ποτοαπαγόρευσης. Αρκετές πολιτείες των ΗΠΑ, ιδιαίτερα στο νότο, έφτιαξαν νόμους και απαγόρευαν το αλκοόλ. Και, μάλιστα, αρχές του περασμένου αιώνα, παραμονές του Α” παγκοσμίου πολέμου, θεωρούνταν πατριωτική πράξη να μην παράγεται αλκοόλ, να μην πουλιέται ούτε μπύρα. Και επειδή οι περισσότερες ζυθοποιϊες ήταν γερμανικές, στις ΗΠΑ βάρεσε κόκκινο ο αντιγερμανισμός.

Είδες η μπύρα! Ό,τι πίνεται είναι τόσο κακό, τόσο βλαπτικό και ανήθικο, που στο παιχνίδι του κινήματος του αντιαλκοολισμού μπαίνουν θρησκευτικές οργανώσεις και μικρά πολιτικά κόμματα που ψάχνονται να πάρουν θέση στο χάρτη. Η φανατίλα της εποχής ενάντια στο αλκοόλ είναι η ευκαιρία σε κάποιους βαρεμένους, αλλά και σε τυχοδιώκτες, να πουλήσουν ηθική και πατριωτισμό.

Σα σήμερα 16 Ιανουαρίου το 1919, όταν στην Ευρώπη σφύριξαν λήξη του ματς στον πόλεμο, τροποποιείται το Σύνταγμα των ΗΠΑ και δεν επιτρέπεται η πώληση αλκοόλ. Τα τρία τέταρτα των αμερικανικών πολιτειών πειθάρχησαν.

Δεν γινόταν διαφορετικά. Κανένα κράτος, κανένα καθεστώς ποτέ των ποτών δεν μπορεί να επιμένει στην απαγόρευση. Όλα, τα πάντα όλα, κάποια στιγμή θα επιτραπούν. Θα νομιμοποιηθούν. Όπως συνέβη με την πορνεία. Με την ομοφυλοφιλία. Με την οπλοφορία. Ακόμα και τα ναρκωτικά, λέω για τα σκληρά, ηρωίνες και κοκαϊνες, κάποτε θα επιτραπούν.

Κανένας Θεός, δεν είναι ικανός να αντιστέκεται στις επιθυμίες του κόσμου. Γι” αυτό οι θρησκείες με τα χρόνια και τους καιρούς κωλομπαρεύουν τα «Όχι» τους και τα «Πρέπει» τους. Γι” αυτό ιδεολογίες υποχρεώνονται να βάζουν νερό στο κρασί τους όταν γίνονται εξουσία.

Φοβερά πράγματα. Νομιμοποιείται η ποτοαπαγόρευση και άνοιξαν οι πύλες της κολάσεως. Σαρώνει η μαύρη αγορά! Η γαμώ την κονόμα για συμμορίες που οργανώνονται περισσότερο μεθοδικά. Τα σημεία πώλησης αλκοόλ είναι διπλάσια(!) κοντά στα 30.000, σε σύγκριση με τις κάβες και τα μπαρ την εποχή της νομιμότητας. Γιατροί ξεσκίζουν στις αρπακτές συνταγογράφοντας παραμύθι σε «ασθενείς» να αγοράζουν ουίσκυ από τα φαρμακεία, που μόνον αυτά το διέθεταν για ιατρικούς λόγους.

Ο Αλ Καπόνε γιγαντώνεται. Οι μισοί μπάτσοι του Σικάγου είναι στο pay-roll του αρχιμαφιόζου. Οι ιδιοκτήτες των παράνομων αποστακτηρίων αλλά και οι διακινητές είναι «λαϊκοί ήρωες» διότι βοηθούν την εθνική οικονομία, δίνουν δουλειά σε περίοδο ανεργίας, τότε στο κραχ, στην Μεγάλη οικονομική Ύφεση.

Αυτές ήταν οι συνέπειες της ποτοαπαγόρευσης. Το κράτος να χάνει 500 εκ. δολάρια το χρόνο από τη φορολόγηση του αλκοόλ, να οργανωθεί η εγκληματικότητα, να διαφθαρεί η αστυνομία. Μη το λησμονήσω. Διαδηλώσεις στους δρόμους με πλακάτ «We want beer» επειδή η κυβέρνηση απαγόρευσε την παρασκευή, διακίνηση, εισαγωγή από το εξωτερικό και πώληση αλκοολούχων ποτών.

Τελικά, ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ, του δημοκρατικού κόμματος, λάτρης του μαρτίνι για να μη ξεχνιόμαστε, στον προεκλογικό αγώνα του 1932 υποσχέθηκε Άρση της Ποτοαπαγόρευσης. Αποφασίστηκε αυτή στις 5 Δεκεμβρίου το 1933 όταν το Κογκρέσο δέχθηκε σχετική τροποποίηση του Συντάγματος.

http://www.zougla.gr/o-apoditiriakias/article/etsi-ksekinisan-i-desmi-mafias-ke-astinomias