ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Μέσα στο ποίημα δεν υπάρχουν ιδέες, μα όταν αυτές βιαίως εμφιλοχωρούν είναι τόσο εχθρικές μεταξύ τους που μέχρι το τέλος του ποιήματος η μια θα σκοτώσει την άλλη κι αυτή που θα καταφέρει να βγει ζωντανή θα βρεθεί κάποια στιγμή δολοφονημένη σε κάποιο χαντάκι απ’ τον πατήρ της.


     style="display:inline-block;width:250px;height:250px"
     data-ad-client="ca-pub-9897597435333950"
     data-ad-slot="5336220628">

Οι ποιητές που δεν διαθέτουν εργαλεία μετρήσεως για την ισορροπία των ιδεών και των συνειρμών μέσα στο παραλήρημα θα γίνουν κριτικοί ή λογοτέχνες β διαλογής της εταιρίας λογοτεχνών. Θα χρησιμοποιούν άνω τελείες και υπογεγραμμένες επιτρεπτές ασέλγειες κάτω απ’ τον σφριγηλό κώλο του ωμέγα, δείχνοντας ότι έχουν πάει πανεπιστήμιο ή ότι έχουν μεταπτυχιακό στη δημιουργική γραφή.

Μέσα στο ποίημα υπάρχει ο πανταχού παρόν σεξουαλικός πίθηκος, αυτός ο πρόγονος κάθε ανάγκης για εκμυστηρεύσεις. Αυτός ο ευφυής μάστορας της προπατορικής Αρετής κι όχι της προπατορικής Αμαρτίας. Αυτός που με όλη του τη Δαρβινική αυθάδεια κομπορρημονεί και πλασάρει τον οίστρο του εις φιλήδονες παρειές για να συνευρεθεί και να ξεθεωθεί και να πέσει να κοιμηθεί ευχαριστημένος και χορτασμένος.

Όσοι ποιητές ανακαλύπτουν τον πρόγονο σεξουαλικό τους πίθηκο νωρίς γράφουν ποιήματα που διαβάζονται και ποιήματα που αναστατώνουν. Εάν δεν προκαλείς αναστάτωση να ανησυχείς. Εάν δεν προκαλείς αντιδράσεις να στενοχωριέσαι και να κλαίς και να οδύρεσαι και να ψάχνεσαι. Εάν το όποιο γραπτούλι σου δεν είναι το αντίπαλον δέος της ιστορίας, που, ως επί το πλείστων είναι η ιστορία των εγκλημάτων και των παραλογισμών και των συμφορών της ανθρωπότητας τότε ασχολήσου με τη μπάλα.

Και να ξέρεις πως η ποίηση είναι λαϊκή τέχνη. Φτηνή. Όχι φτηνιάρικη. Θέλει μόνο χαρτί και μολύβι ή οθόνη και πληκτρολόγιο. Κι όχι εκδότες και Νόμπελ και ένα τσούρμο αφηνιασμένους αγριόχοιρους της πόζας.

Και να λες Ζήτω για την υπέρλαμπρη Γιουγκοσλάβα οσία Μαρίνα Αμπράμοβιτς η οποία χάραξε με ξυράφι την κοιλιά της γράφοντας το ποίημα της. Διανθίζοντας τα πανανθρώπινα κανιβαλικά επιτεύγματα με το ματωμένο άστρο της θηλυκής κοιλιάς. Με τη μήτρα που γεννά αιωνίως το καλό και το κακό, μέσα στην άρρητη ανοιχτοσύνη που γονιμοποίησαν οι θύελλες της προϊστορίας.

Γράψτε το ποίημα σας τώρα δυτικοί γορίλες, γνωσιοθεωρητικοί και γνωσιοκεντρικοί, να το διαβάσουν τα εναργή σαρκοβόρα, που κρύβουν το φαλλό τους κάτω απ’ το χαλάκι του νοικοκυριού, χοροστατούντος του αρχιεπισκόπου πολιτικής ορθότητας και του συμβούλου ωφελίμων αναγνωσμάτων και του κολποφύλακα δημοδιδάσκαλου του Κράτους.

https://dromos.wordpress.com/2016/01/10/