ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Μέσα στον πανικό του το Βερολίνο υποχωρεί καίγοντας γη στην Ευρώπη
Μέσα στον πανικό του το Βερολίνο υποχωρεί καίγοντας γη στην Ευρώπη

Στον ευρωπαϊκό νότο οι αλλαγές είναι ραγδαίες και το Βερολίνο πανικόβλητο και από το προσφυγικό, επιχειρεί μια τακτική υποχώρηση καίγοντας γη και ενίοτε βγάζοντας το άχτι του στην Ελλάδα.

Η Γερμανία με το που στήθηκε στα πόδια της μετά τον πόλεμο, άρχισε να σκέφτεται όπως πριν.

Τουλάχιστον η οικονομικο-πολιτική ελίτ. Τα ήθελε όλα, όλα όσα το φαντασιακό της θεωρούσε ότι δικαιούται!…

Το «γερμανικό θαύμα» επιτελέστηκε με απίστευτα έξυπνη και επίμονη αμερικανική πολυδιάστατη στήριξη, στο πλαίσιο της στρατηγικής ανάσχεσης της σοβιετικής επιρροής…

Η Γερμανία φούσκωσε και πέτυχε με την Οστπολιτίκ να δημιουργήσει εκείνες τις συνθήκες που οδήγησαν στην Πτώση του Τείχους και την ενοποίησή της.

Εκμεταλλευόμενη τις γαλλικές φοβίες και την συνεχώς αυξανόμενη οικονομική της ισχύ πέτυχε να επικυριαρχήσει στην Συμφωνία των Ηλυσίων (γαλλογερμανικός άξονας).

Ήταν και εκείνη η ατυχής δήλωση του Μπους για partners in leadership (εταίροι στην ηγεμονία) και τα μυαλά στο Βερολίνο πήραν αέρα.

Κρυμμένη πίσω από τον γαλλικό φανφαρονισμό του Σαρκοζί και την ηχηρή υποταγή του Ολάντ, η Γερμανία πέτυχε να διαφεντεύει ολόκληρη την ευρωζώνη δημιουργώντας ένα χρηματο-οικονομικό σύστημα που εξυπηρετούσε τα συμφέροντά της εις βάρος των υπολοίπων.

Η «μηχανή» δούλευε και η Γερμανία κατέστη μεγάλη γεωοικονομική δύναμη.

Ασυγκράτητη πλέον η γερμανική οικονομικο-πολιτική ελίτ φαντασιώθηκε πως βάζοντας την οργάνωση και την τεχνολογία και η Ρωσία τις πρώτες ύλες και τα εργατικά χέρια θα ήλεγχε την Heartland.

Η Ουάσιγκτον αυτά, μόλις περάσει κάποιος μια γραμμή, τα κόβει μαχαίρι.

Το έκαναν στην Ουκρανία και σε μια δημιουργική συνεννόηση με τη Μόσχα, τράβηξαν μια νέα γραμμή ασφαλείας, από πάνω μέχρι κάτω.

Από πάνω με την εξαγορά της Nokia από την Microsoft, μέχρι τους πυραύλους και τις βάσεις στην Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία.

Τώρα διευθετούνται τα κάτω (Τουρκία, Κουρδιστάν, Συρία κ.ο.κ.).
Στο μεταξύ, οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται πως το παγκόσμιο χρέος έχει φτάσει τα 199 τρισ. δολάρια και ισοδυναμεί με 286% του παγκοσμίου ΑΕΠ, δηλαδή, η φούσκα πάει να σκάσει.

Ο μόνος τρόπος να λυθεί το πρόβλημα είναι ο πληθωρισμός, ο οποίος συναντάει δύο εμπόδια: την τεχνολογία και το Βερολίνο.

Με την πρώτη δεν μπορούν να κάνουν τίποτε και δεν θέλουν. Με το Βερολίνο όμως μπορούν.

Δυστυχώς, οι του κυρίου Σόιμπλε δεν καταλαβαίνουν.

Δεν κατάλαβαν με την Siemens, ούτε με την Volkswagen, αλλά θα καταλάβουν τώρα με την Deutsche Bank την πιστοληπτική ικανότητα της οποίας υποβάθμισε η Standard & Poor’s από Α- σε ΒΒΒ+.
Σε ότι αφορά την Ευρώπη, τα πάντα αλλάζουν (θα το αναλύσουμε σύντομα).
Η Ουάσιγκτον έστησε στα πόδια του τον Ολάντ και έχουν βάλει τον Κάμερον να σπάει τα νεύρα της κυρίας Μέρκελ με το δημοψήφισμα.

Στον ευρωπαϊκό νότο οι αλλαγές είναι ραγδαίες και το Βερολίνο πανικόβλητο και από το προσφυγικό, επιχειρεί μια τακτική υποχώρηση καίγοντας γη και ενίοτε βγάζοντας το άχτι του στην Ελλάδα.

Αλλά ο πόλεμος θα είναι διαρκείας, όπως έχουμε κατ΄ επανάληψη γράψει, και θα τον χάσουν οι Γερμανοί και αυτή τη φορά θα τον πληρώσουν μέχρι δεκάρας.
ΥΓ: Η ατάκα του κ. Πολ Τόμσεν στο άρθρο που έγραψε στο blog του ΔΝΤ, σύμφωνα με την οποία «Για να πετύχει τον φιλόδοξο μεσοπρόθεσμο στόχο της για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει μέτρα της τάξης περίπου του 4-5 τοις εκατό του ΑΕΠ.

Δεν μπορούμε να δούμε πώς μπορεί να το πετύχει αυτό η Ελλάδα χωρίς σημαντικές εξοικονομήσεις στις συντάξεις» έχει κι άλλη ανάγνωση, για όσους έχουν τελειώσει την πρώτη δημοτικού στα οικονομικά.

Επειδή ζητά μέτρα 8 με 9 δισ. ευρώ για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι μέχρι το 2018, πράγμα που δεν γίνεται διότι ισοδυναμεί με ολική αφυδάτωση (μουμιοποίηση) της ελληνικής οικονομίας, μπορεί να απευθύνεται στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες για να συνέλθουν και να κλείσουν την αξιολόγηση και να λύσουν το θέμα του χρέους οριστικά, διότι υπάρχουν εκκρεμότητες της Αυτοκρατορίας στην Ανατολική Μεσόγειο που πρέπει να ρυθμιστούν τώρα.

Άλλωστε, τα «εισιτήρια» για το ταξίδι στην Περσία δεν τα πήραμε από το ίντερνετ … και ο νοών νοείτο.

Πηγή Μάκης Ανδρονόπουλος

http://attikanea.blogspot.com/2016/02/blog-post_777.html